آتش تقی پور در با پاسخ به اینکه چرا دیگر مثل گذشته در تلویزیون حضور ندارد، گفت: «من هم مثل خیلیهای دیگر این روزها در تلویزیون گم و گور شدهام. اگر خدا هم نخواهد بعضی بندههای خدا این کار را میکنند که ما دیگر مثل گذشته نباشیم.»
آتش تقیپور ـ بازیگر قدیمی که همیشه او را با لهجه شیرین آذری در فیلم و سریالها میبینیم ـ این روزها از وضعیت صداوسیما گلهمند است و باور دارد که در تلویزیون کار به کاردان سپرده نمیشود.
به گزارش ایسنا، این بازیگر درباره جوانسازی سازمان صداوسیما میگوید: «پیشرفت به جوان و پیر نیست. اگر به همان جوانها میدان بدهند که تفکراتشان را پیاده کنند همه چیز درست میشود، اما متاسفانه نه به جوانها و نه به باتجربهها میدان داده نمیشود و نمیگذارند آزادانه عمل کنند.»
آتش تقی پور در گفت و گویی با پاسخ به اینکه چرا دیگر مثل گذشته در تلویزیون حضور ندارد، گفت: «من هم مثل خیلیهای دیگر این روزها در تلویزیون گم و گور شدهام. اگر خدا هم نخواهد بعضی بندههای خدا این کار را میکنند که ما دیگر مثل گذشته نباشیم. آخرین کار من در تلویزیون سریال «اپیدمی (موج اول)» بود. من در این مجموعه نقش نگهبان بیمارستان را بازی کردم و از حضورم راضی بودم؛ چراکه به نظرم متن سریال خوب نوشته شده بود و از همکاری با گروه کاملا رضایت داشتم. برای حضورم در یک سریال دیگر هم صحبتهایی شده، اما چون هنوز قطعی نشده نمیتوانم اعلام کنم. ما هم این روزها مثل خیلیهای دیگر در انتظاریم تا ببینیم چه اتفاقاتی برایمان میافتد.»
بازیگر سریالهای «تنهاترین سردار»، «پهلوانان نمیمیرند»، «شب دهم»، «تفنگ سر پر» و «ستایش۲و۳» در پاسخ به اینکه آیا از تلویزیون راضی است؟ گفت: «اگر دیگران راضی هستند، من هم راضیام که بعید میدانم راضی باشند. من عاشق مردم کشورم هستم. درباره جوانسازی این روزهای تلویزیون هم باید بگویم متاسفانه تفکر تغییر نمیکند. برخی دوستان به تصور خودشان کارشان ساختن است، اما به هنر کشور آسیب میزنند. حالا جوان بیاید یا پیر، مگر به جوانها میدان داده میشود که بخواهند به تفکراتشان عمل کنند؟»
او سپس در صحبتهایش به دوری عادل فردوسیپور از تلویزیون اشاره کرد و گفت: «وقتی فردی مثل عادل فردوسی پور را برمی دارند و فلانی را میآورند که اصلاً از فوتبال سررشته ندارد، این یعنی کار به کاردان سپرد نمیشود؛ البته اخیرا اتفاقاتی افتاده که شاید خیر باشد اگر ثابت بماند؛ بنابراین جوان و پیر ندارد، مهم این است که دست و فکر باز باشد که اگر باز نباشد و سعه صدر وجود نداشته باشد به هیچ دردی نمیخورد.»