خزعلی گفت: برای وزارتخانه‌های مختلف، برخی معاونت‌ها و مدیریت‌های وزارتخانه‌ها مطرح کرده ایم و باز هم مطرح می‌کنیم. خود آقای رئیس جمهور افرادی را در شورا‌های عالی منصوب نمودند که باید تقدیر کرد، برای اولین بار است که آقای رئیس جمهور تأکید می‌کنند حتما خانم‌ها در شورا‌های عالی باشند و خانم‌های متخصصی را منصوب کرده اند؛ امیدواریم گسترش پیدا کند.
معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری گفت: خانم‌ها آن گونه که باید در میدان حاضر نمی‌شوند؛ باید بیشتر از این حاضر شوند و بیشتر از این مدیریت‌ها را بپذیرند. من خودم در دانشگاه الزهرا (س) مدیریت‌هایی را به خانم‌ها پیشنهاد می‌دادم و نمی‌پذیرفتند؛ چون گاهی اوقات تا دیر وقت باید وقت گذاری می‌کردند. البته شاید هم حق داشتند و کار تمام وقت به خانواده شان صدمه می‌زد.
به گزارش جماران؛ حقیقتا سیره امام بین همه رهبران دنیا بی نظیر است؛ نگاه خیلی زیبایی که نسبت به موضوع زن داشتند، کرامتی که برای زن قائل بودند و اهمیتی که به مسأله حضور زنان در اجتماع و همین طور خانواده قائل بودند، می‌شود گفت بی بدیل است و ما نمی‌توانیم مثل ایشان پیدا کنیم. ولی متأسفانه عملیاتی نشد؛ بی تعارف باید گفت همه مقصر هستند در اینکه نگذاشتند عملی شود و یا اصلا به نسل جدید نشان ندادند و به آنان این سیره را معرفی نکردند.
در وصیتنامه امام هم می‌بینید که سعی می‌کنند به طور خاص بیان کنند چیز‌هایی که بعضی‌ها به اسلام نسبت می‌دهند مطالب صحیحی نیست و دید اسلام نسبت به زن خیلی فراتر از چیزی است که دارند به اسلام منتسب می‌کنند و در واقع نگاه بسته و متحجرانه نسبت به زن را به عنوان یک توطئه مطرح می‌کنند.
اتفاقا من در جا‌های مختلف این را ذکر کرده ام که امام در شرایطی خانم دباغ را به شوروی می‌فرستند که تعداد زنان فرهیخته، تحصیل کرده یا توانمندی که فعالیت اجتماعی داشته باشند، کم بوده است. الآن ما این همه زن فرهیخته، متخصص و با مهارت داریم؛ چرا از این‌ها استفاده نمی‌شود؟ همه دوره‌ها چه در بخش‌های مدیریتی و چه تخصصی این نقد جدی هست. البته در بخش‌های علمی و کارآفرینی زنان ما خوب دارند فعالیت می‌کنند.
ما فقط یک دوره وزیر زن داشته ایم؛ من معتقدم باید در این مسأله تجدیدنظر شود. رهبر معظم انقلاب هم در نشستی که اخیرا خدمت ایشان بودیم و دیداری که با بانوان داشتند دو بار تأکید کردند که باید برای این موضوع فکری شود و زن‌ها در تصمیم سازی‌ها و تصمیم گیری‌ها شریک باشند؛ طبیعتا اگر این امر محقق شود و زنان شریک باشند، خانواده هم بیشتر در تصمیم گیری‌ها دیده می‌شود، برنامه ریزی‌ها منعطف‌تر خواهد بود و همه اقشار جامعه دیده می‌شوند.
این مسأله درخواست همه بانوان هست. علت عدم تحقق آن یک مقدار مهمی به مسائل فرهنگی بر می‌گردد. یعنی فرهنگ جامعه ما، در همه طیف‌ها و جناح ها، متأسفانه این آمادگی را ندارد و باید این فرهنگ درست شود. یک بخشی شاید خانم‌ها کمتر مطالبه می‌کنند...
خانم‌ها آن گونه که باید در میدان حاضر نمی‌شوند؛ باید بیشتر از این حاضر شوند و بیشتر از این مدیریت‌ها را بپذیرند. من خودم در دانشگاه الزهرا (س) مدیریت‌هایی را به خانم‌ها پیشنهاد می‌دادم و نمی‌پذیرفتند؛ چون گاهی اوقات تا دیر وقت باید وقت گذاری می‌کردند. البته شاید هم حق داشتند و کار تمام وقت به خانواده شان صدمه می‌زد. طبیعتا ما باید شغل‌ها را یک جوری تعریف کنیم که خانم‌ها بتوانند از توانمندی هایشان استفاده کنند و به خانواده شان هم برسند. این را در نظر داریم که «نظامواره شغلی» برای خانم‌ها در نظر بگیریم.
(سوال: در دولت فعلی از رئیس جمهور و هیأت دولت درخواست داشته اید که خانم‌ها عضو کابینه شوند؟) بله. ما درخواست داده ایم، افراد را هم معرفی کرده ایم و آقای رئیس جمهور هم گفته اند مرد و زن برای ما فرقی نمی‌کند؛ بررسی می‌کنیم و اگر توانمندی و شایستگی آن مسئولیت را داشته باشد انتصاب می‌کنیم.
برای وزارتخانه‌های مختلف، برخی معاونت‌ها و مدیریت‌های وزارتخانه‌ها مطرح کرده ایم و باز هم مطرح می‌کنیم. خود آقای رئیس جمهور افرادی را در شورا‌های عالی منصوب نمودند که باید تقدیر کرد، برای اولین بار است که آقای رئیس جمهور تأکید می‌کنند حتما خانم‌ها در شورا‌های عالی باشند و خانم‌های متخصصی را منصوب کرده اند؛ امیدواریم گسترش پیدا کند.
