شاید برخی تصور کنند که در طول تاریخ چیزی به عنوان مجازات برای ایجاد عدالت وجود نداشته است. اما حقیقت خلاف این تصور است و داده‌های تاریخی نشان می‌دهد که برخی اشکال مجازت برای برقرای عدالت و نظم عجیب و گاه بی رحمانه بوده است.
به گزارش فرادید، جالب است بدانید که مردم در برهه‌هایی از تاریخ خواهان مجازت‌های زجرآور بودند. بدین صورت که با مجازات‌های سریع مثل اعدام با طناب و یا قطع کردن سر با شمشیر مخالف بودند. آن‌ها معتقد بودند که مجازات‌ها باید طولانی‌تر شود تا فرد متخلف زجر بیشتری بکشد تا بمیرد.
ما در این مطلب به ۶ تنبیه عجیب و غریب تاریخ خواهیم پرداخت.
تابوت آهنی لیسا
در دوره قرون وسطی، مردم به وضوح فکر می‌کردند که مرگ‌های سریع کمی کسل کننده هستند و از همین رو روش‌های اعدام تغییر کرد و طولانی‌تر شد. یکی از این روش‌ها به «تابوت آهنی لیسا» معروف است.
شیوه مجازات به این شکل بود که زندانی را را در یک تابوت آهنی قرار می‌دادند و طی چند روز شاهد عذاب آهسته او بودند. عملکرد تابوت آهنی نیز به این شکل بود که در آهنی به مرور زمان به بدن زندانی نزدیک می‌شود و در نهایت آنقدر فشرده می‌شد تا زندانی له شود.
چرخاندن در خیابان
مناطق روستایی بریتانیا قرن‌ها میزبان اشکال عجیبی از مجازات‌های اجتماعی بودند. یکی از این مجازت‌ها در شمال انگلستان و اسکاتلند تحت عنوان "Riding the Stang" و در بخش‌هایی از جنوب انگلستان "Skimmington Riding" نامیده می‌شد.
مجازات بدین شکل بود که فرد متخلف را سوار بر یک میله چوبی می‌کردند و عده‌ای از روستاییان پشت سر او راه می‌افتادند و فرد خطاکار را مسخره می‌کردند تا دیگران عبرت بگیرند. بخشی از جمعیت نیز قابلمه و ماهیتابه به دست می‌گرفتند و روی آن می‌کوبیدند و سوت و بوق می‌زدند.
داده‌های تاریخی نشان می‌دهد که معمولا این مجازات برای کسی به کار گرفته می‌شد که زن اش را کتک زده بود. این مجازات تا تا سال ۱۸۸۹ میلادی نیز انجام می‌شد.
اعدام افراطی بالتازار جرارد؛ سرنوشتی بدتر از مرگ
اعدام بالتازار جرارد یکی از هولناک‌ترین مجازات‌های تاریخ اروپاست. اعدامی که مردم اروپا را با وجود اینکه با همه نوع مجازاتی آشنا بودند، شوکه کرد. او در سال ۱۵۸۴ به دلیل قتل ویلِم یکم اورانژ، رهبر شورش هلند محکوم به اعدام با شکنجه شد و طبق داده‌های تاریخی، اعدام او ۱۸ روز به طول انجامید.
ابتدا او را شلاق زدند، دستش را به زور در ظرف روغن در حال جوش انداختند و عسل را به زخمش مالیدند. بزی را آوردند تا عسل را لیس بزند و زجر بکشد. البته این ابتدای ماجرا بود و سپس پوست پاهایش را کندند و یک دست اش را قطع کردند. بعد جلوی خونریزی را گرفتند تا نمیرد. سپس انبر تکه‌های از بدن اش را کندند و در وسط میدان شهر او را به ستونی بستند. بعد اطراف اش را پر از ذغال سنگ کردند و آتشی به پا کردند تا کباب شود.
اما پیش از آنکه بالتازار جرارد بمیرد، آتش را خاموش کردند. سپس جلادی آمد و او را با شمشیر کشت تا از درد خلاص شود.
هالیفاکس گیبت؛ یک گیوتین ۵ متری برای اعدام
هالیفاکس گیبت که یک گیوتین ابتدای ۵ متری بود، بین سال‌های ۱۵۴۱ تا ۱۶۵۰ میلادی در اروپا رواج پیدا کرد و برای جدا کردن سر از بدن استفاده می‌شد. طبق داده‌های تاریخی سر حدود ۵۰ نفر با این وسیله از بدن شان جدا شد.
از آنجا که در آن دوران کسی شغل جلادی را به شکل رسمی نمی‌پذیرفت، معمولا اجرای حکم توسط قربانیان، اطرافیان قربانی یا کل جمعیت انجام می‌شد. بدین شکل که طنابی به گیبت وصل می‌شد و کل جمعیت با هم طناب را رها می‌کردند تا گیبت سر فرد خاطی را قطع کند.
اگر زندانی یک گاو یا اسبی دزدیده بود، طناب را به گاو یا اسب می‌بستند تا پس از حرکت کردن حیوان گیبت رها شود و سر قطع شود.
بشکه‌ای برای افراد مست
در سال ۱۶۵۵ یک نویسنده توصیف می‌کند که مجازات عجیبی را در نیوکاسل دیده است. او می‌گوید افراد مستی که مزاحم دیگران می‌شدند، درون بشکه‌ای قرار می‌گرفتند. سپس دست و پا‌های شان را از سوراخ‌های بشکه عبور می‌دادند تا فرد مست خاطی به راحتی بتواند حرکت کند.
افراد مست متخلف در حالی که درون بشکه راه می‌رفتند از سوی مردم مسخره می‌شدند.
تنبیه با چاقو
بسیاری از مجازات‌های غیرعادی و خونین در سراسر اروپا در دوران پیشامدرن اجرا شد. یکی از این مجازات ها، زجر دادن زندانی با چاقو بود. این مجازات معمولا برای کسانی اجرا می‌شد که به اتهام تلاش برای قتل با شمشیر یا چاقو دستگیر شده بودند.
اجرای حکم به این شکل بود که دست گناهکار را روی میز می‌گذاشتند و انگشتانش را از هم باز می‌کردند. سپس چاقوی ضارب را به قدری در پشت دست اش فرو می‌بردند که به میز می‌چسبید. سپس به محکوم دستور داده می‌شد تا دست خود را بدون دست زدن به چاقو از روی میز بردارد.
