با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش چای سبز مینه‌سوتا، یک مطالعه بزرگ در مورد تأثیر چای سبز بر سرطان سینه، تیم تحقیقاتی بررسی کردند که آیا افرادی که دارای تغییرات ژنتیکی خاص هستند، پس از یک سال مصرف روزانه ۸۴۳ میلی‌گرم از یکی از آنتی اکسیدان‌های غالب در چای سبز، موسوم به اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) که به نام کاتچین شناخته می‌شود، بیشتر از دیگران علائم استرس کبدی را داشتند.
تحقیقات نشان می‌دهد که علائم اولیه آسیب کبدی ناشی از عصاره چای سبز با دوز بالا تا حدودی ناشی از یک تغییر در یک ژنوتیپ است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، استفاده طولانی مدت از عصاره چای سبز با دوز بالا ممکن است محافظت در برابر سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی، چاقی و دیابت نوع ۲ را فراهم کند، اما همچنین ممکن است در اقلیت کوچکی از جمعیت آسیب کبدی ایجاد کند.
حامد سماوات، نویسنده ارشد این مطالعه و استادیار دانشگاه راتگرز، گفت: پیش‌بینی اینکه چه کسانی آسیب کبدی را متحمل می‌شوند مهم است، زیرا شواهد رو به رشدی وجود دارد که نشان می‌دهد عصاره چای سبز با دوز بالا ممکن است مزایای سلامتی قابل‌توجهی برای کسانی داشته باشد که می‌توانند با خیال راحت آن را مصرف کنند.
با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش چای سبز مینه‌سوتا، یک مطالعه بزرگ در مورد تأثیر چای سبز بر سرطان سینه، تیم تحقیقاتی بررسی کردند که آیا افرادی که دارای تغییرات ژنتیکی خاص هستند، پس از یک سال مصرف روزانه ۸۴۳ میلی‌گرم از یکی از آنتی اکسیدان‌های غالب در چای سبز، موسوم به اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) که به نام کاتچین شناخته می‌شود، بیشتر از دیگران علائم استرس کبدی را داشتند.
محققان دو گونه ژنتیکی مورد نظر را انتخاب کردند، زیرا هر کدام سنتز آنزیمی را که EGCG را تجزیه می‌کند، کنترل می‌کند. آنها آزمایش چای سبز مینه‌سوتا را انتخاب کردند، زیرا این یک مطالعه بزرگ و خوب طراحی شده بود. کارآزمایی یک ساله کنترل شده با دارونما شامل بیش از ۱۰۰۰ زن یائسه بود و داده‌ها را در ۳، ۶، ۹ و ۱۲ ماه جمع آوری شده بود.
تجزیه و تحلیل محققان نشان داد که علائم اولیه آسیب کبدی در زنان با یک تغییر در ژنوتیپ کاتکول-O-متیل ترانسفراز (COMT) تا حدودی بیشتر از حد طبیعی است و به شدت با تغییر در ژنوتیپ یوریدین ۵'- دی فسفو-گلوکورونوزیل ترانسفراز ۱ A ۴ (UGT ۱ A ۴) پیش بینی می‌شود.
به طور متوسط، شرکت‌کنندگانی که ژنوتیپ پرخطر UGT ۱ A ۴ داشتند، پس از ۹ ماه مصرف مکمل چای سبز، آنزیمی که نشان‌دهنده استرس کبدی بود، تقریباً ۸۰ درصد افزایش یافت، در حالی که آنزیم‌هایی که ژنوتیپ‌های کم خطر داشتند، ۳۰ درصد افزایش یافتند.
سماوات با اشاره به اینکه خطر مسمومیت کبدی تنها با سطوح بالای مکمل‌های چای سبز و نه با نوشیدن چای سبز مرتبط است، گفت: ما هنوز تا پیش‌بینی اینکه چه کسی می‌تواند به طور ایمن عصاره چای سبز را با دوز بالا مصرف کند فاصله زیادی داریم. تغییرات در این یک ژنوتیپ به طور کامل تغییرات آنزیم‌های کبدی را در میان شرکت کنندگان در مطالعه توضیح نمی‌دهد. توضیح کامل احتمالاً شامل تعدادی از تغییرات ژنتیکی مختلف و احتمالاً تعدادی از عوامل غیر ژنتیکی است.
سماوات در ادامه افزود: با این حال، ما فکر می‌کنیم که قطعه مهمی از پازل را شناسایی کرده‌ایم و گامی در جهت پیش‌بینی اینکه چه کسانی می‌توانند با خیال راحت از مزایای سلامتی عصاره چای سبز با دوز بالا برخوردار باشند، برداشته‌ایم.
