فیلم «وی/اچ/اس/۹۹» (V/H/S/۹۹) پنج اپیزود مجزا دارد که همه در یک سطح نیستند، اما آخرین آنها به خاطر خلاقیت داستانی، صحنه‌پردازی هولناک و شوخی‌های ظریفی که دارد، پایان‌بندی خیلی خوبی برای فیلم رقم می‌زند.
«وی اچ اس ۹۹» پنجمین فیلم از مجموعه فیلم‌های «وی اچ اس» است که اولین آنها در سال ۲۰۱۲ ساخته شد. این فیلم هم مثل قبلی‌ها مجموعه‌ای از چند اپیزود مجزاست که هرکدام یک داستان ترسناک را روایت می‌کنند. همانطور که از اسم فیلم هم می‌شود حدس زد، «وی اچ اس» در دستۀ فیلم‌های با سبک «ویدئوی پیدا شده» (Found Footage) قرار می‌گیرد؛ مثل «پروژۀ جادوگر بلر» یا «پارانرمال اکتیویتی».
به گزارش فرارو به نقل از فرادید، فیلم از پنج اپیزود تشکیل شده است. در اپیزود اول اعضای یک گروه موسیقی راک تصمیم می‌گیرند شبانه وارد سالن متروکه‌ای شوند که سال‌ها قبل در اثر آتش‌سوزی از بین رفته است و چند نفر هم در آن حادثه زیر دست و پا له شده‌اند. وقتی اعضای گروه به خاطرۀ آن افراد بی‌احترامی می‌کنند، ناگهان وحشت آغاز می‌شود؛ اما نه فقط وحشت خشک و خالی بلکه وحشت همراه با چندش و صحنه‌های تکه پاره شدن بدن‌ها!
چهار اپیزود بعدی هم ساختار نسبتا مشابهی دارند. در اپیزود دوم چند دختر جوان دوستشان را برای شوخی در یک تابوت می‌گذارند و در یک گور دفنش می‌کنند. اما بعد معلوم می‌شود که افسانۀ ترسناک مربوط به این گورستان حقیقت داشته است.
اپیزود سوم یک داستان انتقامی را با داستان یک فرقۀ عجیب و اهریمنی پیوند می‌زند. در اپیزود چهارم چند پسر جوان می‌خواهند دزدکی از همسایه‌شان فیلمبرداری کنند که معلوم می‌شود این همسایه اصلا یک آدم عادی نیست.
اپیزود آخر هم دربارۀ دو دوست است که در حال فیلمبرداری از یک مراسم احضار، ناگهان در اثر یک اشتباه به جهنم می‌روند! حالا آنها در حالیکه همچنان در جهنم هم مشغول فیلمبرداری هستند باید به دنبال راهی برای برگشتن به دنیا پیدا کنند.
«وی اچ اس ۹۹» بیش از اینکه ترسناک باشد، روی ایجاد چندش و صحنه‌های خونریزی و کثیف‌کاری تمرکز دارد؛ ضمنا سراسر فیلم یک لایۀ شوخی و طنز هم دارد که حالت جدی و ترسناک فیلم را می‌گیرد، اما در عوض حال و هوایی مفرح به آن می‌بخشد. این خودش نکتۀ جالبی است که با وجود اینهمه جنازه و شیطان و هیولا، هنوز هم می‌شود گفت که فیلم فضای شادابی دارد.
اگر این فیلم را به عنوان یک اثر ترسناک نگاه کنید احتمالا زیاد برایتان راضی‌کننده نخواهد بود، اما کوتاه بودن اپیزود‌ها و ریتم نسبتا تند فیلم یک جور‌هایی باعث می‌شود که بخواهید آن را تا آخر دنبال کنید.
چهار اپیزود اول فیلم ساختار نسبتا کلیشه‌ای و آشنایی دارند، اما اپیزود پنجم واقعا متفاوت و جذاب است. شوخی‌های فیلم در این اپیزود پررنگ‌تر و بامزه‌ترند و صحنه‌پردازی‌هایش هم واقعا تاثیرگذار و تماشایی از کار درآمده‌اند.
منظره‌های اپیزود پنجم با اینکه خبری از آتش در آنها نیست، اما با این‌حال کاملا آزاردهنده و جهنمی به نظر می‌رسند. چهره‌های عجیب و کریه و بدن‌های شکنجه شده و کج و معوج در یک درۀ بیابانی بی سر و ته سرگردان هستند و شخصیت‌ها باید راه خودشان را از بین این موجودات پیدا کنند؛ و البته باید مواظب باشند که شیطان آنها را پیدا نکند.
در مجموع «وی اچ اس ۹۹» با اینکه به عنوان یک فیلم کامل ساختار منسجم و یکدستی ندارد و بیشتر قصه‌هایش خیلی راضی‌کننده نیستند، اما به خاطر ریتم مناسب، جلوه‌های بصری خاص و مهم‌تر از همه به خاطر خلاقیت و جاذبه‌ای که در اپیزود پنجمش وجود دارد، فیلمی است که می‌شود دیدنش را توصیه کرد.
کارگردانان: مگی لوین (Maggie Levin)، جوزف وینتر (Joseph Winter) و دیگران
بازیگران: آرکیلوس کریستانو (Archeleus Cristano)، ملانی استون (Melanie Stone) و دیگران
امتیاز منتقدان (راتن‌تومیتوز): ۷۴%
