بدون شک هنگام تماشای این سریال مسابقه‌ای کره‌ای به یاد سریال Squid Game خواهید افتاد که حال و هوایی شبیه این سریال پرطرفدار، اما با خطر کمتر و واقعی‌تر دارد، زیرا سریال Physical: ۱۰۰ یک جایگزین سالم و رضایت بخش برای سریال هیت کره‌ای است.
شکوفایی سریال‌های ریالیتی شو در اوایل دهه ۲۰۰۰ هم امیدوار کننده بود و هم ترسناک، اما این ترند ناخوشایند شاید بزودی به پایان برسد. به جای آن، چندین برنامه آمریکن آیدل، صد‌ها مسابقه آشپزی، کارداشیان‌ها و بسیاری ریالیتی شو‌های دیگر تولید شده اند و این ژانر به عضوی همیشه حاضر در دورنمای فرهنگ عامه تبدیل شده است.
به گزارش روزیاتو، صادقانه بگوییم که بسیاری از این سریال‌ها جذاب، هیجان انگیز و مقاومت در برابر تماشا کردن آنها دشوار است، اما کسانی که به دنبال ریالیتی شو‌های متفاوت هستند به سراغ بازار‌های خارجی می‌روند. در این میان سریال ریالیتی شو مسابقه‌ای Great British Bake Off توانسته کیفیت مسابقه‌های آشپزی را حفظ کند و Single’s Inferno نیز روایت عاشقانه‌ای را در قالب یک مسابقه ارائه می‌کند.
برای علاقمندان به مسابقات فیتنس و ورزشی مانند Ninja Warrior یا Tough As Nails، سریال جدیدی در فهرست ۱۰ سریال پربیننده نتفلیکس قرار گرفته که به نظر می‌رسد به زودی در خارج از ایالات متحده و کره جنوبی نیز به یک سریال پرطرفدار تبدیل شود. در سریال فیزیکال: ۱۰۰ (Physical: ۱۰۰) که یک ریالیتی شو مسابقه‌ای کره‌ای است، صد شرکت کننده از کره جنوبی اعم از ورزشکار، سرباز و بدنساز در یک دکور بسیار پرزرق و برق و مدرن، برای بدست آوردن یک جایزه نقدی بزرگ با هم رقابت می‌کنند و حذف شدن‌ها به باورنکردنی‌ترین و چالش برانگیزترین اشکال ممکن رخ می‌دهد.
بدون شک هنگام تماشای این سریال مسابقه‌ای کره‌ای به یاد سریال Squid Game خواهید افتاد که حال و هوایی شبیه این سریال پرطرفدار، اما با خطر کمتر و واقعی‌تر دارد، زیرا سریال Physical: ۱۰۰ یک جایگزین سالم و رضایت بخش برای سریال هیت کره‌ای است. در مسابقه فیزیکال: ۱۰۰ هیچ تصویری از دنیای بیرون وجود ندارد و تنها یک سری دکور و طراحی صحنه بزرگ و مبهم وجود دارد. همچنین هیچ مجری و میزبانی در کار نیست و یک صدای خاص از طریق بلندگو‌ها پخش می‌شود که ما را به یاد شخصیت Front Man در سریال اسکوید گیم می‌اندازد، صدایی که دستورالعمل‌ها در مورد اتفاقات و مسابقات پیش رو را اعلام می‌کند.
در اولین چالش «پیش از ماجراجویی اصلی»، ۱۰۰ شرکت کننده به دو گروه تقسیم شده و روی یک صفحه شبکه‌ای شماره دار می‌ایستد. در ادامه شبکه‌ای از میله‌های فلزی از سقف پایین می‌آید و پیش از اینکه به بالا بازگردد، شرکت کنندگان میله روی سر خود را می‌گیرند. سپس کف صفحه باز شده و یک جریان آب روان زیر آن هویدا می‌شود. این تفاوت مهم و ضروری بین سریال Physical: ۱۰۰ و سریال بازی مرکب است، زیرا این جریان آب اصلاً مرگبار نیست. شرکت کننداگن باید تا جایی که می‌توانند میله فلزی را بگیرند، اما سقوط کردن در آب منجر به مرگ یا صدمه دیدن نمی‌شود. اما هنگام فرود آمدن هیجان و ترس خاصی هم در شرکت کننده و هم در مخاطبان وجود دارد که ممکن است با فریاد و جیغ‌هایی نیز همراه باشد.
برندگان مرحله مقدماتی این فرصت را پیدا می‌کنند که در اولین «ماجراجویی» دارای مزیت‌هایی باشند و برندگان کسانی هستند که بیشتر از دیگران به میله چسبیده و در میان ۵۰ درصد شرکت کنندگانی باشند که توانسته اند از افتادن در آب، پیش از افتادن ۵۰ درصد دیگر جلوگیری کنند. اینجاست که شاهد اقتباس از دیگر عناصر بازی مرکب هستیم، البته غیر از طراحی صحنه و ترسناک بودن کلی و آن روانشناسی انسانی است. در ادامه مسابقه تمام ۱۰۰ شرکت کننده وارد یک اتاق مرموز می‌شوند، در حالی که نیمی روی شماره‌های خاص خود روی زمین ایستاده و نیم دیگر روی پلتفرم‌هایی مرتفع تری می‌ایستند، و این ایهام بصری حس جایگاه برتر و پست‌تر را در میان مخاطبان و شرکت کنندگان ایجاد می‌کند.
برتری ۵۰ نفری که در دور مقدماتی پیروز شده اند این است که می‌توانند برای اولین چالش یک به یک، رقیب خود را انتخاب کنند. متاسفانه، بسیاری از ۵۰ شرکت کننده برتر آنطوری که انتظار می‌رود عمل نمی‌کنند و رقیب خود را از میان ۵۰ نفر برتر انتخاب می‌کنند. شبیه تقلب برعکس است و وقتی انتخاب حریف انجام شد، دو مبارز با هم دست داده و همدیگر را تشویق می‌کنند. این همانجایی است که عامدانه به تمایلات غیر آمریکایی ریالیتی شو‌های کره جنوبی اشاره شده و بسیار جذاب و تازه است. در اولین اپیزود، بسیار جذاب است که این مردان و زنان عضلانی، سعی می‌کنند مودب و دوستانه رفتار کنند. این موضوع بار‌ها و بار‌ها در ادامه مسابقه تکرار می‌شود و هر شرکت کننده که وارد می‌شود به دیگران سلام کرده و احترام می‌گذارد و وقتی همه چیز تمام می‌شود، این اپیزود نیز به پایان رسیده است.
در واقع اولین اپیزود سریال ریالیتی شو Physical: ۱۰۰ صرفاً به معرفی شرکت کنندگان اختصاص دارد، در حالی که در بخش‌هایی در مورد گذشته و شغل‌های خود صحبت می‌کنند. انگار هیچ خبری از رقابت و خیانت نیست که می‌تواند همزمان جذاب و کاهش دهنده جذابیت باشد. اما وقتی تیمی از شرکت کنندگان عرق کرده و خسته تلاش دارند راز بالا کشیدن یک کشتی ۱.۵ تنی از یک مسیر شیب دار را کشف کنند، یک افشاگری دراماتیک رخ دهد: همه چیز به رقابت فیزیکی و قدرت بدنی باز می‌گردد.
در واقع، بخش زیادی از جذابیت اپیزود اول توسط خود شرکت کنندگان ایجاد می‌شود. یکی از آنها به نام جئون یونگ از سازندگان سکانس‌های رزمی سریال زامبی محور کره‌ای Kingdom است که رقابیش را با استفاده از قدرت خود در رقص به چالش می‌کشد، یا یک قهرمان دنیای هنر‌های رزمی ترکیبی که تصمیم می‌گیرد قوانین بازی را به خاطر یک مبارزه تن به تن با یوشیهیرو آکیامای افسانه‌ای که اینجا با نام چو سانگ هون شناخته می‌شود نادیده بگیرد. در اینجا جزییات قوانین هر مسابقه از مخاطبان و شرکت کنندگان مخفی نگه داشته می‌شود، که باعث می‌شود قدرت شخصیتی و تفکری و روانشناختی شرکت کنندگان بهتر و بیشتر مورد تست قرار گیرد.
در حالی که تنها در برخی از چالش‌های Physical: ۱۰۰ به واکنش روانشناختی شرکت کنندگان نیاز است، اما به خوبی با تم‌های دیگر سریال هماهنگ است، برای مثال جایی که یکی از شرکت کنندگان با انتخاب دیگران به عنوان رهبر یک تیم انتخاب می‌شود و او از این انتخاب راضی نیست در حالی که آخرین نفر از ۱۰ نفر انتخاب شده و تنها زن در میان آن هاست. ۱۰ رهبر شانه به شانه هم می‌ایستند و در مقابل هر کدام گروهی می‌ایستد که آنها را انتخاب می‌کند. مسلم است که اکثر آنها جلوی کسی صف می‌بینند که اول از همه به عنوان رهبر انتخاب شده است و اوست که در ادامه نفرات خود را انتخاب می‌کند و نفراتی که به نظرش نامناسب هستند را به رهبران دیگر می‌دهد. در نهایت آخرین رهبر اکثر شرکت کنندگان ضعیف‌تر و نامتجانس را دریافت می‌کند. تیم او ضعیف‌ترین گروه به نظر می‌رسد و اکثر رهبران مطمئن تصمیم می‌گیرند در چالش پیش رو، این گروه را برای رقابت انتخاب کنند.
وقتی ۴۵۶ شرکت کننده سریال Squid Game قرار بود وارد تیم‌ها شوند، مردان سعی می‌کردند زنان و پیرمردان را انتخاب نکنند، اما قسمت‌های مسابقه نشان دادند که به چیزی فراتر از تنها قدرت بدنی مردانه نیاز دارند. درست همانطور که در سریال مسابقه‌ای آمریکایی Tough As Nails می‌بینیم که در آن زنان با فیزیک‌های غیرهالیوودی دیده می‌شوند، سریال Physical: ۱۰۰ نیز مفاهیم پیشداورانه در مورد جنسیت سازی فیزیک‌ها را کنار می‌زند. در اولین چالش آویزان شدن، قوی هیکل‌ترین مردان و سنگین‌ترین آنها می‌افتند، زیرا نمی‌توانند وزنشان را تحمل کنند و اگر وزن قرار است در یک مسابقه برتری آفرین باشد، تنها یکی از چیز‌هایی است که به آن نیاز داریم.
بدین ترتیب دهمین و ضعیف‌ترین تیم عملکردی باورنکردنی دارد و همه را غافلگیر می‌کند. برای بردن این بازی به ترکیبی از استراتژی، ارتباط و استقامت نیاز است. Physical: ۱۰۰ مسابقه همگان است، چه کشاورز باشید و چه کوهنورد، پیر و جوان، مرد یا زن. اما Physical: ۱۰۰ یک برتری بزرگ بر سریال بازی مرکب دارد. در حالی که در اسکوید گیم شاهد بررسی و مطالعه بیرحمانه روانشناسی انسان تحت کنترل کاپیتالیسم هستیم، Physical: ۱۰۰ درس اجتماعی مهمی در مورد اینکه چطور قدرت را تعریف کرده و به دست می‌آوریم با تمامی ارجاعات آن در جامعه به ما می‌دهد.
