کبد یک اندام ضروری است که بسیاری از عملکرد‌های پیچیده لازم برای حفظ سلامت عمومی را انجام می‌دهد.
کبد علاوه بر سم زدایی خون، در متابولیسم نیز نقش دارد. تجمع چربی در کبد می‌تواند باعث آسیب‌های داخلی شود.
تجمع چربی در کبد منجر به بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) می‌شود که می‌تواند باعث ایجاد اسکار در اندام و کاهش عملکرد آن شود.
در مراحل اولیه، که به عنوان استئاتوز شناخته می‌شود، چربی "بی ضرر" در نظر گرفته می‌شود.
با این حال، هنگامی که کبد ملتهب است، این وضعیت به عنوان "جدی تر" توصیف می‌شود. اگر التهاب ادامه یابد، بافت اسکار می‌تواند در اطراف کبد و رگ‌های خونی مجاور ایجاد شود.
پس از سال‌ها التهاب، کبد زخمی و توده‌ای کوچک می‌شود و بیماری کبد چرب غیر الکلی می‌تواند منجر به نارسایی کبد و سرطان کبد شود.
در حالی که این بیماری در مراحل اولیه که زخم و التهاب رخ می‌دهد تا حد زیادی بدون علامت است، مبتلایان ممکن است این موارد را تجربه کنند:
نویسندگان در سال ۲۰۱۶ اشاره کردند که "مصرف قهوه برای سلامتی، به طور کلی و سلامت کبد به طور خاص مفید است."
آنها گفتند: "مصرف قهوه با بهبود آنزیم‌های کبدی (ALT، AST و GGTP) به ویژه در افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های کبدی هستند، مرتبط است.
به نظر می‌رسد شرکت کنندگانی که بیماری کبدی قبلی داشتند از مصرف قهوه سود می‌بردند.
شرکت‌کنندگانی که بیش از دو فنجان قهوه در روز می‌نوشیدند کمتر در معرض ابتلا به سیروز و مشکلات کبدی بودند.
محققان توضیح دادند: بروز فیبروز پیشرفته و سیروز کبدی در میان مصرف کنندگان قهوه کمتر است.
The British Liver Trust هشدار داده است: "اگرچه نوشیدن قهوه ممکن است از شما در برابر بیماری کبد محافظت کند، عوامل زمینه‌ای دیگری نیز برای این بیماری وجود دارد."
در حالی که نوشیدن قهوه می‌تواند برای کسانی مفید باشد که "درجاتی از آسیب کبدی دارند، اما این تنها یک اقدام پیشگیرانه است."
سلامت کبد همچنان به "عدم مصرف الکل، خوردن یک رژیم غذایی مناسب، نوشیدن آب فراوان، ورزش منظم و حفظ وزن سالم بستگی دارد."
محققان می‌گویند که مصرف متوسط قهوه با کاهش خطر ابتلا به بیماری کبدی مرتبط است.
بر اساس بررسی سازمان ایمنی غذای اروپا در مورد ایمنی کافئین، مصرف متوسط قهوه معمولاً سه تا پنج فنجان در روز تعریف می‌شود.
