محققان دریافته‌اند که در اوایل قرن هفدهم، سگ‌های بومی در جیِمزتاون پرسه می‌زدند و برخی از مستعمره‌نشینان در جریان قحطیِ ماه‌های سرد و سخت زمستان، از روی ناچاری و درماندگی آنها را خورده‌اند.
تیمی از باستان‌شناسانِ دانشگاه آیوُوا توانستند دی‌ان‌ایِ بقایای یافت‌شده در جیِمزتاون را استخراج کنند و پس از انجامِ آزمایشات، تایید کردند این بقایا متعلق به سگ‌های باستانی است که احتمالاً به اندازه‌ی گرگ یا کایوت (گرگ صحرایی آمریکای شمالی) بودند. این نخستین مدرکِ یافته‌شده از وجود سگ‌هایِ بومی در جیِمرتاونِ قرن هفدهم است. آریان توماس، دانشجوی دکترای دانشگاه آیوُوا میگوید: «اجداد این بقایا، نخستین سگ‌هایی بودند که وارد آمریکای شمالی شدند، یعنی قدمت آنها چیزی حدود ۱۳۰۰۰ سال پیش است.»
به گزارش فرادید، اخبار این اکتشاف نخستین بار در فصل بهار منتشر شد، زمانی که تیم تحقیقاتی تنها دی‌ان‌ایِ دو سگِ جیِمزتاون را در اختیار داشت. از آن زمان، یک سگ سوم هم به پروژه‌اش اضافه شد که دی‌ان‌ایِ آن ارتباط نزدیکی با بقایای یافت‌شده در یک سایت باستان‌شناسی بزرگ آمریکایی به نام هَچ داشت. به گفته‌ی محققانِ دانشگاه آیوُوا و جیِمزتاون ری‌دیسکاوِری، سایتِ حَچ قدمت ۱۰۰۰ ساله دارد و در ۲۰ تا ۳۰ مایلیِ جنوب‌غربی جیِمزتاون واقع است. تیم تحقیقاتی درصدد یافتن پاسخ این پرسش است که سگ‌های اروپایی دقیقاً کِی جایگزین سگ‌های بومی شدند. یافته‌های این تیم نخستین گام در حل به این مسئله است.
مایکل لاوین، متصدی کلکسیون‌های جِیمزتاون ری‌دیسکاوِری است. او میگوید پروژه‌ی تحقیقات باستان‌شناسی سال ۱۹۹۴ آغاز شد و بیش از ۳ میلیون دست‌سازه‌ی متعلق به نخستین سکونتگاه را ماه می ۱۶۰۷ کشف کرد. آریان توماس خواستار تحقیق درباره‌ی بقایا شده است، چون در پی یافتن پاسخ این پرسش بوده که سگ‌های اروپایی چگونه جایگزین اجداد سگ‌های بومی شدند و اینکه آیا آنها کشته شدند یا با سگ‌های اروپایی زاد و ولد کردند.
به نظر می‌رسد جِیمزتاون مکان ایده‌آلی برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها بوده است، چون نخستین سکونتگاه دائمی انگلیسی در آمریکای شمالی است. تیم توماس، ماکسیلا یا بخش بالایی فک سگ را بررسی کرد، چون ریشه‌های دندان در فک بالا بهترین جا برای نمونه‌برداری دی‌ان‌ای هستند. محققان توانستند از سه نمونه دی‌ان‌ای بردارند. تحقیقات این تیم بسیار مهم است، چون قبلاً باستانشناسان مطمئن نبودند آیا بقایایی که یافته‌اند سگ‌های انگلیسی هستند یا اروپایی. این بقایا با هیچ نژاد سگ اروپایی هم‌تراز نبود.
(بخشی از استخوان فک بالایی به همراه دندان‌ها که در جِیمزتاون پیدا شد. این بقایایِ حاوی دی‌ان‌ای نشان داد این استخوان متعلق به یک سگ بومی است.)
لاوین میگوید برخی از حفاری‌ها منجر به کشف اقلامی شده که با «دوران قحطی» یا زمستان ۱۶۰۹ تا ۱۶۱۰ ارتباط دارند. آن زمان یکی از تاریک‌ترین و دشوارترین دوره‌ها در تاریخ جِیمزتاون بوده است. در اصل ۳۴۰ تا ۳۵۰ نفر در مستعمره سکونت داشتند که در دوران قطحی آن سال‌ها، تنها حدود ۶۰ نفرشان زنده ماندند. لاوین به یواِس‌اِی تودِی گفته است: «آنها به خوردن برخی غذا‌های منع‌شده و نامتعارف روی آوردند، مثلاً اسب‌ها، سگ‌ها، گربه‌ها، موش‌ها و حتی انسان‌ها. پس از جان باختن افراد از فرط گرسنگی و سرما، آدم‌ها به آدم‌خواری متوسل شدند. این بقایای اخیر هم شواهد بیشتری از آن زمستان وحشتناک است.»
مَتیو ای. هیل، دانشیار باستان‌شناسیِ دانشگاه آیوُوا گفته است که حتی بعد‌ها در جِیمزتاون، شواهد سلاخی و سگ‌خوری هم پیدا شده است. او میگوید اینطور نبوده که سگ‌ها غذای اصلی مستعمره‌نشینان باشند، بلکه این رژیم غذایی نامتعارف مردم از سر استیصال بوده است.
هیل میگوید سگ‌هایی که تیم تحقیقاتی درباره‌شان تحقیق می‌کند احتمالاً سگ‌های روستایی بودند که مردم بومی از آنها برای شکار پرنده‌ها و آهوان استفاده می‌کردند. به نقل از توماس، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رهبران مستعمره‌نشین به پوُهاتان؛ رئیس ویرجینیایی‌های بومی یک تازی سفید هدیه دادند. توماس توضیح می‌دهد: «این هدیه‌ی شاه جِیمز اول بود، اما فکر نمی‌کنم موارد زیادی از این قبیل هدیه‌ها وجود داشته که گزارش شده باشد.»
محققان هنوز نمی‌دانند آیا سگ‌های بومیِ کشف‌شده در جِیمزتاون هدایا بودند یا بین ویرجینیایی‌های بومی و مستعمره‌نشینان داد و ستد شدند. توماس در این باره میگوید: «هر دو ممکن است! ممکن است سگ‌ها دور و بر انسان‌ها بوده باشند البته نه به معنای حیوانات خانگی که امروز می‌شناسیم. شاید این سگ‌ها با ویرجینیایی‌های بومی به جِیمزتاون آمده باشند و بدون هیچ دخالت یا نیتی از سوی انسان‌ها آنجا مانده باشند.»
تحقیقات همچنان در جریان است و هرگونه یافته‌ی تازه درباره‌ی سگ‌های بومی باستانی به محققان کمک می‌کند به نقش سگ‌ها در گذشته‌ی دور آمریکا پی ببرند.
