تغییر به راه رفتن روی دو پا، به جای چهار پا، لحظه مهمی در تکامل گونه ما است، به همین دلیل است که دانشمندان مشتاق هستند دقیقاً زمان وقوع آن را مشخص کنند و حالا یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این سازگاری در حدود ۷ میلیون سال پیش اتفاق افتاده است.
فرارو- این یافته بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق فسیل‌های ران (ران) و ساعد (اولنا) از Sahelanthropus tchadensis، قدیمی‌ترین گونه نماینده بشریت است. این فسیل‌ها اولین بار در سال ۲۰۰۱ در توروس-منالا در کشور چاد در قاره آفریقا کشف شدند. دانشمندان می‌گویند در همان زمان نیز این این انسان‌واره‌های اولیه با استفاده از هر چهار دست و پا، تاحدودی از درخت هم بالا می‌رفتند.
به گزارش فرارو به نقل از راهنماتو، محققان در مقاله منتشر شده خود می‌نویسند: «در اینجا ما شواهدی از رفتار حرکتی S. tchadensis را با بینش‌های جدید در مورد دوپا بودن در مراحل اولیه تاریخ تکامل هومینین بدست آوردیم.» در واقع، این دانشمندان با مقایسه فسیل‌های ران و ساعد این انسان واره با استخوان‌های معادل انسان، شامپانزه و گوریل، توانستند مکانیزم نحوه استفاده از آنها و نحوه حرکت این گونه را دریابند.
در مجموع ۲۰ ویژگی مختلف از استخوان‌های فسیل شده از طریق تصویربرداری میکروتوموگرافی، برای تعیین اینکه آیا S. tchadensis روی دو پا راه می‌رفته یا چهار پا بوده، ارزیابی شد.
دانشمندان در نهایت دریافتند که محتمل‌ترین سناریو برای این گونه، راه رفتن روی دوپا است که البته با برخی فعالیت‌ها همچون بالا رفتن محدود از درختان همراه بوده است. این تیم همچنین باور دارد که بین روشی که این گونه‌ها از درختان بالا می‌روند در مقایسه با گوریل‌ها و شامپانزه‌های امروزی تفاوت وجود دارد که مبنای آن استفاده بیشتر از دست‌های است.
این تحقیق بر اساس یک مطالعه قبلی روی فسیل جمجمه‌ای است که در همان مکان کشف شده و گمان می‌رود متعلق به گونه S. tchadensis باشد. تجزیه و تحلیل قبلی از جمجمه این گونه نیز نشان داده بود که این موجودات میمون مانند دوپا بودند، اما اکنون شواهد جامع تری وجود دارد.
این فسیل‌ها مربوط به دوره زمانی بین ۶ تا ۸ میلیون سال پیش است که انسان‌ها به‌طور ژنتیکی از شامپانزه‌ها و بونوبو‌ها که نزدیک‌ترین خویشاوندان ما هستند جدا شده‌اند، بنابراین این مرحله بسیار مهمی است.
این انسان‌واره‌های اولیه احتمالاً در محیطی زندگی می‌کردند که جنگل‌ها، نخلستان‌ها و علفزار‌ها را در هم آمیخته بود به همین دلیل احتمالا راه رفتن در علف زار‌های بلند و بالا رفتن از درختان به طور همزمان در این گونه توسعه یافت.
محققان می‌نویسند: «محتمل‌ترین فرضیه این است که مورفولوژی Sahelanthropus دوپا بودن او را تأیید می‌کند. هر فرضیه دیگری قدرت توضیحی کمتری برای مجموعه ویژگی‌های دارد که فسیل‌های کشف شده در کشور چاد ارائه می‌دهد.» نتایج این تحقیق در نشریه معتبر Nature به چاپ رسیده است.
منبع: راهنماتو
