زوال عقل سگ یا اختلال عملکرد شناختی سگ شبیه بیماری آلزایمر در انسان است یک بیماری مغزی پیش رونده که با تغییرات رفتاری، شناختی و سایر تغییرات همراه است. این بیماری به طور کلی در سگ‌های با بیش از هشت سال سن دیده می‌شود، اما می‌تواند در برخی سگ‌ها از سن شش سالگی نیز رخ دهد.
فرارو- سگ‌ها نیز دچار زوال عقل می‌شوند. اما اغلب تشخیص آن دشوار است. نتیجه پژوهشی که به تازگی منتشر شده نشان می‌دهد که این بیماری به خصوص در میان سگ‌های با بیش از ده سال سن رایج است.
به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، در اینجا برخی از تغییرات رفتاری وجود دارند که باید در سگ سالمند خود مراقب بروز آن باشید و نشان می‌دهد چه زمانی باید با دامپزشک خود مشورت کنید.
زوال عقل سگ یا اختلال عملکرد شناختی سگ شبیه بیماری آلزایمر در انسان است یک بیماری مغزی پیش رونده که با تغییرات رفتاری، شناختی و سایر تغییرات همراه است. این بیماری به طور کلی در سگ‌های با بیش از هشت سال سن دیده می‌شود، اما می‌تواند در برخی سگ‌ها از سن شش سالگی نیز رخ دهد.
صاحبان حیوانات خانگی ممکن است بسیاری از تغییرات رفتاری را صرفا بخشی عادی از پیری سگ‌ها بدانند. بنابراین، به احتمال زیاد تعداد سگ‌های بیش تری بیش از آن چه ما تصور می‌کنیم به زوال عقل مبتلا می‌شوند.
دامپزشکان نیز ممکن است تشخیص آن را دشوار بدانند. هیچ آزمایش دقیقی برای تشخیص این موضوع وجود ندارد. درست مانند انسان‌ها سگ‌های مسن نیز احتمالا دارای برخی مشکلات سلامتی دیگر هستند که می‌تواند تشخیص بیماری را پیچیده‌تر سازد.
سگ‌های مبتلا به زوال عقل اغلب در حیات یا خانه خود گم می‌شوند. آنان پشت مبلمان یا گوشه اتاق گرفتار می‌شوند و اغلب فراموش می‌کنند که می‌توانند به سمت عقب نیز حرکت کنند یا به در‌های اتاق‌های خانه برخورد می‌کنند.
تعامل سگ‌ها با مردم و سایر حیوانات خانگی می‌تواند تغییر کند. سگ‌ها ممکن است در مقایسه با زمان پیش از ابتلا به بیماری کمتر یا بیشتر به دنبال کسب محبت از سوی صاحب خود باشد و یا با سگ‌های دیگر در خانه‌ای که زمانی همه در کنار یکدیگر شاد بودند رفتاری بد و همراه با بدخلقی داشته باشند. هم چنین، ممکن است بر اثر ابتلا به زوال عقل چهره‌هایی که در طول عمر خود می‌شناختند را فراموش کنند.
هم چنین، یکی دیگر از نشانه‌های احتمالی ابتلای سگ‌ها به زوال عقل آن است که به خواب بیشتر در طول روز و بیداری بیشتر در طول شب تمایل پیدا می‌کنند. سگ‌ها در صورت ابتلا به زوال عقل ممکن است به ظاهر بدون هدف قدم بزنند و ناله یا پارس کنند.
گاهی اوقات مراقبت از سگ سالخورده مبتلا به زوال عقل مانند داشتن دوباره توله سگ است، زیرا آنان در داخل خانه مدفوع شان را دفع می‌کنند حتی اگر پیش‌تر در خانه آموزش دیده باشند که برای این کار باید به جای مخصوص بروند.
هم چنین، به خاطر سپردن برخی از رفتار‌های اساسی که در تمام طول عمر خود نسبت به آگاهی داشتند برای شان دشوار می‌شود و یادگیری رفتار‌های تازه نیز برای شان دشوارتر خواهد بود.
سطح کلی فعالیت آنان نیز می‌تواند تغییر کند که همه چیز از قدم زدن بدون توقف در تمام طول روز تا به سختی از جای خواب بلند شدن را شامل می‌شود. در نهایت، ابتلا به زوال عقل در سگ‌ها ممکن است باعث افزایش سطح اضطراب آنان شود.
سگ شما ممکن است دیگر با تنها ماندن کنار نیاید، شما را از اتاقی به اتاق دیگر تعقیب کند یا به راحتی از چیز‌هایی که پیش‌تر هرگز او را آزار نداده بترسد.
برخی از دارو‌ها وجود دارند که می‌توانند به کاهش علائم زوال عقل سگ کمک کنند تا کیفیت زندگی آن حیوان را بهبود بخشند و مراقبت از سگ را قدری آسان‌تر سازند. بنابراین، اگر گمان می‌کنید که سگ تان به زوال عقل مبتلا شده با دامپزشک آن مشورت کنید.
پژوهش‌هایی در این باره صورت گرفته اند که نشان دهند آیا ممکن است درمان‌های غیر دارویی از جمله تحرک و فعالیت بدنی و آموزش به سگ‌ها کمک کنند. با این وجود، این پژوهش‌ها در مراحل اولیه خود به سر می‌برند.
متاسفانه هیچ درمانی برای زوال عقل سگ‌ها وجود ندارد. بهترین راه حل، کاهش خطر ابتلا به این بیماری است. مطالعات تازه نشان می‌دهند که تحرک می‌تواند عملی کلیدی در این باره باشد.
نتیجه پژوهشی صورت گرفته در ایالات متحده که در جریان آن داده‌های بیش از ۱۵ هزار سگ به عنوان بخشی از پروژه پیری سگ‌ها جمع آوری شده بود نشان داد تحرک و فعالیت بدنی می‌تواند در مقابله با زوال عقل در سگ‌ها موثر باشد.
پژوهشگران از صاحبان سگ‌های خانگی خواستند دو پرسشنامه را تکمیل کنند. در یک پرسشنامه در مورد سگ ها، وضعیت سلامتی و فعالیت بدنی و در پرسشنامه دیگر درباره عملکرد شناختی سگ‌ها پرسش‌هایی مطرح شده بودند.
نتایج نشان داد که حدود ۱.۴ درصد از سگ‌ها دارای اختلال عملکرد شناختی سگ هستند. برای سگ‌های با سن بیش از ده سال با گذشت هر سال از زندگی آنان بیش از ۵۰ درصد خطر ابتلا به زوال عقل در سگ‌ها افزایش می‌یافت. سگ‌های کم تحرک تقریبا ۶.۵ برابر بیشتر از سگ‌هایی که بسیار فعال بودند در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار داشتند.
اگرچه این پژوهش ممکن است نشان دهد که تحرک بدنی منظم می‌تواند از سگ‌ها در برابر زوال عقل محافظت کند، اما ما نمی‌توانیم از نتایج این نوع از مطالعه مطمئن باشیم.
سگ‌های مبتلا به زوال عقل یا دارای علائم اولیه زوال عقل ممکن است کمتر تحرک داشته باشند. با این وجود، ما می‌دانیم که تحرک می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را در افراد کاهش دهد. بنابراین، راه رفتن سگ‌های ما ممکن است به آنان کمک کند و خطر ابتلا به زوال عقل را در سگ‌ها کاهش دهد.
