برخی رسانه‌ها به تائو لقب ملکه «پادشاهی قرمز» را داده‌اند که اشاره‌شان به مزارع فلفل قرمز اوست. گفته می‌شود تائو در اتاق خوابی می‌خوابد که به دفتر کارش منتهی می‌شود. محبوبیت این برند تا جایی پیش رفته که در چین به شوخی گفته می‌شود زمانی که یک مرد ازدواج می‌کند با دو زن ازدواج کرده است: همسرش و تائو هوابی.
فرارو- «تائو هوابی» از جنوب غربی چین یک چاشنی دوست داشتنی را ایجاد کرد که اکنون در یخچال‌های سراسر جهان پیدا می‌شود: «لائوگان ما» (مادر خوانده پیر).
به گزارش فرارو به نقل از گاردین، ضرب المثلی در مورد استان «گوئیژو» در جنوب غربی چین وجود دارد: «نه سه فوت زمین صاف، نه سه روز بدون باران، نه یک خانواده با سه سکه نقره». با این وجود، با کمک یک چاشنی تند که «تائو هوابی» سازنده آن است و به دلیل آن لقب «داغ‌ترین زن چین» را از خود ساخته به خوبی از این قانون نانوشته سرپیچی کرده است.
تائو هوابی خالق چاشنی Lao Gan Ma Spicy Chilli Crisp یک سس تند و ترد متشکل از فلفل‌های خرد شده به رنگ قرمز تیره (تقریبا نزدیک به سیاه) بوده است. این نام در زبان چینی به معنای «مادر خوانده پیر» و هر کس که شیشه این چاشنی را بر می‌دارد باید با نگاه خشن یک زن با مو‌های کوتاه مواجه شود! آن را باز کنید و ترکیب فوق العاده‌ای از بادام زمینی، چند دانه سویا ترد و شور، مونوسدیم گلوتامات (یک تقویت کننده طعم که به غذا‌های چینی افزوده می‌شود) و روغن را می‌بینید که چنان با فلفل چیلی آغشته شده‌اند که گرم و سوزان و خطرناک به نظر می‌رسند.
«لائوگان ما» نمادین در چین به طور فزاینده‌ای در قفسه‌ها و یخچال‌ها در سایر نقاط جهان نیز ظاهر به چشم می‌خورد. در واقع، به قدری محبوب شده که ارزش «تائو هوابی» بسیار بیش از سه سکه نقره است. نشریه فوربس ارزش دارایی و ثروت او را ۱.۰۵ میلیارد دلار تخمین زده است.
تائو که در سال ۱۹۴۷ متولد شد. هشتمین دختر یک خانواده فقیر در روستای کوهستانی گوئیژو به مدرسه نرفت و خواندن و نوشتن را یاد نگرفت.
براساس بیوگرافی منتشر شده در سایت او، «تائو» دوران کودکی‌اش را گرسنه گذراند و با خوردن ریشه گیاهان از قحطی بزرگ چین جان سالم به در برد. زمانی که شوهرش فوت کرد او به شهر گوئیانگ نقل مکان کرد و فروش نودل با سسی که خود درست می‌کرد را آغاز نمود.
او سرانجام در دهه ۱۹۹۰ میلادی رستورانی اقتصادی با نامی جذاب را افتتاح کرد. زمانی که احداث یک بزرگراه تازه رانندگان کامیون را به گوئیانگ کشاند او شیشه‌های سس رایگان را به آنان تحویل داد و رانندگان این موضوع را برای دیگران نقل کردند.
در سال ۱۹۹۶ میلادی او محصولات را در خانه‌ای در گوئیانگ تولید کرد و یک سال پس از آن شرکت مواد غذایی با طعم ویژه لائوگان ما متولد شد. وب سایت شخصی تائو اشاره کرده که آن شرکت روزانه ۱.۳ میلیون بطری از محصولات‌اش را تولید می‌کنند.
برای درک حجم این تولید باید اشاره کرد که روزانه ۱.۸ میلیون سس کچاپ هاینز و «هوی فونگ» از فلفل سریراچا که به «سس خروس» نیز معروف است روزانه به تعداد ۵۵ هزار عدد تولید می‌شود.
«میراندا براون» استاد مطالعات چینی در دانشگاه میشیگان که در حال نوشتن کتابی درباره تاریخچه غذا‌های چینی است می‌گوید که در چین محبوبیت لائوگان ما تا حدودی به دلیل اصالت تائو است. مصرف کنندگان چینی تمایل دارند از مواد غذایی بومی استفاده کنند و استفاده از آن دسته از مواد غذایی که از خاک مناطق مختلف آن کشور به دست آمده برای‌شان اهمیت دارد. او معتقد است که نوع نگاه تائو و حس مادرخواندگی که او انتقال می‌دهد باعث می‌شود تا نوعی حس نوستالژیک چین سوسیالیستی و زمانی که زندگی ساده‌تر بود در چینی‌ها زنده شود.
براون می‌گوید حتی فقدان «سه فوت زمین صاف» (آن گونه که پیش‌تر در مورد ضرب المثل اشاره شد) در گوئیژو به نفع تائو بوده است چرا که در زمین‌های شیب دار مواد غذایی تازه مانند فلفل به بهترین نحو ممکن رشد می‌کنند.
در چین، چیلی ترد و خشک با همه چیز قابل خوردن است. برخلاف سس کچاپ در چین حتی می‌توان چیلی را با بستنی نیز مصرف کرد. «لائوگان ما» برندی است که در همه جا وجود دارد روی لباس، قاب مداد و قاب گوشی. محبوبیت این برند تا جایی پیش رفته که در چین به شوخی گفته می‌شود زمانی که یک مرد ازدواج می‌کند با دو زن ازدواج کرده است: همسرش و تائو هوابی.
این محصول به قدری محبوب است که در سال ۲۰۱۶ میلادی شبکه خبری بلومبرگ لائوگان ما را عامل مهم کمک کننده به گوئیژو فقیر در دستیابی به رشد ۱۰.۵ درصدی دومین استان با سریع‌ترین رشد اقتصادی در چین معرفی کرد. در آن سال نرخ رشد ملی اقتصاد چین ۶.۷ درصد بود.
با این وجود، «لائوگان ما» در خارج از چین نیز به طور فزاینده‌ای محبوب است به ویژه در ایالات متحده که چندین نسخه از آن در سالیان اخیر ظاهر شده‌اند از جمله «فلای بای جینگ» و «چیلی کرانچ موموفوکو» که در هر دو نسخه مونوسدیم گلوتامات به نفع طعم دهنده‌های طبیعی حذف شده اند. قیمت هر دو نوع ذکر شده چندین برابر بیش از قیمت لائوگان ما است که هر بطری آن در چین به قیمت حدودا ۲ دلار امریکا به فروش می‌رسد.
مقاله‌ای تحقیقی در مورد این چاشنی که توسط دو چهره دانشگاهی دانشگاه مطالعات خارجی گوانگدونگ در گوانگژو تهیه شده موفقیت آن را در خارج از چین به دلیل تصویر روی شیشه چاشنی می‌داند.
در این مقاله اشاره شده است: «لائوگان ما» عمدا تصویر یک زن چینی معمولی و قدیمی را روی بسته‌بندی محصول خود قرار می‌دهد که کنجکاوی شدید مصرف کنندگان خارجی را بر می‌انگیزد».
در سال ۲۰۲۱ میلادی زمانی که بریتانیایی‌ها به دنبال هیجان انگیزتر کردن غذا‌های خود در طول همه پاندمی کرونا در بریتانیا بودند خرده فروشی آنلاین Sous Chef اعلام کرده بود که فروش چاشنی لائوگان ما افزایشی ۱۹۰۰ درصدی داشته است.
برخی رسانه‌ها به تائو لقب ملکه «پادشاهی قرمز» را داده‌اند که اشاره‌شان به مزارع فلفل قرمز و کارخانه اوست. گفته می‌شود تائو در اتاق خوابی می‌خوابد که به دفتر کارش منتهی می‌شود.
