در زندگی روزمره، در معرض اشیاء متعددی هستیم که باید آنها را بشناسیم. برای مثال، اگر هنگام غروب چیزی از کنار پنجره عبور کند، احتمالاً دوست داریم بدانیم که آیا این یک پرنده، یک خفاش یا یک پهپاد است. تشخیص بصری اشیاء به ندرت بر اساس آنچه چشمان ما به تنهایی درک می‌کنند، انجام می‌شود و تحت تأثیر زمینه و تجربیات قبلی ماست.
نتایج مطالعه تجربی جدید نشان می‌دهد، آنچه می‌بینیم را می‌توان با صدا‌هایی که همزمان می‌شنویم نیز اصلاح کرد، به این معنی که صدا‌ها می‌توانند نحوه درک نشانه‌های بصری را تغییر دهند.
نتایج بررسی نشان می‌دهد که نشانه‌های صوتی مرتبط می‌توانند به ما کمک کنند تا اشیاء را سریع‌تر و دقیق‌تر تشخیص دهیم همچنین می‌توانند درک بصری ما را تغییر دهند؛ اگر پرنده‌ای را ببینیم و آواز پرندگان را بشنویم، به سرعت پرنده را شناسایی می‌کنیم، اما اگر حضور پرنده با صدای یک سنجاب همراه باشد، کمتر به آنچه مشاهده کردیم مطمئن هستیم بنابراین مغز از ورودی صوتی استفاده می‌کند تا به ما کمک کند دقیقاً چه چیزی را می‌بینیم.
محقق این تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو گفت: مغز شما مقدار قابل‌توجهی از انرژی را صرف پردازش اطلاعات حسی در جهان می‌کند و به شما احساس یک ادراک کامل و یکپارچه می‌دهد.
صدا‌ها در دنیای طبیعی، پیش‌بینی‌کننده قابل اعتماد برای اشیایی هستند که باعث ایجاد آنها می‌شوند. به این ترتیب، صدا‌ها نشانه‌های مستقل و آموزنده‌ای در مورد دنیای بصری ارائه می‌دهند. با این حال، وقتی از این نشانه‌های صوتی قابل اعتماد در مراحل اولیه شناسایی یک شی بصری استفاده می‌کنیم، می‌توانند ما را به پردازش انتخابی فقط جنبه‌های خاصی از ویژگی‌های بصری سوق دهند.
ویلیامز افزود که «حدس‌های آگاهانه» بر اساس ورودی صوتی می‌تواند به ما کمک کند تا اطلاعات را سریع‌تر پردازش کنیم، اما می‌توانند زمانی که آنچه می‌شنویم با آنچه انتظار داریم ببینیم منطبق نباشد، ما را منحرف کنند.
کارشناسان نتیجه می‌گیرند که این یافته‌ها نشان می‌دهند که صدا‌ها تنها زمانی ادراک بصری را تغییر می‌دهند که ورودی صوتی و بصری همزمان اتفاق بیفتد. نتایج ما نشان می‌دهد که اطلاعات شنیداری طبیعی، بازنمایی اشیایی را که می‌بینیم تغییر می‌دهند.
