«مصلحت» با نام قبلی «مصلحت نظام» فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه و بازی بازیگرانی، چون فرهاد قائمیان، وحید رهبانی، مهدی حسینی‌نیا، مجید نوروزی، امیر نوروزی و نازنین فراهانی که داستانی پر افت و خیز درباره رویداد‌های سیاسی اوایل سال ۶۰ را روایت می‌کند.
حسین دارابی، کارگردان فیلم «هناس» -که همین یکی، دو هفته پیش با فروشی در حدود چهار و نیم میلیارد تومان از روی پرده سینما‌ها پایین آمد- هنوز و همچنان فیلم اولش بلاتکلیف در انتظار دریافت اجازه نمایش عمومی است؛ فیلمی به نام «مصلحت» یا همان «مصلحت نظام» که بعد از چند نمایش موفق در جشنواره سی‌ونهم فجر (در بهمن ۹۹) هنوز موفق به اکران نشده است.
به گزارش شهروند، اتفاقی که البته به گفته روابط عمومی سازمان سینمایی، ارتباطی به این سازمان یا وزارت ارشاد ندارد و اختلاف نظر یکی دیگر از نهاد‌های کشور با سازندگان این فیلم باعث دور ماندن «مصلحت» از سینما‌های کشور شده است.
«مصلحت» با نام قبلی «مصلحت نظام» فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی حسین دارابی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه و بازی بازیگرانی، چون فرهاد قائمیان، وحید رهبانی، مهدی حسینی‌نیا، مجید نوروزی، امیر نوروزی و نازنین فراهانی که داستانی پر افت و خیز درباره رویداد‌های سیاسی اوایل سال ۶۰ را روایت می‌کند.
داستانی درباره اختلافات و درگیری‌های پدران و پسران که البته در این فیلم به دلیل مقام بالای پدر در نظام جدید سیاسی کشور تبدیل به اختلاف و درگیری یکی از شخصیت‌های نظام با فرزندش می‌شود و می‌بینیم که چگونه پسر تندروی یک مقام بلندپایه دادستانی خوش‌نام در درگیری‌های سیاسی اوایل انقلاب پسر چپ‌گرای یک خانواده ثروتمند را به قتل می‌رساند.
فیلم راوی تبعات این اقدام است. این‌که چگونه عده‌ای به بهانه حفظ مصلحت نظام خواستار مکتوم نگه‌داشتن حقیقت هستند، اما در نهایت، پدر- که از همراهان محمد بهشتی نیز هست- هرگونه مصلحت‌اندیشی را کنار زده و تصمیم می‌گیرد پسرش با حکم واقعی جرمی که انجام داده روبه‌رو شود.
«مصلحت»، اما بعد از نمایش در جشنواره با دشواری‌های فراوانی مواجه شد و مانند فیلم قبلی تهیه‌کننده‌اش، «دیدن این فیلم جرم است»، به نوعی محاق غیررسمی رفت. موقعیتی که اغلب فیلم‌هایی که مجوز رسمی اکران دارند، اما به دلیل موضوع ملتهب و حساس‌شان با تصمیم نهاد‌های بالادستی به طور موقت از نمایش عمومی بازمی‌مانند، آن را تجربه کرده‌اند.
«مصلحت» هم حالا حدود دو سالی می‌شود که درگیر چنین موقعیتی است؛ فیلمی که خبرگزاری مهر در زمستان گذشته در تاریخ ۲۸ دی به نقل از محمدرضا شفاه اعلام کرد که رفع توقیف شده و تهیه‌کننده و پخش‌کننده در حال فراهم آوردن مقدمات اکران عمومی‌اش هستند.
«مصلحت»، اما در تمام این چندین و چند ماهی که از اعلام خبر رفع توقیفش می‌گذرد، موفق به اکران عمومی نشده است؛ با این‌که در این ماه‌ها بار‌ها و بار‌ها شاهد انتشار اخباری درباره انجام مذاکراتی برای حل این معضل بوده‌ایم.
اما مشکل فیلم «مصلحت» چیست که در تمام این دو سال آن را از پرده سینما‌ها دور نگه داشته است؟
محمدرضا شفاه، تهیه‌کننده «مصلحت»، زمستان سال گذشته خبر از وجود مشکلاتی بین این فیلم و مقامات قوه قضائیه داده و به طور واضح و صریح گفته بود که «قوه قضائیه با این فیلم پلیسی و جنایی-که داستانش در حال و هوای سیاسی اواخر دهه ۵۰ می‌گذرد- مشکلاتی دارد که البته بخش زیادی از این مشکلات برطرف شده است». اتفاقی که اگر واقعا روی داده باشد به این معنا می‌تواند باشد که به زودی فیلم «مصلحت» را روی پرده سینما‌ها خواهیم دید.
حسین دارابی، کارگردان فیلم «مصلحت» اظهار امیدواری کرده که مشکلات اکران این فیلم حل شود و هر چه زودتر «مصلحت» را روی پرده سینما‌ها ببینیم. به گفته این فیلمساز، «مصلحت -که مجوز اکران هم دارد- فیلم جذابی است که هم موضوع حساسی را مطرح می‌کند، هم ژانر جذاب‌تری دارد و هم این‌که در کل، فیلم جسورتر و بی‌پرواتری است».
این فیلم درباره این که این فیلم با مشکل مواجه شده می‌گوید: دلیل این اتفاق را نمی‌دانم. آن هم در حالی که هم سابقه فیلم‌سازی من روشن است و هم این فیلم را با فیلمنامه مورد تأیید ارشاد و نظارت حوزه هنری ساخته‌ایم؛ که وقتی فیلمی چنین ناظرانی دارد و فیلمنامه‌اش هم در مرحله ساخت تغییر نکرده، طبیعی است که انتظار داشته باشیم با اعتماد بیشتری با این فیلم مواجه شوند.
حسین دارابی می‌گوید: البته به‌رغم این‌که سختگیری‌ها در مورد فیلم «مصلحت» از سوی ارشاد یا حتی نهاد‌های امنیتی نیست، اما من این نقد را دارم که وقتی سازمان سینمایی وزارت ارشاد به عنوان نماینده قانونی جمهوری اسلامی مجوز ساخت یا اکران فیلمی را صادر می‌کند، این مجوز باید مورد تأیید باشد و دیگر دلیلی ندارد که ارگان‌ها، نهاد‌ها و حتی اصناف دیگر از نمایش آن جلوگیری کنند؛ که اگر این اتفاق بیفتد، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و دیگر نمی‌توان کار جدی در سینما انجام داد؛ آن هم در حالی که این همه موضوعات روی زمین‌مانده درباره گفتمان انقلاب اسلامی وجود دارد که باید به آنها پرداخت و درباره‌شان فیلم ساخت.
