صفاآقاجانی درباره کم‌کاری خود در سینما به نسبت تلویزیون هم گفت: دلیلش این است که در سینما کار‌ها خیلی بیشتر از تلویزیون براساس روابط پیش می‌رود. در کار‌های تلویزیونی بالاخره برخی عوامل نظر می‌دهند، اما در سینما کار‌ها اینگونه نیست؛ آنجا یک سرمایه‌گذار وجود دارد و اوست که براساس روابط تصمیم می‌گیرد و انتخاب می‌کند. ترکیب بازیگران هم معمولاً به‌گونه‌ای انتخاب می‌شوند که یا دستمزد پایین بگیرند، یا گیشه‌ساز باشند.
صفاآقاجانی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون ضمن تشریح آخرین فعالیت‌های هنری خود از رقم دستمزد پیشنهادی از سوی برخی پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی به‌شدت انتقاد کرد.
صفاآقاجانی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در گفتگو با مهر درباره فعالیت‌های این روز‌های خود گفت: در حال حاضر مشغول خانه‌داری هستم و پروژه دیگری در دست ندارم. در این مدت کار جذابی به من پیشنهاد نشده است و این بی‌کاری به‌دلیل انتخاب خودم نیست، مگر می‌شود بازیگری دوست نداشته باشد که کار کند، اما در این مدت کار جذابی در سینما و تلویزیون به من پیشنهاد نشده است.
وی ادامه داد: بالاخره فضای کار ما اینگونه است که گاهی کار هست و گاهی نیست. بعضی وقت‌ها تا دو سه سال آدم‌ها بی‌کار می‌مانند. من هم شخصاً جزو بازیگران خیلی خیلی کم‌کار هستم، اما شکر خدا کار‌هایی را که قبول می‌کنم، آثار خوبی از کار در می‌آیند.
این بازیگر درباره کمبود فیلم‌ها و سریال‌های با محوریت افراد میانسال در سینما و تلویزیون برخلاف آنچه در جهان مرسوم است هم گفت: این مسئله بستگی به نگاه مسئولان دارد. در فضای هنری هیچ قشری نباید نادیده گرفته شود. در سینما و تلویزیون امروز ما متأسفانه هیچ مسئولی نیست که به این مسئله فکر کند و به همین دلیل طبیعتاً افرادی که از ارتباطات به‌دور هستند، کم‌کار و بی‌کار می‌مانند.
آقاجانی درباره تأثیر محافل مختلف در کم‌کاری و پرکاری بازیگران، افزود: شما تصور کنید در حوزه کاری خودتان چند پروژه در دست دارید که می‌خواهید آن را میان همکاران‌تان توزیع کنید. طبیعتاً افرادی که دم‌دست‌تر هستند و به تازگی با هم احوال‌پرسی داشته‌اید، به ذهن‌تان می‌آیند تا اینکه خیلی آرمانی بخواهیم نگاه کنیم و بگوییم این پروژه خاص در تخصص فلان فرد است و بهتر است که آن را به آن فرد واگذار کنیم! کمتر پیش می‌آید که در این موارد نگاه تخصصی وجود داشته باشد. کار‌ها در سینما و تلویزیون هم بر اساس انتخاب اشخاص پیش می‌رود و هیچ قانون‌مندی خاصی در آن وجود ندارد.
وی ادامه داد: من هنوز نمی‌دانم که در این فضا‌های محفلی چگونه می‌توان وارد شد. بالاخره من حداقل سالی یک کار دارم که در آن حداقل با ۲۰ الی ۲۵ نفر از افراد در ارتباط هستم. خوشبختانه کارم را هم درست انجام می‌دهم و موردتوجه هم قرار می‌گیرد. از نظر اخلاقی هم تا امروز مشکلی نداشته‌ام که کسی را گله‌مند کرده باشم. از طرف دیگر از نظر دستمزد هم به قول یکی از دوستان ما کف‌کاریم و کف دستمزد را برای کارهایمان می‌گیریم. با تمام این موارد، اما قسمت‌مان نیست که در این جریان‌ها وارد شویم!
این بازیگر باسابقه درباره رقم پایین قرارداد بازیگران پیشکسوت و میانسال در تولیدات سینمایی و تلویزیون گفت: این مسئله به تهیه‌کننده آثار برمی‌گردد. بالاخره برای هر نقشی دستمزدی تعیین می‌شود. شاید در مواردی یک کارگردان اصرار کند برای یک نقش کوتاه، بازیگری استفاده شود که دستمزد بالاتری هم می‌گیرد. شاید با دستمزد بالا بتوانند بازیگر را راضی کنند که یک نقش کوتاه را قبول کند. در این فرآیند معمول این است که توجهی به شأن بازیگران ندارند. بیشتر برای‌شان مهم این است که برای یک نقش، چقدر بودجه در نظر گرفته شده است.
وی افزود: اخیراً از سوی یک کارگردان سرشناس که در سینما فرد مطرحی است و به تازگی قصد دارد سریالی را برای تلویزیون بسازد، با سلام و صلوات، به دفترشان دعوت شدم. خیلی هم اصرار داشتند که یک نقش خاص را من ایفا کنم. فیلمنامه هم برایم نفرستادند. وقتی حضوری به دفتر رفتم دیدم هرچند نقش گره‌گشایی در داستان است، اما نقش بسیار کوتاهی است و رقمی که در نظر گرفته بودند شاید به اندازه رفت و آمد با اسنپ می‌شد! واقعاً این شرایط صدای اعتراض من را بلند کرد. کاش لااقل پای تلفن چنین اهانتی بکنند و آدم را تا دفترشان نکشانند که بخواهند حضوری چنین اهانتی بکنند.
آقاجانی ادامه داد: من آنقدر عصبی بودم که فقط می‌گفتم چرا پای تلفن نگفتید و من ۶۵ ساله را تا دفترتان کشیده‌اید و اینگونه اهانت می‌کنید. بالاخره ۵۰ سال است که من در این وادی کار کرده‌ام و به اندازه یک بیل‌زن می‌توانم کارم را انجام دهم، اما چرا اینگونه به ما اهانت می‌کنید؟
این بازیگر درباره کم‌کاری خود در سینما به نسبت تلویزیون هم گفت: دلیلش این است که در سینما کار‌ها خیلی بیشتر از تلویزیون براساس روابط پیش می‌رود. در کار‌های تلویزیونی بالاخره برخی عوامل نظر می‌دهند، اما در سینما کار‌ها اینگونه نیست؛ آنجا یک سرمایه‌گذار وجود دارد و اوست که براساس روابط تصمیم می‌گیرد و انتخاب می‌کند. ترکیب بازیگران هم معمولاً به‌گونه‌ای انتخاب می‌شوند که یا دستمزد پایین بگیرند، یا گیشه‌ساز باشند.
وی گفت: با همه کارگردانان کاربلد دوست دارم کار کنم. کارگردانان بسیاری هستند که در همکاری با آنها کار‌های درخشانی داشته‌ام و دوست دارم آن همکاری‌ها هم تکرار شود. کمتر تجربه‌ای بوده که بگویم دیگر دوست ندارم با فلان کارگردان همکاری داشته باشم. هرچند این مورد هم وجود داشته و دلیلش هم کارنابلدی آن کارگردان‌ها بوده است. کارگردان یکی از عوامل یک پروژه است که وظیفه هدایت بازیگران را برعهده دارد. خوشبختانه تا به امروز کارگردانانی که اخلاق مناسبی ندارند، مواجه نشده‌ام.
آقاجانی درباره نقش‌های ماندگار خود در نگاه مردم کوچه و خیابان بیان کرد: فکر می‌کنم «دردسر‌های عظیم» به دلیل پخش مکرر بیشتر مورد توجه بوده است. پخش آن در این شبکه تمام می‌شود، شبکه دیگری آن را روی آنتن می‌فرستد و مدام در حال بازپخش است. این سریال از سال ۹۲ یا ۹۳ تا امروز، هیچ مقطعی نبوده که در حال پخش نباشد! مردم آنقدر به ما لطف و محبت دارند که اگر این لطف و محبت نبود، کار در حوزه تصویر هیچ چیز دیگری برای من نداشت. عنایتی که مردم همواره به سریال‌ها و نقش‌هایی که من بازی کرده‌ام و مهری که می‌ورزند، باعث شده در این ۵۰ سال در این حرفه دوام بیاورم.
این بازیگر افزود: این لطف مردم بالاخره حاشیه‌هایی هم به همراه دارد و مثلاً حین عزاداری و یا در قطعه هنرمندان که می‌خواهیم با خیال راحت برای دوستان‌مان عزاداری کنیم، برخی می‌خواهند با چشم‌های اشک‌بار ما هم عکس یادگاری داشته باشند! گاهی شاید این الطاف تبدیل به مزاحمت هم شود، اما این شغل ماست و به‌شخصه به همه مردم ارادت دارم و لطف هیچکس را بدون پاسخ نمی‌گذارم. همواره سعی می‌کنم در سلام دادن به مردم هم پیش‌دستی کنم. به هر حال، اما این موارد می‌تواند برای خانواده ما و به‌خصوص بچه‌ها، ناراحت‌کننده باشد. اینکه هر جا برویم همه نگاه‌مان کنند، برای ما قابل درک است، اما برای بچه‌ها اذیت‌کننده است.
