دادکان گفت: صداوسیما تیترهایی می‌زند که بیانگر واقعیت جامعه نیست. در مورد وقایع اخیر آیا پوشش خبری در صداوسیما آنطور که باید، رخ داد؟ بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی صداوسیما از من دعوت کردند، اما همه‌شان را رد کردم، چون صحبت‌های من را پخش نمی‌کنند. هرگز به صداوسیما نمی‌روم.
اتفاقات اجتماعی سیاسی یکصدروز اخیر، بر تمام حوزه‌ها تاثیرگذار بوده است. «ورزش» نیز از این قاعده مستثنی نیست. حواشی‌ای که پیرامون تیم‌ملی ایران در ایام جام‌جهانی شکل گرفت، ادامه برگزاری بدون تماشاگر تمام مسابقات فوتبال، بازداشت حسین ماهینی، وریا غفوری و ممنوع‌ازخروجی اشکان دژاگه و البته محدودیت‌هایی که برای علی دایی و خانواده‌اش به‌وجود آمد، نشان می‌دهد ورزش نیز روز‌های پرالتهابی را پشت‌سر می‌گذارد.
به گزارش هم میهن، درهمین راستا محمد دادکان، رئیس سابق فدراسیون فوتبال از حواشی اطراف ورزش صحبت کرد. دادکان معتقد است، اتفاقات یکصدروز اخیر را باید کلان‌تر از موضوع ممنوع‌ازخروجی ورزشکاران و هنرمندان تحلیل کرد در غیر این صورت این چالش حل نخواهد شد:
آقای دکتر، حال این روز‌های ورزش ایران خوب نیست. ورزشگاه‌ها بدون تماشاگر است و حواشی زیادی پیرامون فوتبالیست‌ها شکل گرفته و بسیاری از آنها، چون علی دایی نیز با محدودیت‌هایی رو‌به‌رو شده‌اند.
در ابتدا باید خدمت تمام خانواده‌هایی که عزیزی را در این مدت از دست دادند، صمیمانه تسلیت عرض کنم. اینکه همسر علی دایی و دخترش اجازه خروج از کشور پیدا نکردند، بسیار ناراحت‌کننده است. اما فراتر از این اتفاق من سوالی را مطرح می‌کنم که باید بررسی کنیم کدام وزارتخانه‌ها کارشان را در این مدت درست انجام داده‌اند؟ وزارت اقتصاد اگر کارش را به‌درستی انجام می‌داد، نرخ ارز اینطور می‌شد؟ وزارت علوم می‌گوید، فلان دانشجو را نباید به دانشگاه راه بدهند. اگر انقلاب اسلامی پیروز نمی‌شد، کدام‌یک از مسئولان در این جایگاه حضور داشتند؟
افراد مسئول آیا واقعا استحقاق چنین جایگاهی را دارند؟ حالا فرض را می‌گذاریم که با شایستگی به چنین موقعیتی رسیده‌اند، چه دستاوردی برای مردم داشته‌اند؟ آمال انقلاب آیا واقعا این بود که شرایط کشور به‌لحاظ اقتصادی به اینجا برسد؟ من در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هم گفتم، افرادی که از شرایط فعلی تعریف و تمجید می‌کنند، یک دوربین بیاورند و با من در کنار مردم صحبت کنیم تا واقعیت مشخص شود.
صداوسیما تیترهایی می‌زند که بیانگر واقعیت جامعه نیست. در مورد وقایع اخیر آیا پوشش خبری در صداوسیما آنطور که باید، رخ داد؟ بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی صداوسیما از من دعوت کردند، اما همه‌شان را رد کردم، چون صحبت‌های من را پخش نمی‌کنند. هرگز به صداوسیما نمی‌روم.
نمی‌توانیم به هر معترضی بگوییم «اغتشاشگر». اکثر افرادی که از شرایط فعلی شاکی هستند، متولدین دهه‌های ۷۰ و ۸۰ هستند که نسبت به آینده‌شان نگران هستند. آیا نباید دولت و مسئولان به‌فکر برطرف کردن این موضوعات باشند؟ سالروز اتفاقی است که برای هواپیمای اوکراینی رخ داد. طی این‌مدت آیا به‌صورت جدی پیگیری شد؟ همیشه ضعیف‌ترین قشر جامعه نسبت به کشور خودشان متعهد بوده‌اند. در ایام جنگ تا مدافعین حرم، همگی از همین مردم هزینه دادند.
اما شما آیا خبری خواندید که یک‌بار فرزند یکی از مسئولان در روز‌های سخت کشور هزینه‌ای داده باشد؟ این آماری است که توسط یکی از نمایندگان مجلس به‌صورت علنی گفته شد؛ مبنی بر اینکه بیش از ۵۰۰۰نفر از فرزندان مسئولان، در خارج از کشور تحصیل و زندگی می‌کنند. آیا این عدالت است که رفاه و زندگی در کانادا برای فرزندان برخی از مسئولان باشد و مردم در فقر زندگی کنند؟
برخلاف همیشه، این‌بار ورزشکاران بسیاری هم انتقاد می‌کنند و البته مشکلاتی هم برای‌شان پیش آمد.
باور بفرمایید من کشور ایران را دوست دارم که انتقاد می‌کنم، وگرنه می‌توانستم بی‌تفاوت عبور کنم. آمار مهاجرت طی یک‌سال اخیر، گویای شرایط سخت فعلی است که جوانان ما تحت هر شرایطی می‌خواهند از ایران بروند. بازیکنان فوتبال و هنرمندانی که این روز‌ها منتقد رویکرد برخی مسئولان هستند، در همین نظام متولد و رشد کرده‌اند. شما باید بررسی کنید چه شد که حالا در حال انتقاد هستند. من می‌دانم بسیاری از سلبریتی‌ها در هر حوزه‌ای، دعوت تلویزیون را برای حضور در برنامه‌ای رد می‌کنند، چون رویکرد این سازمان را قبول ندارند.
اخیرا هم هواپیمایی ماهان که همسر و دختر علی دایی در آن بودند، با فرود اضطراری در جزیره کیش نشست تا آنها پیاده شوند. تحلیل شما از این اتفاق چیست؟
برای علی دایی مشکل ایجاد می‌کنند، چون دو کلمه در جهت دغدغه مردم صحبت کرده است. اگر علی دایی هم مثل افرادی بود که کاستی‌ها را می‌دید و سکوت می‌کرد، به‌راحتی زندگی‌اش را ادامه می‌داد، اما دایی ثابت کرده از تریبونی که براساس موقعیت خودش به‌دست آورده، در جهت احقاق‌حق مردم هزینه می‌کند. انتقاد‌های من مربوط به ناآرامی‌های اخیر نیست؛ بلکه من از ۲۰سال پیش چنین نقد‌هایی را مطرح کرده‌ام.
ناآرامی‌های اخیر به ورزش هم سرایت کرده و مدت‌هاست فوتبال بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود. فکر می‌کنید مسئولان بتوانند بحران به‌وجود آمده را حل کنند؟
مسئولان ورزش کشور نباید تحت هرشرایطی، فوتبال را برگزار کنند. کدام کشور در دنیا را سراغ دارید که بیش از سه‌سال فوتبالش بدون حضور تماشاگر برگزار شود؟ خاطرتان هست که آقای قربانزاده تاکید ویژه‌ای بر خصوصی‌سازی داست، من تنها کسی بودم که گفتم این خصوصی‌سازی اجرایی نمی‌شود بلکه پول‌هایی داده می‌شود تا بازیکنان رقم قراردادشان چندین‌برابر شود. آقای قربانزاده الان آیا شهامت این را دارید که بگویید پول مردم که به‌اسم سهام سرخابی‌ها خریدند، چه شد؟
برای یحیی گل‌محمدی هم طی یکی، دوماه اخیر مشکلات زیادی به‌وجود آمد. سرمربی پرسپولیس بابت استوری‌های انتقادی‌ای که در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد، به کمیته انضباطی احضار و جریمه شد.
با اخراج یحیی گل‌محمدی، آیا مشکل اقتصادی و اجتماعی مردم حل می‌شود؟ مجری تلویزیون به‌راحتی به یحیی گل‌محمدی توهین می‌کند. یک نفر در آن برنامه نیست به مجری بگوید، آقای محترم، شرح‌وظایف شما توهین به نخبگان کشور است؟ برگزاری فوتبال بدون حضور تماشاگر اصلا ارزشی ندارد. کسی از برگزاری مسابقات فوتبال و سایر رشته‌ها در این روز‌ها لذتی می‌برد؟ پخش مسابقات ورزشی برای بالا بردن نشاط جامعه است، اما در این روز‌ها آیا نشاطی وجود دارد؟ متاسفانه افراد مسئول در ورزش، ادعا می‌کنند که علت بی‌تماشاگر بودن مسابقات، «نبود زیرساخت» است. حمید سجادی، وزیر ورزش فعلی، دونده تیم‌ملی ایران بوده؛ چرا برای مردم یک‌قدم برنمی‌دارد؟
راه برون‌رفت از شرایط فعلی را چه می‌دانید؟
مسئولان باید حرف مردم را گوش کنند. صداوسیما به‌جای مصاحبه‌های گزینشی، گزارش‌های مردمی بگیرد. در حال حاضر برخی مسئولان به‌جای باز کردن گره، با مردم مقابله می‌کنند. شمای سیاستمدار که الان مسئولیت دارید، باید در گام نخست بدانید، اقتصاد چیست که بتوانید مشکل را حل کنید. باید افکار و شعار‌های بسیاری از مسئولان تغییر کند تا به‌سمت پیشرفت برویم. واقعا روا نیست مردم تحت چنین فشار اقتصادی‌ای زندگی کنند.
حاکمیت باید ریشه‌یابی کند، چه شرایطی پیش آمده که بسیاری از افراد تحصیلکرده و ورزشکاران ملی، در حال مهاجرت هستند. برخی بازیگران و هنرمندان صدای‌شان در آمده، باوجودی که اصولا از اقشاری هستند که دست‌شان به دهان‌شان می‌رسد. کسی نمی‌تواند به من انگ ضدمیهن‌پرستی بزند. قبل از انقلاب در دوران تحصیل به مشکل خوردم و دستگیر شدم، پس کسی نمی‌تواند به من بگوید ضدانقلاب هستم.
