بر اساس گزارش جنسیتی ۲۰۲۲ میلادی دفتر کابینه ژاپن ۲۵.۴ درصد از زنان ۳۰ساله و ۲۶.۵ درصد از مردان در همان گروه سنی می‌گویند که مایل به ازدواج نیستند. کمی بیش از ۱۹ درصد از مردان در دهه دوم عمرشان و ۱۴ درصد از زنان در فاصله سنی مشابه نیز برنامه‌ای برای ازدواج ندارند.
فرارو- از هر چهار ژاپنی در ۳۰ سالگی یک نفر می‌گوید که قصد ازدواج ندارد. تحلیلگران می‌گویند که این تصمیم به دلیل افزایش فشارهای مالی و تمایل به زندگی بدون تعهدات اجتماعی است.
به گزارش فرارو به نقل از دویچه وله، «شو» در سن ۳۷ سالگی می‌گوید که از وضعیت‌اش راضی است. او شغلی دارد که به اندازه کافی از آن درآمد دارد تا بتواند به راحتی زندگی کند، دوستانی دارد که به طور مرتب آنان را ملاقات می‌کند، مجموعه‌ای از سرگرمی‌ها و زمانی برای لذت بردن نیز در اختیار دارد. تنها چیزی که او ندارد همسر است و این برای او خوب به نظر می‌رسد.
گزارشی که در ماه جاری توسط دولت ژاپن منتشر شد نشان می‌دهد که «شو» یکی از ژاپنی‌ها در دهه سوم زندگی است که هرگز ازدواج نکرده‌اند و قصد ندارند ازدواج کنند و این یک دلیل جدی برای نگرانی در کشوری است که در حال حاضر شاهد پیر شدن و انقباض سریع جمعیت است.
بر اساس گزارش جنسیتی ۲۰۲۲ میلادی دفتر کابینه ژاپن ۲۵.۴ درصد از زنان ۳۰ساله و ۲۶.۵ درصد از مردان در همان گروه سنی می‌گویند که مایل به ازدواج نیستند. کمی بیش از ۱۹ درصد از مردان در دهه دوم عمرشان و ۱۴ درصد از زنان در فاصله سنی مشابه نیز برنامه‌ای برای ازدواج ندارند.
در آن گزارش اشاره شده که در سال ۲۰۲۱ میلادی ۵۱۴۰۰۰ ازدواج در ژاپن ثبت شده است که پایین‌ترین رقم سالانه از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ میلادی به این سو و کاهشی شدید نسبت به ۱.۰۲۹ میلیون ازدواج در سال ۱۹۷۰ میلادی محسوب می‌شود.
زنان شرکت کننده در این نظرسنجی گفتند که از ازدواج اجتناب می‌ورزند زیرا از آزادی خود لذت می‌برند، صاحب شغل هستند و نمی‌خواهند مسئولیت زنان خانه دار سنتی مانند انجام کارهای خانه، تربیت فرزندان و مراقبت از والدین سالخورده را برعهده گیرند. مردان می‌گویند که از آزادی‌های شخصی نیز برخوردار هستند اما بسیاری علاوه بر آن می‌گویند که انگیزه‌های دیگری برای مجرد ماندن شامل نگرانی در مورد ناامنی شغلی و ناتوانی در کسب درآمد کافی برای حفظ خانواده دارند.
«شو» که در شهر سایتاما در شمال توکیو سکونت دارد می‌گوید: «من خوشحال هستم. من می‌توانم کارهایی را که می‌خواهم انجام دهم زمانی که بخواهم و مجبور نیستم به کسی فکر کنم. من این را دوست دارم. البته برخی از دوستان‌ام ازدواج کرده‌اند و دچار تغییر شده‌اند و من دیگر آنان را زیاد نمی‌بینم».
او از اصطلاحی ژاپنی استفاده می‌کند و می‌گوید ازدواج «دردسرساز» است.
در پایان گزارش دفتر کابینه آمده است: «ایده و مفهوم تشکیل خانواده در ژاپن تغییر کرده و ازدواج دیگر به عنوان یک شبکه امن برای تضمین یک زندگی باثبات قلمداد نمی‌شود».
هم چنین همزمان آماری از سوی وزارت بهداشت، کار و رفاه ژاپن منتشر شده که نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۱ میلادی ۸۱۱ هزار و ۶۰۴ نوزاد متولد شده‌اند که حدود ۳۰ هزار نوزاد کمتر از سال قبل است.
این وزارتخانه اعلام کرده که تاثیر شیوع کووید روی کاهش نرخ‌زاد و ولد قابل مشاهده بوده به طوری که نرخ باروری و میانگین تعداد فرزندانی که یک زن در طول زندگی خود خواهد داشت برای ششمین سال متوالی به ۱.۳۰ کاهش یافت و با جان باختن ۱.۴۴ میلیون ژاپنی در همان سال جمعیت آن کشور با سرعت بیشتری نسبت به پیش بینی‌های صورت گرفته کاهش می‌یابد.
«آیا فوجی» روانشناس که از سلامت روان برای برنامه کمک به اشتغال دولتی در توکیو حمایت می‌کند خاطر نشان می‌سازد که نرخ‌زاد و ولد ژاپن از دهه ۱۹۷۰ میلادی کاهش یافته است اما اکنون این مشکل بسیار حادتر شده است و به نظر می‌رسد دولت در حال تلاش برای ابداع راه‌هایی به منظور متوقف کردن این سقوط است.
فوجی به «دویچه وله» می‌گوید: «چندین دلیل در جامعه وجود دارد. یکی از دلایل آن است که برخلاف سایر کشورها، دستمزدها در اینجا اساسا برای چندین سال ثابت مانده است. و این بدان معناست که بسیاری از جوانان تلاش برای داشتن خانواده را بار مالی شدیدی قلمداد می‌کنند».
زنان بیشتری ترجیح داده‌اند به جای ترک خانواده های‌شان برای تشکیل خانواده در نیروی کار باقی بمانند. فشارهای شغلی نیز تشکیل خانواده را دشوارتر می‌سازد. بنابراین، این نسل از زنان شاغل به طور فزاینده‌ای مجرد باقی می‌مانند. فوجی می‌گوید: «من فکر می‌کنم بسیاری از جوانان امروزی فاقد مهارت‌های اجتماعی هستند و این وضعیت بدتر شده است زیرا بسیاری از خانواده‌ها اکنون تنها یک فرزند دارند به طوری که کودک در حال رشد است و مهارت‌های اجتماعی مورد نیاز خود را توسعه نمی‌دهد».
فوجی معتقد است که کاهش جمعیت در آینده نزدیک متوقف نخواهد شد. او می‌گوید: «در نهایت، ژاپنی‌هایی که در دهه دوم و سوم عمرشان قرار دارند قادر به برقراری ارتباط با اعضای جنس مخالف نیستند و پیدا کردن شریک زندگی برای‌شان دشوارتر خواهد بود و الگوی کاهش جمعیت آن کشور ادامه خواهد یافت».
