عرفان رضایی، خلبانی است که توانست بالگرد را از آتش‌سوزی نجات دهد. ۲۸ سال دارد و مهندس اویونیک و خلبانی است. او می‌گوید: بالگرد وقتی سقوط کرد مرتب «نشت بنزین» داشت و اگر به‌موقع باتری‌اش کشیده نمی‌شد، منجر به آتش‌سوزی می‌شد. خطر دیگری که وجود داشت این بود که برق بالگرد در همان لحظه‌ای که سقوط کرده بود، وصل بود و اول باید برق هلیکوپتر را قطع می‌کردم و بعد باتری آن را جدا می‌کردم. خود این عمل هم خطرناک بود، چون اگر یک دکمه را اشتباه می‌زدم، می‌توانست باز منجر به انفجار یا آتش‌سوزی شود.
بالگرد یک بار می‌نشیند و دوباره بلند می‌شود... پنجشنبه چهارم اسفند ماه سال جاری حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان کشور با بالگردی که حامل او و هیات همراهش بود در ورزشگاهی در شهر «بافت» کرمان درست هنگام نشستن و درحالی که ارتفاعش را کاهش داده بود، دچار سانحه شد و عملا سقوط کرد. پس از آن وزیر ورزش دچار «خونریزی مغزی» و در بخش ICO بیمارستان «باهنر» بستری شد.
به گزارش اعتماد؛ اسماعیل احمدی، مدیرکل حوزه ریاست وزارت ورزش نیز جانش را در این حادثه از دست داد. گزارش‌های اولیه حاکی از آن بود که اکثر مدیرانی که در این بالگرد حضور داشتند دچار شکستگی دست و پا شده بودند. محمد حسینی، معاون پارلمانی رییس‌جمهور روز حادثه برای عیادت از حال وزیر ورزش و مصدومان حادثه به کرمان سفر کرد و درباره حال مصدومان اعلام کرد: «همه کسانی که در بالگرد بودند به نوعی آسیب دیدند، اما حال مصدومان نسبتا مساعد است و در شرایط بهتری هستند.»
این درحالی است که بامداد دیروز وزیر ورزش از بیمارستان باهنر کرمان به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل شد. همچنین محسن معتمدکیا، مدیر روابط عمومی وزارت ورزش و ایمان روحانی‌منش، مدیر تشریفات وزارت ورزش و جوانان پس از انتقال به تهران، برای ادامه روند درمان در بیمارستان بستری شدند. گفتنی است که براساس اخبار منتشر شده این بالگرد یک بار می‌نشیند و سپس دوباره بلند می‌شود که موقع نشستن دچار چنین حادثه‌ای می‌شود. این هلیکوپتر (بالگرد) متعلق به جمعیت هلال‌احمر بود و به گفته رییس سازمان هوایی این بالگرد در سامانه سازمان ثبت نشده بود. پیش از این حادثه پیرحسین کولیوند، رییس جمعیت هلال احمر عنوان کرده بود: «۱۰ بالگرد هلال‌احمر به دلیل کمبود اعتبار تعمیرات اساسی زمین‌گیر شده است.»
یکی از افرادی که در لحظه سقوط بالگرد آنجا بوده به «اعتماد» می‌گوید: «بالگرد در لحظه سقوط دچار «نقص فنی» و واژگون شد. در آن لحظه همهمه‌ای برپا بود.»
یک منبع مطلع نیز با ارایه جزییات بیشتری در مورد این حادثه، به «اعتماد» می‌گوید: «گردهمایی در کرمان برگزار بود که مدیران کل ادارات ورزش استان‌ها، معاونان و مدیران در این گردهمایی شرکت داشتند. این گردهمایی به میزبانی کرمان از ۲ اسفندماه الی ۵ اسفند ماه برگزار شده بود. اختتامیه برابر شده بود با روز پنجشنبه یعنی همان روزی که حادثه اتفاق افتاد. روز حادثه این‌گونه بود که وزیر ورزش از سیرجان به کرمان آمد تا در گردهمایی شرکت کند. مراسم اختتامیه حول و حوش ساعت ۱۲ ظهر روز پنجشنبه (۴ اسفند ماه) تمام شد. همان موقع نماینده حوزه انتخابی به آقای وزیر اصرار کرد که از منطقه ما (بافت) هم بازدید کنید. بعد هم با «بالگرد امدادی» که کارش امدادرسانی است او و هیات همراهش را به بافت می‌برند. هیات همراهش هم حدودا «۱۸ نفر» بودند. چهار نفر از مدیران کل سوار این بالگرد بودند.»
این منبع آگاه به سوالات دیگری درخصوص حادثه پاسخ می‌دهد.
بالگرد امدادی هلال‌احمر معمولا برای چند نفر ظرفیت دارد؟
بالگرد امدادی برای انتقال پزشک و کادر اورژانس استفاده می‌شود و نهایتا برای ۳ الی ۴ نفر ظرفیت دارد.
اعلام شده که بالگرد امدادی هلال‌احمر فرسوده بوده. در این باره چه می‌دانید؟
طبق اعلام رییس سازمان هواپیمایی کشور اصلا این بالگرد ثبت سامانه هوایی نشده بود و خود سازمان هلال‌احمر هم چندی پیش عنوان کرده بود که تعدادی از بالگردهای‌شان زمین‌گیر شده.
از لحظه سقوط بالگرد بگویید
بالگرد از کرمان به سمت شهر «رابر» می‌رود و آنجا به خاطر مشکلی که پیش آمده بود، فرود می‌آید. آنها حدود نیم الی یک ساعت در رابر به سر می‌برند. مجدد سوار می‌شوند تا به شهرستان بافت بروند که این حادثه رخ می‌دهد. از رابر تا بافت حدود ۲۰ الی ۲۵ کیلومتر فاصله است. دقیقا وقتی بالگرد می‌خواست در ورزشگاه «شهید چاهایی» کرمان فرود بیاید، دچار سانحه شد. معاونان و برخی افراد دیگر برای استقبال در کنار چمن این ورزشگاه حضور داشتند که متوجه ماجرا می‌شوند و سریع از یک خلبان که در آن نزدیکی بوده، کمک می‌گیرند. این خلبان هم سریع ارتباط «باتری بالگرد» با موتور را قطع کرده و از آتش‌سوزی بعد از سقوط جلوگیری می‌کند.
عرفان رضایی، خلبانی است که توانست بالگرد را از آتش‌سوزی نجات دهد. ۲۸ سال دارد و مهندس اویونیک و خلبانی است. او درخصوص اقدامی که انجام داده می‌گوید: «محل استقرار من آن روز در همان ورزشگاه بود، چون سرباز پلیس راهور هستم به خاطر حضور آقای وزیر آن روز ما آنجا مستقر بودیم. بعد هم وقتی آن حادثه رخ داد سریع به صحنه رفتیم تا ببینیم چه اتفاقی افتاده. همان موقع سرهنگ جانشین با توجه به اطلاعاتی که از من داشت به من گفت که آیا می‌توانی ارتباط باتری و موتور بالگرد را قطع کنی!
خب آشنایی من با هواپیما است و با هلیکوپتر آشنایی چندانی ندارم. برای همین سردار با یک خلبان تماس گرفت و او هم مرا راهنمایی کرد که چه کار‌هایی باید انجام دهم. بعد هم من باید در یک بازه زمانی مشخص اول برق کابین را قطع می‌کردم و سپس مراحل دیگر را انجام می‌دادم. بالگرد وقتی سقوط کرد مرتب «نشت بنزین» داشت و اگر به‌موقع باتری‌اش کشیده نمی‌شد، منجر به آتش‌سوزی می‌شد.
خطر دیگری که وجود داشت این بود که برق بالگرد در همان لحظه‌ای که سقوط کرده بود، وصل بود و اول باید برق هلیکوپتر را قطع می‌کردم و بعد باتری آن را جدا می‌کردم. خود این عمل هم خطرناک بود، چون اگر یک دکمه را اشتباه می‌زدم، می‌توانست باز منجر به انفجار یا آتش‌سوزی شود.»
