مصرف آلوئه‌ورا در افراد دارای بیماری‌های التهابی روده، کودکان کمتر از ۱۲ سال، زنان باردار و شیرده، آپاندیسیت، روده تحریک‌پذیر، قاعدگی و خون‌ریزی، مشکلات کلیوی، یبوست مزمن، بواسیر ملتهب، پروستاتیت، سیستیت، اسهال خونی، زخم جراحی، تیروئید پرکار و افراد دیابتی ممنوعیت دارد.
دکتر مرضیه‌بیگم سیاهپوش اظهار کرد: آلوئه‌ورا درختچه‌ای فاقد ساقه یا با ساقه‌های کوتاه است که حدود ۲۵ برگ متراکم طوقه‌ای و رو به بالا دارد. برگ‌های این گیاه گوشتی هستند و رویشگاه این گیاه احتمالاً سودان و عربستان است که در ایران به‌صورت زینتی کاشته می‌شود.
وی ادامه داد: مهار هلیکوباکتر پیلوری، غیرفعال شدن ویروس‌های پوشش‌دار هرپس ۱ و ۲، واریسلا زوستر و آنفلوآنزا از آثار ضد میکروبی و ضد ویروسی آلوئه‌ورا است.
این متخصص طب سنتی خاطرنشان کرد: اثر ضدالتهاب آلوئه‌ورا ناشی از سالیسیلات‌های موجود در گیاه است و موجب غیرفعال شدن برادی کینین، مهار ساخت هیستامین و کاهش اکسیداسیون اسید آراشیدونیک و در نتیجه کاهش سنتز پروستاگلاندین‌ها می‌شود. کاهش فعالیت تیروزین کیناز، کنترل سلول‌های سرطانی دارای بیان بیش از حد ژن HER-۲/neu از آثار ضدسرطانی آلوئه‌وراست. آلوئه‌ورا موجب تحریک کولون و افزایش حرکات آن شده و اثرات مسهلی آن بین ۶ تا ۱۲ ساعت بعد از مصرف ظاهر می‌شود.
وی بیان کرد: سرکوب فعالیت‌های وابسته به ایجاد و هدایت فرآیند‌های ارتباطی عصبی- عضلانی، اثرات ضد درد و ضد التهاب، سرکوب واکنش سلول‌های ایمنی پوست و اثرات پرتو فرابنفش، افزایش میزان کلاژن بافت گرانوله و در نتیجه ترمیم بهتر و سریع‌تر زخم، ممانعت از ایسکمی در سرمازدگی با اثر آنتی ترومبوکسان از اثرات موضعی آلوئه‌ورا است.
سیاهپوش اشاره کرد: مصرف آلوئه‌ورا در افراد دارای بیماری‌های التهابی روده، کودکان کمتر از ۱۲ سال، زنان باردار و شیرده، آپاندیسیت، روده تحریک‌پذیر، قاعدگی و خون‌ریزی، مشکلات کلیوی، یبوست مزمن، بواسیر ملتهب، پروستاتیت، سیستیت، اسهال خونی، زخم جراحی، تیروئید پرکار و افراد دیابتی ممنوعیت دارد.
وی با تأکید بر اینکه در سالمندان، و در افراد دیابتی، مصرف آلوئه ورا بایستی با احتیاط فراوانی همراه باشد، خاطرنشان کرد: مصرف فراوان عرق آلوئه‌ورا موجب دفع پتاسیم می‌شود و نارسایی کلیه نیز از عوامل کاهش پتاسیم در سالمندان است. نارسایی کلیه از عوارض دیابت است و مصرف زیاد و طولانی‌مدت آلوئه‌ورا نارسایی کلیه را تسهیل می‌کند.
این متخصص طب سنتی اشاره کرد: آلوئه‌ورا با دارو‌هایی نظیر دیگوکسین، دارو‌های ضد دیابت، قلبی- عروقی، ضد انعقادی، ضد آریتمی، ادرارآورها، ملین‌ها، کاهنده‌های پتاسیم مانند سنا، شیرین بیان و کورتون‌ها تداخل دارویی دارد؛ در مصرف موضعی، افزایش‌دهنده اثر پماد هیدروکورتیزون است.
سیاهپوش در پایان گفت: درد‌های انقباضی در معده و روده، ایجاد آریتمی، آسیب کلیه، دفع پتاسیم، ایجاد درماتیت پاپولر، تسریع تخریب استخوان، پیگمانتاسیون بی‌خطر روده، اسهال و سوزش مقعد، تسهیل ابتلا به سرطان کولون، صدمه به عروق و اعصاب و ناهنجاری در جنین ازجمله عوارض مصرف زیاد آلوئه ورا به شمار می‌رود.
منبع: مفدا
