در بزرگسالان جوان‌تر، کمردرد و گردن درد اغلب به عضلات مربوط می‌شود. اما برای افراد مسن، اغلب دردها مربوط به تغییرات در ستون فقرات هستند مانند ساییدگی و پارگی در دیسک ها یا غضروف‌هایی که مفاصل ستون فقرات را محافظت می‌کند.
یک بررسی جدید تحقیقاتی نتیجه می گیرد که کمردرد و گردن درد اغلب بخش ناخوشایند پیری است، اما افراد مسن می توانند با خیال راحت با داروهای مختلف تسکین پیدا کنند.
به گزارش مهر به نقل از هلث لاین، بررسی ۱۳۸ کارآزمایی بالینی شواهدی را در مورد گزینه‌های دارویی برای سالمندان مبتلا به درد مرتبط با ستون فقرات که اساساً هر گونه درد در امتداد گردن و پشت است ارائه می‌کند.
دکتر «مایکل پرلوف»، سرپرست تیم تحقیق و متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه بوستون، گفت: «انتخاب دارو تا حدی به علت اصلی درد بستگی دارد. اما به خصوص در مورد افراد مسن، هر گونه شرایط سلامتی و داروهایی که مصرف می‌کنند نیز یک عامل است. آنها باید مراقب تداخلات دارویی و عوارض جانبی باشند.»
وی افزود: «ما با سلاح‌های دارویی، تزریقی، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی می‌توانیم اقدامات زیادی برای تسکین درد انجام دهیم.»
در بزرگسالان جوان‌تر، کمردرد و گردن درد اغلب به عضلات مربوط می‌شود. اما برای افراد مسن، اغلب دردها مربوط به تغییرات در ستون فقرات هستند مانند ساییدگی و پارگی در دیسک ها یا غضروف‌هایی که مفاصل ستون فقرات را محافظت می‌کند.
این بررسی نشان داد که برای نوع درد افراد مسن، مسکن‌های رایج، از جمله داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) و استامینوفن می‌توانند کمک کنند.
پرلوف گفت: «NSAID ها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن مؤثرتر از استامینوفن هستند. اما استامینوفن ممکن است برای برخی از سالمندان، از جمله کسانی که در معرض افزایش خطر خونریزی معده هستند، یا افرادی که بیماری کلیوی یا قلبی دارند، انتخاب مطمئن‌تری باشد.»
این داروها عوارض جانبی بالقوه خود را دارند، از جمله سرگیجه و مشکلات تعادل.
از جمله یافته‌های دیگر این است که:
• برخی شل کننده‌های عضلانی، مانند کاریزوپرودول و کلرزوکسازون، خطر آرام بخشی و سقوط را به همراه دارند. اما برخی دیگر، از جمله تیزانیدین و باکلوفن، می‌توانند با دوزهای کم، درد گردن یا کمر افراد مسن را کاهش دهند.
• برای کمردرد مزمن، برخی از داروهای ضد افسردگی، به ویژه دولوکستین، در آزمایش‌ها مفید بوده‌اند. پرلوف گفت: «وقتی یک فرد مسن دارای علائم درد و افسردگی باشد، ممکن است این دارو، انتخاب خوبی باشد.»
• هنگامی که داروهای خوراکی با شکست مواجه می‌شوند، تزریق مسکن یا کورتیکواستروئیدهای ضد التهابی ممکن است به تسکین درد مزمن کمک کند.
به گفته محققان، فیزیوتراپی می‌تواند برای بهینه سازی و حفظ عملکرد مفید باشد.
آنها به گزینه‌های دیگری نیز اشاره کردند که شامل تزریق نقطه ماشه‌ای هستند که در آن دارو به "گره‌های" دردناک در عضلات تزریق می‌شود؛ کاهش درد با فرکانس رادیویی، که در آن حرارت امواج رادیویی به بافت عصبی خاصی برخورد می‌کند تا سیگنال‌های درد از آن ناحیه کاهش یابد؛ و طب سوزنی و مدیتیشن، که ممکن است به کاهش علائم یا کمک به مقابله با آنها کمک کند.
