اگر به امید تکرار صحنه‌ای مشابه سیلی زدن سال گذشته ویل اسمیت بودید امسال شانسی نداشتید. اسکار امسال تقریبا به طرز دردناکی خوش خیم بود. حتی خر شرکت کننده در مراسم نیز بهترین رفتار خود را نشان داد! حتی برندگان جوایز نیز عمدتا سخنان کوتاهی را ایراد کردند.
فرارو- نود و پنجمین دوره جوایز اسکار بدون مشکل برگزار شد و همان طور که "جیمی کیمل" مجری برنامه مطمئن شد به ما یادآوری کند بدون وجود جنجال پیشین ویل اسمیت! اسمیت که پس از سیلی بدنام سال گذشته از حضور در مراسم محروم شد تنها سلبریتی برجسته‌ای نبود که جوایز امسال را که یکشنبه شب در سالن تئاتر دالبی در لس آنجلس برگزار شد نادیده گرفت. نامزد‌های اصلی مانند "تام کروز" و "جیمز کامرون" نیز از غائبان اسکار امسال بودند و این موضوع باعث شد تا مراسم امسال کم‌تر به تماشای ستاره‌ها اختصاص یابد.
به گزارش فرارو به نقل از وُکس، در ادامه به برندگان و بازندگان اسکار امسال نگاهی خواهیم داشت:
فیلم حماسی ضد جنگ آلمانی محصول ۲۰۲۲ میلادی است که بر اساس رمانی به همین نام اثر "اریش ماریا رمارک" از سال ۱۹۲۹ میلادی ساخته شده است. آیا کسی "در جبهه غربی خبری نیست" را دیده است؟ اگر تماشای این فیلم را رد کرده اید شما را سرزنش نمی‌کنیم چرا که باید قدرت تحمل زیادی برای یک فیلم جنگی وحشتناک داشته باشید که دو ساعت و نیم به طول می‌انجامد.
با این وجود، این فیلم از سوی آکادمی اسکار چندین جایزه از جمله بهترین فیلمبرداری، بهترین فیلم بین المللی، و بهترین موسیقی متن را دریافت کرد. قابل پیش بینی بود که این فیلم برنده بهترین فیلم بین المللی باشد. نکته جالب توجه و کم‌تر قابل پیش بینی آن بود که این فیلم در زادگاه اش آلمان کم‌تر مورد علاقه و توجه قرار گرفته بود. یکی از بزرگترین انتقادات آلمانی درباره این فیلم آن بود که براساس یک کتاب آلمانی ساخته شده و برای کسب جایزه اسکار از منبع اصلی خود دور شده بود.
اسکار امسال از شبکه ABC که متعلق به دیزنی است پخش شد. با این وجود، متاسفانه آن شرکت سرگرمی شب بسیار موفقی را سپری نکرد. "آنجلا باست" نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم "پلنگ سیاه: واکاندا برای همیشه" مغلوب "جیمی لی کرتیس" برای بازی در فیلم "همه چیز همه جا به یکباره" شد. هم چنین، انیمیشن "قرمز شدن" (Turning Red) ساخت دیزنی نیز در بخش بهترین فیلم بلند انیمیشن شکست خورد. هم چنین، دیزنی در اقدامی ناخوشایند اولین تریلر بازسازی شده "پری دریایی کوچولو" را در طول مراسم نمایش داد که بر روی صفحه نمایش تلویزیون عالی به نظر نمی‌رسد.
چه در تلاش برای تطبیق رنگ با فرش شامپاینی (بخوانید رنگ بژ) و یا به دلیل اعتقاد عمومی مبنی بر این که اسکار باید بیشتر شبیه یک مراسم عروسی دسته جمعی باشد تعداد شگفت انگیزی از نامزد‌های دریافت اسکار که در این مراسم حضور یافتند لباس‌های سفید درخشان پوشیده بودند. در میان آنان میشل یئو، میشل ویلیامز، آنا در آرماس (با لباس طرح لوئیی ویتون) و پل مسکال (با طرح گوچی) همگی سفید پوش شده بودند. از میان مجریان میندی کالینگ، امیلی بلانت، اوا لونگوریا، هالی بری، آریانا دبوز سفید پوشیده بودند.
اسکار امسال اسکاری برای ایرلندی‌ها بود با مجموع نامزدی ۱۴ فیلم، بازیگران و فیلمساز ایرلندی. بخش زیادی از آن به لطف فیلم "بنشی‌های اینیشرین" بود که چهار نامزد از ۲۰ نامزد جایزه بهرین بازیگر را از آن خود ساخت و پل مسکال بازیگر فیلم "افتر سان" رتبه پنج را به خود اختصاص داد.
هم چنین، از فیلم "بنشی‌های اینیشرین" به دلیل نویسندگی و کارگردانی "مارتین مک دونا" تقدیر به عمل آورده شد. علاوه بر آن، آن فیلم تقدیر برای بهترین موسیقی متن، بهترین فیلم و بهترین تدوین را از آن خود ساخت. در همین حال، "دختر آرام" نامزد بهترین فیلم بین المللی شد اولین فیلم ایرلندی زبانی که این جایزه را کسب کرد. فیلم کوتاه "یک خدحافظی ایرلندی" نیز برنده جایزه شد. "ریچارد بانهام" ایرلندی در تیم جلوه‌های بصری برنده اسکار برای فیلم "آواتار: راه آب" به کارگردانی "جیمز کامرون" حضور داشت.
در این میان، یک برنده پنهان زبان ایرلندی نیز بوده که یونسکو آن را در فهرست زبان‌های در معرض خطر قرار داده است. در اوایل فصل زمانی که مکسال برای نخستین بار هنگام صحبت با یک خبرنگار بر روی فرش قرمز به زبان ایرلندی صحبت کرد تشویق مطبوعات ایرلندی را برانگیخت. بانهام در مراسم اخیر نیز به زبان ایرلندی صحبت کرد که معنای گفته اش "هزاران سپاس" بود.
هالیوود سابقه‌ای طولانی در به تصویر کشیدن افراد چاق به عنوان افراد تنها و از نظر اجتماعی بی دست و پا را دارد که وسواس زیادی روی غذا و غذا خوردن دارند و از کت و شلوار‌های افراد چاق برای بازیگران مشهوری استفاده می‌نمایند که با این کاریکاتور‌ها و کلیشه‌های غیرانسانی بازی می‌کنند.
در مورد جنبه‌های شرم آور فیلم "نهنگ" ساخته آرونوفسکی مطالب زیادی نوشته شده است، اما هیچ مقداری از انتقاد نمی‌تواند بر عشق هالیوود به دگرگونی فیزیکی غلبه کند. در حالی که بسیاری بازی "برندن فریزر" در فیلم را تحسین کرده اند واقعیت آن است که چاقی به طور برجسته در آن فیلم به‌عنوان کت و شلواری که افراد لاغر در آن فرو می‌روند نشان داده می‌شود.
هم چنین، بهترین جایزه طراحی گریم نیز به این فیلم اختصاص داده شد. برنده شدن فریزر برای بهترین بازیگر مرد ممکن است بیشتر در مورد بازگشت او به هالیوود از نظر آکادمی باشد، اما میراث بازی او در مورد چربی هراسی هالیوود خواهد بود. شخصیت آن فیلم می‌پرسید:"چه کسی دوست دارد من بخشی از زندگی آنان باشم"؟ واقعیت آن است که تا زمانی که به افراد چاق اجازه نمی‌دهیم روایت‌های خود را کنترل کنند هرگز پاسخ صادقانه‌ای برای این پرسش زشت نخواهیم داشت.
در اسکار امسال سه خر حضور داشتند با حضور در بنشی‌های اینیشرین، مثلث غم (به نویسندگی و کارگردانی روبن اوستلوند) و EO، اما تنها یک خر در پخش تلویزیونی اسکار همراه با "جیمی کیمل" روی صحنه ظاهر شد.
به طور سنتی اسکار از زرق و برق کل نمایش انرژی می‌گیرد: همه آن ستاره‌های سینما موجودات زیبا و ماورایی صفحه بزرگ که در یک اتاق با هم لبخند می‌زنند. حضور آنان جاذبه‌ای بزرگ را برای چیزی به ارمغان می‌آورد که در پایان روز یک صنعت است. این زرق و برق و جاذبه به طور پیوسته گریزان‌تر می‌شود احتمالا به این دلیل که ستاره‌های واقعی سینما مدام کمیاب‌تر می‌شوند.
دورانی که در آن بازیگران سینما را صرفا در قداست تاریک سینما می‌دیدیم گذشته است و اکنون که آنان را روی صفحه نمایش گوشی خود می‌بینیم و بسیار کوچک‌تر از قبل شده اند. بنابراین، در حالی که اسکار امسال مملو از بازیگران جذاب، با استعداد و کاریزماتیک بود شاهد ستاره‌هایی مشابه ستاره‌های پیشین نبودیم. برخی از نکات مثبت اسکار امروز انسانی‌تر شدن ان است. برای مثال، افرادی مانند "برندن فریزر" و "میشل یئو" که چهره‌های ارزشمندی هستند، اما پیش‌تر نادیده گرفته می‌شدند با دریافت جایزه و تقدیر مواجه شدند. با این وجود، بزرگترین شب فیلم‌ها قدری از درخشش آشنای پیشین خود را از دست داده است.
دسته بندی بهترین آهنگ اصلی معمولا بخش مهمی از اسکار نیست، زیرا به هر حال این شبی است که برای جشن گرفتن فیلم‌ها برگزار می‌شود و موسیقی‌ای که معمولا مورد تحسین قرار می‌گیرد آهنگی است که در طول تیتراژ پخش می‌شود زمانی که فیلم عملا به پایان می‌رسد.
با این وجود، امسال یک استثنا بود. لیدی گاگا نسخه‌ای زیبا از آهنگ اش را به ما ارائه داد و ریحانا درخشان بود.
اگر به امید تکرار صحنه‌ای مشابه سیلی زدن سال گذشته ویل اسمیت بودید امسال شانسی نداشتید. اسکار امسال تقریبا به طرز دردناکی خوش خیم بود. حتی خر شرکت کننده در مراسم نیز بهترین رفتار خود را نشان داد! حتی برندگان جوایز نیز عمدتا سخنان کوتاهی را ایراد کردند. "الیزابت بنکس" مجری برنامه دجار مشکلی جزئی شد، زیرا لبه‌های بلند لباس اسکار خطرناک است، اما او رفتاری حرفه‌ای را از خود نشان داد. در نتیجه، اسکار امسال بدون حادثه بود.
ترجمه: زهرا فدایی
