سه سال پیش وقتی اولین‌بار این بلای جان به جان جهان افتاد، اکثر آدم‌ها به رفتار چینی‌ها در کنترل ویروس غبطه می‌خوردند. تصاویر آخرالزمانی و روش‌های جلوگیری از انتشار ویروس اول بار در چین دیده شد. باقی کشور‌ها از روی دست آنها به فکر ضدعفونی کردن معابر و قرنطینه شهر‌ها افتادند. عده‌ای از بزرگان کشور‌ها بر این باور بودند که ایمنی جمعی می‌تواند راه‌حل بهتری باشد. عده‌ای دیگر از جمله چینی‌ها فکر می‌کردند با ایمنی جمعی کارشان راه نمی‌افتد.
این تصویر سه سال بعد از همه‌گیری کرونا عکاسی شده است. تصویری که کم‌کم به خاطره جمعی مردم جهان تبدیل شده است. مردم چین، اما همچنان این خاطره را زندگی می‌کنند. این چهار مرد نگهبانان دروازه‌ای در شهر پکن هستند. به تیپ و قیافه و حالت ایستادن‌شان نگاه کنید. خستگی و کلافگی و بلاتکلیفی از سر و رویشان می‌بارد.
به گزارش هم‌میهن، سه سال پیش وقتی اولین‌بار این بلای جان به جان جهان افتاد، اکثر آدم‌ها به رفتار چینی‌ها در کنترل ویروس غبطه می‌خوردند. تصاویر آخرالزمانی و روش‌های جلوگیری از انتشار ویروس اول بار در چین دیده شد.
باقی کشور‌ها از روی دست آنها به فکر ضدعفونی کردن معابر و قرنطینه شهر‌ها افتادند. عده‌ای از بزرگان کشور‌ها بر این باور بودند که ایمنی جمعی می‌تواند راه‌حل بهتری باشد. عده‌ای دیگر از جمله چینی‌ها فکر می‌کردند با ایمنی جمعی کارشان راه نمی‌افتد.
این‌طور بود که شروع به سخت‌گیری بیش از حد کردند. نوع مواجهه چینی‌ها با ویروس طوری بود که مغز دایی‌جان ناپلئونی می‌گفت این چینی‌ها حکما این ویروس را خودشان منتشر کرده‌اند و قصد و غرض شومی پشت آن دارند.
سه سال از آن روز‌ها گذشت و تقریبا بیشتر کشور‌های جهان از دست این نکبت رهایی پیدا کردند. نمی‌خواهم دایی‌جانی نگاه کنم. دروغ چرا از اینجا تا قبر آ آ آ ...، اما حالا که دوباره چین دارد این رفتار را تکرار می‌کند قرار است چه بلایی سرمان بیاید؟
