یک سال پس از حمله ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به اوکراین زندگی برای شهروندان معمولی روس خسته‌کننده تر، متزلزل‌تر و خطرناک‌تر از قبل شده است.
فرارو- از تعطیلات لغو شده تا دعوا با والدین و نگرانی در مورد مزدوران محکوم سابق که در خیابان‌ها سرگردان هستند جنگ در اوکراین چهره روسیه را تغییر داده است. یک سال پس از حمله تمام عیار "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهور روسیه علیه اوکراین مردم روسیه به "دیلی تلگراف" می‌گویند که چگونه زندگی شان خسته کننده تر، متزلزل‌تر و خطرناک‌تر شده است.
به گزارش فرارو به نقل از دیلی تلگراف؛ پرستاری که در مسکو سکونت دارد به "دیلی تلگراف" می‌گوید: "من برنامه‌ها و اهدافی داشتم و اکنون تنها هدفم نقل مکان از روسیه است و یا اگر نتوانستم دخترم را به خارج از کشور بفرستم. این جنگ زندگی من را تباه کرده است".
امسال به او دستور داده شد که در دوره کمک‌های اولیه در میدان نبرد شرکت کند اگرچه هنوز به خط مقدم اعزام نشده است. این پرستار گفت که چنین چشم اندازی او را می‌ترساند. او اشاره کرد تبهکارانی که توسط گروه واگنر کرملین استخدام شده اند پس از خدمت در خط مقدم راهی مسکو می‌شوند.
او می‌گوید: "حتی کسانی که از جنگ حمایت می‌کنند نیز مخالف پرسه زدن آزادانه قاتلان، فروشندگان مواد مخدر و متجاوزان به دختران در خیابان‌ها هستند".
سایر روس‌ها در مورد این که آیا ناتو روسیه را تهدید می‌کند یا خیر مشاجره‌هایی را با والدین خود توصیف کردند همانطور که کرملین می‌خواهد روس‌ها باور کنند که تهدیدی دائمی از سوی ناتو غرب علیه روسیه وجود دارد.
مخالفت با سیاست‌ها و نظرات حکومت که همواره در دوران پوتین دشوار بود اکنون غیر قانونی شده است. "ماریا پونومارنکو" روزنامه نگار در ماه جاری به دلیل انتشار توئیتی در سال ۲۰۲۲ میلادی در مورد حملات و بمباران روسیه علیه ماریوپل به شش سال زندان محکوم شد.
علیرغم سرکوب‌های صورت گرفته برخی از روس‌ها هم چنان علیه جنگ اعتراض می‌کنند و هفته گذشته در اولین سالگرد تهاجم روسیه علیه اوکراین پلیس ۵۴ نفر را به دلیل تظاهرات ضد جنگ بازداشت کرد. گذاشتن گل در بنای یادبود قربانیان سرکوب شوروی یا مجسمه یک هنرمند اوکراینی اکنون می‌تواند باعث به زندان افتادن شما در روسیه شود.
فرار از این دیستوپیا حتی برای یک هفته دشوار شده است، زیرا پاسپورت روسی به مراتب کم‌تر مورد استقبال قرار می‌گیرد. خطوط هوایی قطع شده و مرز‌ها بسته شده اند. در مقایسه با ۱۲ ماه گذشته روسیه اکنون کشوری بسیار مضطرب‌تر و از هم گسیخته‌تر است.
مرد میانسالی که در صنعت ساخت و ساز کار می‌کند و در مرکز آن کشور سکونت دارد می‌گوید: "مردم در افسردگی فرو رفته اند. مردم به گونه‌ای تقسیم شده اند که گویی یک بار دیگر انقلاب ۱۹۱۷ میلادی رخ داده است. دعوا در خانواده‌ها و بین همکاران در محل کار وجود دارد".
با این وجود، قرار نبود این گونه باشد. زمانی که پوتین برنامه‌های حمله خود علیه اوکراین را ترسیم کرد تصورش این بود که با او به عنوان یک قهرمان فاتح رفتار خواهد شد. او حتی از حمله خود به عنوان "عملیات نظامی ویژه" با هدف نجات اوکراین یاد کرد.
اکنون پوتین که در خطوط مقدم در سرتاسر اوکراین گرفتار شده مجبور است آن را به عنوان یک حمله ضروری علیه ناتو در نبرد برای بقا مورد بازنگری قرار دهد.
کرملین اکنون می‌خواهد شهروندان عادی روس جنگ را احساس کنند. موشک‌های ضد هوایی در مسکو نصب شده و نقشه پناهگاه‌های بمب در سرتاسر کشور توزیع شده اند.
مدارس روسیه آموزش مهارت‌های اولیه سربازی را آغاز کرده اند. دانش آموزان بار دیگر به پرچم ملی ادای احترام می‌کنند و بازنشستگان در حال تمرین تکنیک‌های حمل برانکارد هستند.
انتقال این پیام تبلیغاتی هزینه بر بوده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که مناطق روسیه در سال ۲۰۲۲ میلادی ۱۰۰ برابر بیش از آن چه معمولا انجام می‌دهند برای نصب پرچم ها، پوستر‌ها و پرچم‌های میهن پرستانه هزینه کرده اند.
اکثر روس‌ها سعی کرده بودند تهاجم اولیه به اوکراین را نادیده بگیرند یک ویژگی ملی برای این که به کرملین اعتماد کنند تا تصمیم‌های بزرگ را به درستی اتخاذ کند و خود بر روی زندگی شخصی‌شان تمرکز کنند.
با این وجود، این وضعیت در تاریخ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲ میلادی تغییر کرد زمانی که پوتین اولین بسیج عمومی نیروی روسیه را که از سال ۱۹۴۱ میلادی یعنی زمان حمله آلمان نازی به اتحاد جماهیر شوروی بی سابقه بود اعلام کرد.
این لحظه‌ای بود که واقعیت جنگ پوتین در اوکراین خانواده‌های سراسر روسیه را تحت تاثیر قرار داد. تقریبا یک میلیون مرد روس چمدان‌های خود را بستند و فرار کردند. حدود ۳۲۰۰۰۰ نفر در ارتش بسیج شدند. اکنون بسیاری کشته شده اند. تقریبا هر خانواده در روسیه اکنون مردانی را می‌شناسد که برای جنگ به اوکراین اعزام شده اند.
کرملین می‌خواهد شهروندان عادی روس احساس کنند که با ناتو در حال جنگیدن هستند و این تنها پوتین است که می‌تواند ناجی آنان باشد.
"ولادیمیر" که در شهری در مرکز روسیه سکونت دارد می‌گوید که اکنون باید بسیار مراقب باشید. او می‌گوید: "من در میان دوستان ام پوتین را یک "تروریست بین المللی" می‌نامم. اما اگر با کسی باشم که نمی‌شناسم به شکل دیگری صحبت می‌کنم".
اقتصاد، جامعه و گفتمان سیاسی همگی برای خدمت به تلاش‌های جنگی در روسیه واژگون شده‌اند، اما به جز بیلبورد‌های سربازان در نگاه اول به راحتی می‌توان در مسکو یا سنت پترزبورگ از آن غافل شد. قیمت کالا‌ها ثابت باقی مانده است، برند‌های غربی مانند گوشی‌های آیفون وارداتی از قزاقستان علیرغم تحریم‌ها کماکان قابل خرید هستند و رستوران‌ها مملو از مشتری می‌باشند. با این وجود، در مناطقی که اکثر روس‌ها زندگی می‌کنند و اکثر سربازان از آنجا جذب می‌شوند قضیه متفاوت است.
ولادیمیر می‌گوید که در منطقه‌ای که او زندگی می‌کند قیمت تمام کالا‌ها افزایش یافته و زندگی در روسیه در زمان جنگ خسته کننده‌تر و شکننده‌تر شده است. او می‌گوید: "وقتی پای پول به میان می‌آید اوضاع بسیار سخت‌تر شده است. شما نمی‌توانید مریض شوید. شما نمی‌توانید لباس بخرید. شما نمی‌توانید به یک کافه بروید. شما نمی‌توانید برای تماشای فیلم به سینما بروید. شما نمی‌توانید به تعطیلات بروید".
