استدلال کارشناسان این است که ویژگی‌های یادگیری ماشین آیفون عکس‌هایی عجیب و غیرعادی ایجاد می‌کند و در آیفون ۱۲ پرو دستکاری‌های دیجیتال تهاجمی و ناخواسته هستند.
روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید از طریق آنها بر جلوه‌های هوش مصنوعی دوربین آیفون خود کنترل و مدیریت بیشتری داشته باشید.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از popsci، به جای نگرانی درباره پیشرفت‌های تکنولوژیکی دوربین‌های تلفن همراه، کار‌هایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا کنترل بیشتری بر تصویر خود داشته باشید.
به طور خلاصه، استدلال کارشناسان این است که ویژگی‌های یادگیری ماشین آیفون عکس‌هایی عجیب و غیرعادی ایجاد می‌کند و در آیفون ۱۲ پرو دستکاری‌های دیجیتال تهاجمی و ناخواسته هستند. Deep Fusion و سایر ویژگی‌های آیفون نوردهی‌های متعدد صحنه را در میلی‌ثانیه ضبط می‌کنند، مناطق خاصی را بر اساس محتوای آنها مانند آسمان یا چهره تنظیم کرده و همه آنها را با هم ترکیب می‌کنند تا یک تصویر نهایی ایجاد کنند. عکاس فقط روی دکمه شاتر ضربه می‌زند و نتیجه نهایی را می‌بیند، بدون اینکه نیازی به دانستن هیچ یک از عناصر فنی مانند سرعت شاتر، دیافراگم یا ISO باشد.
می‌توانید با استفاده از یک برنامه شخص ثالث مانند Halide یا Camera+ که می‌تواند با استفاده از کنترل‌های دستی عکاسی کند و تصاویر را در فرمت JPEG یا خام ذخیره کند، به راحتی می‌توانید این ویژگی‌ها را دور بزنید. برخی از ویژگی‌های برنامه‌ها می‌توانند از پردازش تصویر بومی آیفون بهره ببرند، اما نیازی به استفاده از آنها ندارید. تنها کنترل دستی در دسترس نیست دیافراگم است، زیرا هر لنز فشرده آیفون دارای مقدار دیافراگم ثابتی است.
این دیافراگم ثابت همچنین عامل تشخیص سوژه حالت پرتره آیفون بوده و پس‌زمینه را به‌طور مصنوعی محو می‌کند تا جلوه عمق میدان نرم پس‌زمینه ایجاد شده توسط عکاسی با لنز روشن با f/۱.۸ یا بیشتر را شبیه‌سازی کند. اپتیک‌های کوچک نمی‌توانند آن را تکرار کنند، بنابراین اپل و سایر توسعه دهندگان گوشی‌های هوشمند برای ایجاد افکت به نرم افزار روی آوردند. اولین پیاده‌سازی حالت پرتره اغلب مصنوعات قابل توجهی را نشان می‌دهد، این فناوری در نیم دهه گذشته به حدی بهبود یافته است که حتی می‌تواند بینندگان را در خصوص استفاده از آن به شک اندازد به این معنا که تصویر به حدی طبیعی است که تصور نمی‌شود در ثبت آن ار این ویژگی استفاده شده باشد.
اما باز هم انتخاب عکاس است که از آن استفاده کند یا خیر. حالت پرتره ابزار دیگری است. اگر ظاهر حالت پرتره را دوست ندارید، می‌توانید به آن را به حالت DSLR یا بدون آینه با لنز مناسب تغییر دهید.
درست‌تر این تصور است که پردازش آیفون ظاهر خاصی ایجاد کرده و آن را به عنوان یک عکس آیفون شناسایی می‌کند. برخی از تصاویر ممکن است دارای محدوده دینامیکی اغراق‌آمیز به نظر برسند، اما این چیزی شبیه به پردازش ترکیبی نوردهی اولیه نیست که عکس‌های HDR (محدوده دینامیکی بالا) را ایجاد می‌کند که هیچ سایه‌ای بدون روشنی باقی نمی‌ماند.
هر سیستمی ظاهر خاص خود را دارد. پردازش اپل، به نظر طبیعی‌تر است، تاریکی را حفظ می‌کند و در عین حال از مناطق منفجر شده در صحنه‌هایی که در غیر این صورت برای دوربین‌های DSLR دشوار هستند، اجتناب می‌کند. پردازش گوگل تمایل بیشتری به نمایش کل صحنه با نور زیاد دارد. این‌ها انتخاب‌هایی هستند که مهندسان شرکت‌ها هنگام استفاده از الگوریتم‌هایی که نحوه توسعه تصاویر را دیکته می‌کنند، انجام می‌دهند.
همین امر در مورد تولید کنندگان دوربین‌های سنتی نیز صدق می‌کند؛ دوربین‌های فوجی فیلم، کانن، نیکون، سونی همگی «ظاهر JPEG» خود را دارند که اغلب دلیل انتخاب یک سیستم خاص توسط عکاسان است. در اینجا هدف این است این مطلب واقعاً می‌خواهد کیفیت تصویر آیفون را به‌عنوان نسخه مصنوعی غیرطبیعی واقعیت معرفی کند، اما در پایان صحبت در مورد ویژگی Photographic Styles آیفون است که برای کنترل بیشتر عکاس بر روی پردازش طراحی شده است. اگر ترجیح می‌دهید تصاویر گرم‌تر باشند، می‌توانید رنگ‌های گرم را افزایش دهید و آن سبک را هنگام عکاسی انتخاب کنید؛ پیکسل از همان نوع عکاسی محاسباتی آیفون استفاده می‌کند.
به نظر می‌رسد مشکل بزرگ‌تر آیفون این است که اکثر دارندگان نمی‌دانند انتخابی برای استفاده از هر چیزی غیر از برنامه دوربین اپل دارند. مسیر استفاده از گزینه پیش فرض به صورت صاف طراحی شده است. علاوه بر قرارگیری برجسته در صفحه اصلی، می‌توانید آن را مستقیما از نمادی در صفحه قفل راه‌اندازی کنید یا فقط وقتی تلفن قفل است، انگشت خود را از راست به چپ بکشید. عمل عکس گرفتن به معنای واقعی کلمه «اشاره کن و شلیک کن» است.
مهمتر از آن، برای میلیون‌ها نفر، عکس‌هایی که آیفون ایجاد می‌کند دقیقا همان چیزی است که آنها به دنبال آن هستند. آیفون تصاویری ایجاد می‌کند که لحظات مهم یا عکس‌های فوری یا هر یک از انواع نامحدود صحنه‌هایی را که مردم برای ثبت آنها گوشی‌هایشان را بیرون می‌آورند تا ضبط کنند، می‌سازد؛ عکاسی محاسباتی تعداد بیشتری از این تصاویر را مناسب می‌کند.
البته قرار نیست هر عکسی خوب باشد، اما این در مورد هر دوربینی صدق می‌کند. ما انتخاب می‌کنیم که از کدام ابزار برای عکاسی خود استفاده کنیم و این شامل عکاسی محاسباتی به اندازه دوربین‌ها، لنز‌ها و تنظیمات عکاسی است.
