دانشمندان دریافته‌اند که به رغم ناتوانی میمون‌ها در ردیف کردن کلمات منسجم و ساخت جمله، انسان‌ها قادر به تفسیر دقیق حرکات آن‌ها هستند.
شاید ما انسان‌ها فاصله زیادی با دنیای میمون‌ها داشته باشیم، ولی طبق تحقیقات اخیر دانشمندان مشخص شده که انسان‌ها می‌توانند منظور میمون‌ها را درک کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار کنند.
به گزارش خبرآنلاین، دانشمندان دریافته‌اند که به رغم ناتوانی میمون‌ها در ردیف کردن کلمات منسجم و ساخت جمله، انسان‌ها قادر به تفسیر دقیق حرکات آن‌ها هستند.
کارشناسان رفتارشناسی پستانداران در دانشگاه سنت‌اندرو، ۲۰ ویدیو کلیپ کوتاه از رفتار‌های شامپانزه‌ها و بونوبوها را به بیش از پنج هزار نفر نشان دادند. از شرکت‌کنندگان در این آزمایش خواسته شد تا تعبیرشان از هر ژست و حرکتی که از میمون می‌بینند را بگویند و حدس بزنند که منظور میمون از این حرکت چه بوده.
سوالات به‌صورت چهار گزینه‌ای مطرح شدند و در نه تا از ۱۰ گزینه مورد بررسی، افراد توانستند منظور میمون را درست حدس بزنند.
هر فرد با انتخاب یکی از چهار گزینه، چه به‌صورت شانسی و چه با حدس زدن، ۲۵% شانس رسیدن به جواب درست را داشت؛ اما اکثر شرکت‌کنندگان توانستند نیم بیشتری از سوالات را درست پاسخ دهند و ۵۷% از پاسخ افراد به سوالات درباره منظور میمون‌ها از هر ژست‌شان درست بود.
تنها یکی از ۱۰ ژستی که شامپانزه‌ها و بونوبوها برای ارتباط با یکدیگر مورد استفاده قرار می‌دادند، توسط انسان‌ها قابل تشخیص نبود.
حرکتی که بیش از سایر حرکت‌ها توسط شرکت‌کنندگان در این آزمایش تشخیص داده شد، حرکت لمس کردن و ضربه زدن به دهان میمون دیگر بود؛ بدین معنا که به من غذا بده و تقریبا ۴ نفر از هر ۵ شرکت کننده، این ژست را درست متوجه شده بودند.
دومین حرکت میمون‌ها که بیشتر شرکت‌کنندگان آن را درست تشخیص دادند، این بود که یک شامپانزه در مواجهه با یک دوست یا یک عضو خانواده، در یک حرکت طولانی و با صدایی بلند بدنش را می‌خراشید. ۷۷% از شرکت کنندگان به آن پاسخ درست دادند و گویا منظور میمون از این ژست این بود که به من توجه کن. راه دیگر میمون‌ها برای بیان این خواسته این بود که یک دستشان را بالا گرفته و پهلوی بازشان را به سمت دوستشان بکشند. البته این نشانه توسط ۴۳% از افراد تشخیص داده شد.
دکتر کریستی گراهام، نویسنده این مقاله از دانشگاه سنت‌اندرو، معتقد است که توانایی افراد برای صحبت کردن با شامپانزه‌ها به این معناست که احتمالا ارتباطات غیرکلامی خود ما هم از همان جایی که برای میمون‌ها رخ داده، ایجاد شده است.
گرچه خیلی از ژست‌های مورد استفاده میمون‌ها، توسط انسان‌ها استفاده نمی‌شوند، ولی توانایی ذاتی ما در درک معنا و مفهوم این ژست‌ها حکایت از آن دارد که ما هنوز هم همان سیستم تکاملی میمون‌ها را در خودمان داریم.
دکتر گراهام دراین باره ادامه داد: «با توجه به اینکه بونوبوها، شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و اورانگوتان‌ها، ژست‌های مشابه زیادی دارند و نوزاد انسان نیز از بسیاری از این ژست‌ها استفاده می‌کند، فهمیدن اینکه افراد می‌توانند معنی این ژست‌ها را درک کنند، به ما اطمینان بیشتری می‌دهد که این یک سیستم ارتباطی است که در بین تمام میمون‌های بزرگ (از جمله انسان) مشترک است و احتمالا توسط آخرین اجداد مشترک ما هم مورد استفاده قرار می‌گرفته.»
در مطالعه انجام شده که در ژورنال Plos One منتشرشد، محققان اعلام کردند که هنوز نمی‌دانند که آیا واژگان و ژست‌های شامپانزه‌ها به‌صورت بیولوژیک به آن‌ها به ارث رسیده یا اینکه آن‌ها توانایی قدرتمندی در تولید و تفسیر سیگنال‌های معنادار را به‌صورت طبیعی دارا هستند.
دکتر گراهام در ادامه گفت: «همه میمون‌های بزرگ، از ژست‌های خاصی استفاده می‌کنند و انسان هم همینطور است. استفاده از این ژست‌ها در هنگام صحبت کردن یا نشانه دادن، یادگیری ژست‌های جدید و به شکل پانتومیم حرف زدن... تشخیص ژست‌های میمون‌های بزرگ تنها با مشاهده توسط افراد، کار سختی است؛ اما با نشان دادن ویدیو‌هایی از ژست‌های معمول در میان میمون‌های بزرگ به شرکت‌کنندگان، مشاهده کردیم که مردم می‌توانند این ژست‌ها را تشخیص دهند و این حاکی از آن است که احتمالا این حرکات و ژست‌ها بخشی از واژگان و روند باستانی تکاملی و مشترک در همه گونه‌های میمون‌های بزرگ از جمله ما انسان‌هاست.»
