به نظر می‌رسد که بشقاب پرنده‌های مشاهده شده «با قابلیت مانور بسیار بالا» از نظر ظاهری از قوانین فیزیک پیروی نمی‌کنند. زیرا آنها باید در اثر اصطکاک یک «گلوله آتشین نوری درخشان» ایجاد کنند.
دانشمندان هاروارد و پنتاگون می‌گویند بشقاب‌پرنده‌هایی که "قابلیت مانور بسیار بالا" دارند، ظاهراً قوانین فیزیک را به چالش می‌کشند، اما واقعیت ماجرا چیست؟
به گزارش خبرآنلاین به نقل از futurism، به دنبال مشاهده چندین یوفو که توجه‌های بسیاری را به خود جلب کرده، و در حال بررسی توسط پنتاگون هستند، محققان نیز در حال تجزیه و تحلیل داده‌ها هستند و دریافته‌اند که موضوع کمی پیچیده است.
شان کرپاتریک، مدیر دفتر حل و فصل ناهنجاری‌های همه جانبه در پنتاگون، و آوی لوب، ستاره‌شناس جنجالی هاروارد، تحقیقات اخیر خود را به پدیده‌های هوایی ناشناس «با قابلیت مانور بالا»» (UAP) یا بشقاب پرنده‌ها» معطوف کرده و در این مورد دیدگاه‌هایی را بیان کرده‌اند.
یافته‌های آنها که در قالب مطالعه‌ای منتشر شده، و هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است، بسیار شگفت‌انگیز و خیره‌کننده است.
در حالی‌که بخش زیادی از این مقاله به حدس و گمان‌هایی می‌پردازد که چگونه و چرا یک هوش فرازمینی، و یا صرفا کاوشگر‌های خود تکثیر شونده آنها، در حیاط خلوت خانه ما فرود می‌آیند؛ بخش مهم‌تر آن در مورد جمع‌بندی و نتیجه‌گیری‌های این مشاهدات است که به علم فیزیک مربوط می‌شود.
به طور خلاصه، کرپاتریک و لوب، به اصطکاکی که باید بین یک بشقاب‌پرنده پرسرعت با آب و هوای اطراف آن باشد می‌پردازند؛ نظیر آنچه در فیلم‌های اولیه به تصویر کشیده شده توسط پنتاگون منتشر شد و باعث گیج شدن خلبان هواگرد‌های نیروی دریایی آمریکا شد که آنها را دیده بودند.
در واقع به نظر می‌رسد که بشقاب پرنده‌های مشاهده شده «با قابلیت مانور بسیار بالا» از نظر ظاهری از قوانین فیزیک پیروی نمی‌کنند. زیرا آنها باید در اثر اصطکاک یک «گلوله آتشین نوری درخشان» ایجاد کنند. این گلوله آتشین، به نوبه خود، باید یک مشخصه رادیویی قابل تشخیص را نیز در رادار ثبت کند -، اما این مشخصه هرگز در هیچ یک از آنها مشاهده نشده است.
آیا این بدان معناست که یوفوها، کشتی‌های بیگانه‌ای هستند که از مواد بدون اصطکاک ناشناخته برای انسان تشکیل شده‌اند؟ این احتمال خیلی کم است. به گفته کرپاتریک و لوب، موضوع خیلی ساده است: ابزار‌های مورد استفاده برای دیدن بشقاب پرنده‌ها کافی و مناسب نبوده‌اند.
آنها می‌نویسند: "فقدان همه این مشخصه‌ها، می‌تواند به معنی اندازه‌گیری نادرست فاصله (و در نتیجه سرعت مشتق شده) برای حسگر‌های یک سایت باشد. "
«تصاویر UAP معمولی آنقدر دور از دسترس هستند که نمی‌توان تصویری با وضوح بالا از آنها داشت و تعیین حرکت جسم به دلیل کمبود برد داده‌های موجود، محدود شده است.»
باید در نظر داشت که لوب خودش به این باور رسیده که ممکن است چهار کوینتیلیون (یک کوینتیلیون برابر ۱۰ به توان ۳۰ می‌باشد) فضاپیمای بیگانه در منظومه شمسی ما وجود داشته باشد، و بر این امر اصرار دارد که سیارک مرموز بین ستاره‌ای به نام «اوموآموآ» Oumuamua، ممکن است یک کاوشگر بیگانه باشد!
بنابراین، در حالی که لوب به طور کلی معتقد است که حقیقت هنوز کشف نشده، با در نظر گرفتن برخی از این اجسام مشاهده شده "با قابلیت مانور بالا"، او فکر می‌کند که قبل از هر گونه نتیجه‌گیری قطعی به بررسی‌های قابل اعتماد و دقیق‌تری نیاز خواهیم داشت.
لوب و کرپاتریک می‌نویسند: «محدودیت‌های عملی برای تفسیر داده‌های مشاهده شده و اندازه گیری شده وجود دارند که از محدودیت‌های مبتنی بر علم فیزیک نشات می‌گیرد.»
