دیرینه شناسان اخیراً بقایای کوسه ۴۳۹ میلیون ساله‌ای را کشف کردند که می‌تواند جدول تکامل موجودات زنده را دگرگون کند.
فرارو- در کشف جالب توجه، دیرینه شناسان بقایای یک کوسه ماقبل تاریخ از دوران پالئوزوئیک را یافتند که قدمت آن به صد‌ها میلیون سال پیش بازمی گردد. قدمت این کوسه به سرعت دیرینه شناسان را حیرت زده کرد، زیرا تاکنون این جانداران که به نام آکانتودیان معرف هستند، با این قدمت یافت نشده بودند.
به گزارش فرارو به نقل از rahnamato، این کشف قدیمی‌ترین ماهی فک‌دار محسوب می‌شود و حدود ۱۵ میلیون سال قدیمی‌تر از اولین فسیل‌های کشف شده آکانتودی است. دانشمندان چینی این موجود را Fanjingshania نامیدند که از نام منطقه‌ای که این فسیل در آن پیدا شده، آمده است.
بررسی فانجینگشانیا توسط تیمی از محققان آکادمی علوم چین، دانشگاه کوجینگ و دانشگاه بیرمنگام نشان داد که این گونه از نظر تشریحی نزدیک به گروه‌هایی از «کوسه‌های خاردار» منقرض شده است که در مجموع به عنوان آکانتودیان شناخته می‌شوند.
برخلاف کوسه‌های امروزی، آکانتودی‌ها زره استخوانی را در اطراف باله‌های خود تکامل داده بودند. این در واقع یکی ویژگی مربوط به ماهیان فک دارد است. این اکتشافات شواهد قابل تاییدی ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد گروه‌های اصلی مهره‌داران ده‌ها میلیون سال قبل از تاریخ قبلی یعنی ۴۲۰ میلیون سال پیش، شروع به تنوع‌بخشی کردند.
این گونه دارای فلس‌های تنه متمایز است و تاج این فلس‌ها از ردیفی از عناصر دندان مانند (odontodes) تشکیل شده است که با برجستگی‌های گرهی نامنظم تزئین شده اند. به طور عجیبی، رشد عاج در فلس‌ها ثبت می‌شود، اما در سایر قسمت‌های اسکلت پوستی، مانند خار‌های باله، ثبت نمی‌شود.
بر همین اساس پروفسور ژو مین از موسسه دیرینه شناسی مهره داران و دیرینه انسان شناسی (IVPP) آکادمی علوم چین گفت: «این قدیمی‌ترین ماهی فک دار با آناتومی شناخته شده است.»
از همان ابتدا، برای دانشمندان روشن بود که کمربند شانه‌ای فانجینگشانیا، با مجموعه‌ای از خار‌های باله، کلید تعیین موقعیت گونه جدید در درخت تکاملی مهره داران اولیه است. آنها دریافتند که گروهی از آکانتودیان‌ها، که به عنوان climatiids شناخته می‌شوند، دارای کامل ستون فقرات شانه‌ای هستند که در فانجینگشانیا شناسایی شده‌اند.
به طور غیر منتظره، استخوان‌های فسیلی فانجینگشانیا شواهدی از جذب و بازسازی گسترده را نشان می‌دهد که معمولاً با رشد اسکلتی در ماهی‌های استخوانی، و البته مهره داران، مرتبط است.
