یکی از مواردی که می‌تواند جذابیت و کشش زیادی به یک فیلم ببخشد این است که اتفاقاتی خلاف انتظار و غافلگیر کننده در آن رخ بدهد. خیلی از فیلم‌های ترسناک برای اینکه فضایی غیرمنتظره و عجیب پدید بیاورند، به جای جن و پری و هیولا‌های کریه‌المنظر، موجودات معصوم و ظاهرا دوست‌داشتنی را به عامل اصلی هراس تبدیل می‌کنند.
به گزارش فرارو به نقل از فرادید، اگر طرفدار ژانر وحشت باشید حتما فیلم‌های زیادی را دیده‌اید که در آن‌ها یک عروسک کوچک یا یک کودک معصوم به شرورترین و وحشتناک‌ترین عنصر داستان تبدیل می‌شود. ژانر وحشت پر از بچه‌های ترسناک است؛ از کودکان مرده گرفته تا نوزادان اهریمنی. اما ترسناک‌ترین بچه‌های سینما چه کسانی هستند؟
در اینجا فهرستی از شش شخصیت کودک در فیلم‌ها ترسناک را آماده کرده‌ایم که بعضی‌هایشان لرزه بر تن هر آدم بزرگسالی می‌اندازند!
البته ملاک انتخاب در اینجا صرفا حال و هوای شیطانیِ شخصیت کودک و ترس و وحشتی است که او القا می‌کند و نه لزوما کیفیت خود فیلم.
داگی واقعا یکی از تخس‌ترین بچه‌های ژانر وحشت است. جذابیت این فیلم در این است که علاوه بر ترس و وحشت، لایه‌ای از شوخی و طنز هم دارد که تماشای فیلم را به یک تجربۀ مفرح و دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند.
شاید فیلمنامۀ «دستیار کوچک شیطان» نقص‌هایی داشته باشد، اما بازی الکساندر بریکل در نقش داگی حرف ندارد. به علاوه، همدستی داگی و شیطان ایدۀ خلاقانه و جالبی است که حال و هوایی متفاوت به فیلم می‌بخشد.
توشیو یک کابوس بچگانۀ کامل است. او در واقع روح کودکی است که پدرش بعد از کشتن مادرش او را هم به قتل رسانده و حالا او و مادرش تبدیل به نفرینی برای دیگران شده‌اند. شخصیت توشیو یک پای ثابت مجموعه فیلم‌های «کینه» است که در اصل بازسازی آمریکایی مجموعه فیلم‌های ژاپنی «جو اون» هستند.
اولین فیلم «کینه» که در سال ۲۰۰۴ ساخته شد، ماجرای یک خانوادۀ آمریکایی را روایت می‌کند که به خانه‌ای در ژاپن نقل مکان مکان می‌کنند و در آنجا با نفرین یک خانوادۀ مرده مواجه می‌شوند.
شاید «سایلنت هیل» فیلم درجه‌یک و کاملی نباشد، اما با این‌حال یکی از بهترین اقتباس‌های سینمایی از روی یک بازی ویدئویی ترسناک است. بیشترین ترس‌های فیلم مربوط به شخصیت السا است که شاید در بازی ویدئویی نقش خیلی چشمگیری نداشته، اما مهم‌ترین شخصیت اقتباس سینمایی است.
در داستان فیلم، روح السا به دو بخش تقسیم شده که هر کدام ویژگی‌های خودش دارد؛ یکی از آن‌ها یک قربانی معصوم است و آن دیگری عاملی برای نفرین ترسناکی است که شهر را فراگرفته است.
ما مایکل میرز را معمولا به عنوان یک قاتل ترسناک بزرگسال می‌شناسیم که در مجموعه فیلم‌های «هالووین» حضور دارد. اما در نسخۀ سال ۲۰۰۷ این فیلم، ما با کودکی مایکل میرز هم آشنا می‌شویم. نیمۀ ابتدایی این فیلم یک اسلشر خلاقانۀ کامل و بی‌نقص است. این فیلم می‌خواهد چگونگی شکل گرفتن یک قاتل بی‌رحم را نشان بدهد.
بعد از یک قتل عام حسابی که در مدرسه به راه می‌اندازد، میرز ده ساله به یک مرکز نگه‌داری فرستاده می‌شود؛ اما بیماری‌های روانی و آزار‌هایی که او دیده عمیق‌تر از آن هستند که کسی بتواند این کودک قاتل را متوقف کند.
فیلم «طالع نحس» که در سال ۱۹۷۶ ساخته شد یکی از آثار کلاسیک در ژانر وحشت به حساب می‌آید. بازی هاروی اسپنسر استفن در نقش دیمین یکی از مهم‌ترین نقاط قوت این فیلم است؛ دیمین در حقیقت کودکیِ دجال است.
او فرزند شیطان است که توسط یک خانواده به فرزندی پذیرفته شده و حضورش همراه با اتفاقات شوم و وحشتناکی است که برای اطرافیانش می‌افتد. این از آن فیلم‌هایی است که هم فیلمنامه و کارگردانی بی‌نقصی دارد و هم بازی‌هایش درجه‌یک و عالی هستند. انگار تک‌تک نگاه‌ها و لبخند‌های دیمین یک جور حال و هوای شیطانی در خودشان دارند.
فیلم‌های معروف و ماندگار بی‌دلیل معروف و ماندگار نشده‌اند. «جن‌گیر» هم از همین نوع فیلم‌هاست. شخصیت رگان در این فیلم درست مثل السا در «سایلنت هیل» دارای دو جنبۀ متفاوت است: هم یک کودک معصوم و هم کالبدی تسخیرشده توسط شیطان. فقط جلوه‌های ویژه نیستند که رگانِ تسخیرشده را وحشتناک جلوه می‌دهند؛ بازی لیندا بلر هم بخش مهمی از وحشتی است که این شخصیت به مخاطب القا می‌کند.
او برای بازی در این نقش حتی نامزد جایزۀ اسکار هم شد. کتابخانۀ کنگرۀ آمریکا در سال ۲۰۱۰ «جن‌گیر» را به عنوان یک اثر ارزشمند فرهنگی و تاریخی در آرشیو ملی فیلم به ثبت رساند. قطعا اشتباه نیست اگر بگوییم که شخصیت رگان هم یکی از ترسناک‌ترین و فراموش‌نشدنی‌ترین کودکان اهریمنی تاریخ سینماست.
