این صندل‌های طلا امروزه در موزه‌ها به نمایش گذاشته شده‌اند. برخی از مشهورترین این صندل‌های پرزرق و برق در مقبره‌های ملکه‌های «تحوتموس سوم» کشف شده‌اند. این فرعون دودمان هجدهم مصر، همسرانش را به همراه صندل‌هایی از جنس ورقه‌های طلا دفن کرد. این صندل‌ها به گونه‌ای طراحی و حکاکی شده‌اند که شبیه صندل‌های چرمی به نظر برسند.
اهرام سه‌گانه، مجسمه‌ها عظیم ابولهول، مومیایی‌های اشرافی، تابوت‌های مجلل و عظیم فقط بخشی از عجایب دوره‌ای از تاریخ هستند که امروزه آن را مصر باستان می‌نامیم. درون مقبره‌های پر رمز و راز این مردم، اجساد با رسوم خاصی در مقبره قرار داده می‌شدند؛ در برخی از موارد این اجساد با صندل‌هایی از جنس طلا راهی جهان پس از مرگ می‌شدند.
به گزارش ایسنا، برگزاری مراسم و تشریفات پر زرق و برق مربوط به تدفین، یکی از ویژگی‌های بارز مصریان باستان بود. فرقی ندارد که فرد متوفی فرعونی باشد که در «دره پادشاهان» دفن شده و یا دیوان‌سالاری که در یک مقبره سنگی ساده دفن شده است؛ اشیایی که به همراه اجساد در مقبره‌ها قرار داده می‌شدند به منظور تسهیل سفر به جهان پس از مرگ در مقبره‌ها بود.
صندل‌های ترحیمی که به همراه اجساد در مقبره‌ها دفن می‌شدند ممکن بود مشابه صندل‌هایی باشد که در زندگی واقعی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و اغلب از جنس چرم یا حتی پاپیروس بودند. با این‌حال باشکوه‌ترین این صندل‌ها که به همراه افراد سلطنتی دفن شده‌اند، اغلب از طلای درخشان ساخته شده است.
صندل‌ها و روکش طلا انگشت متعلق به سال‌هایی در فاصله ۱۴۷۹ تا ۱۴۲۵ پیش از میلاد
این صندل‌های طلا امروزه در موزه‌ها به نمایش گذاشته شده‌اند. برخی از مشهورترین این صندل‌های پرزرق و برق در مقبره‌های ملکه‌های «تحوتموس سوم» کشف شده‌اند. این فرعون دودمان هجدهم مصر، همسرانش را به همراه صندل‌هایی از جنس ورقه‌های طلا دفن کرد. این صندل‌ها به گونه‌ای طراحی و حکاکی شده‌اند که شبیه صندل‌های چرمی به نظر برسند.
امروزه اغلب روکش‌های باقی مانده به دودمان هجدهم پادشاهی نوین تعلق دارند.
روکش طلا انگشت متعلق به دوره «پادشاهی نوین» مصر باستان
در مقبره افراد سلطنتی، علاوه‌بر این صندل‌های طلا، اغلب روکش‌های طلا برای انگشتان پا نیز استفاده می‌شد. این روکش‌ها از انگشتان مومیایی‌ها حفاظت می‌کردند. بر اساس باور‌های مصریان باستان، متوفی باید به صورت یک جسد کامل در مقبره قرار می‌گرفت. حتی مومیایی‌های غیرسلطنتی نیز به همراه روکش‌های از جنس فلزات کم‌ارزش‌تر یا حتی از جنس سفال دفن می‌شدند.
مردم طبقه متوسط جامعه، اما با صندل‌هایی دفن می‌شدند که از مواد اولیه رایج همچون پاپیروس یا چرم ساخته شده است. در این مدل، کفه صندل توسط بند به پا وصل می‌شد.
صندل‌سازان برای ساخت صندل‌های مخصوص اجساد و مردم عادی تخصص داشتند. صندل‌سازان همچنین یکی از موضوعات نقاشی‌هایی هستند که روی دیوار‌های مقبره‌های باستانی مصر نقش بسته‌اند.
تصویری از یک سازنده صندل که روی مقبره «رخمیرع» اشراف‌زاده دودمان هجدهم مصر باستان نقش بسته است
با این‌که قدمت بسیاری از نمونه‌های صندل به دودمان هجدهم مصر بازمی‌گردد،، اما سنت استفاده از صندل و روکشِ انگشت تا دوران رومی در مصر ادامه پیدا کرد.
