فرارو- پنومونی پنوموسیستیس کارینی (PCP) یک نوع التهاب ریوی ناشی از یک تک‌یاخته به نام پنوموسیستیس کارینی است.
به گزارش فرارو، این بیماری اغلب در افرادی که دارای نقص ایمنی هستند، مانند بیماران مبتلا به ایدز، هوچکین یا کسانی که شیمی‌درمانی یا استروئید مصرف می‌کنند، رخ می‌دهد.
سرفه خشک و بدون خلط
تب
احساس کمبود هوا و کوتاهی نفس
تندی ضربان قلب
اضطراب
ارغوانی شدن لب‌ها و انگشتان دست
پنوموسیستیس کارینی از فرد به فرد منتقل می‌شود و به طور معمول سیستم ایمنی سالم مانع تهاجم آن می‌شود. این تک‌یاخته در افراد دارای ضعف ایمنی می‌تواند باعث عفونت شود.
ابتلا به ایدز
هوچکین
شیمی‌درمانی برای سرطان‌ها
مصرف داروهای استروئیدی یا کورتیزون
اشعه‌درمانی
دریافت تزریق خون
پیشگیری
پیشگیری از این بیماری بستگی به سابقه پزشکی فرد و وجود عوامل خطرساز دارد. پزشکان ممکن است داروهای پیشگیرانه برای افراد در معرض خطر تجویز کنند.
در موارد خفیف، علائم طی ۲ هفته و به صورت خودبه‌خودی بهبود می‌یابد.
درمان موفقیت‌آمیز بستگی به شناسایی و درمان علت زمینه‌ای دارد.
مزمن شدن بیماری: که ممکن است کشنده باشد.
عوارض دارویی: شامل بثورات پوستی و کاهش گلبول‌های سفید خون.
بررسی گازهای خونی شریانی
عکس قفسه سینه
آزمایش نمونه خلط (به دست آمده از برونکوسکوپی یا نمونه‌برداری از ریه).
درمان ممکن است در منزل یا بیمارستان انجام شود. موارد متوسط تا شدید نیازمند بستری و گاهی تهویه مکانیکی هستند.
آنتی‌بیوتیک‌ها: تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول یا پنتامیدین (خوراکی یا بخور).
کورتیکواستروئیدها: در موارد خاص تجویز می‌شوند.
داروهای ضدسرفه برای کاهش سرفه.
داروهای ضداحتقان برای کاهش التهاب مجاری تنفسی فوقانی.
استراحت در بستر: تا زمان کاهش تب و کوتاهی نفس ضروری است.
بازگشت تدریجی به فعالیت‌ها: پس از فروکش کردن علائم.
رژیم خاصی نیاز نیست، اما مصرف مایعات باید افزایش یابد.
مصرف حداقل یک لیوان مایعات در هر ساعت برای رقیق‌تر کردن ترشحات ریوی و تسهیل تخلیه آن‌ها توصیه می‌شود.
اگر علائم پنومونی پنوموسیستیس کارینی ظاهر شود.
در صورت بروز موارد زیر در طی درمان:
تب پایدار
درد غیرقابل تحمل
تشدید کوتاهی نفس
کبودی یا تیرگی ناخن‌ها و پوست
خلط خونی
تهوع، استفراغ یا اسهال
بروز علائم جدید و غیرقابل توجیه.
پنومونی پنوموسیستیس کارینی یک بیماری فرصت‌طلب است که می‌تواند خطرناک باشد، به‌ویژه در افراد با نقص ایمنی. درمان به موقع و پیگیری علائم حیاتی است. همچنین رعایت توصیه‌های پیشگیری و آگاهی از عوامل خطر نقش مهمی در کنترل این بیماری دارد.
