نوجوانی مرحله‌ای حساس از رشد و بلوغ در فرزندان است که معمولا با بروز رفتارهای خارج از فرم و غیر معمول همراه است. اگر والدین مهارت‌های کافی برای برخورد با نوجوان را نداشته باشند، دچار مشکل خواهند شد.
فرارو، ارتباط با نوجوانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. دورانی که آن‌ها احتمالا فریاد می‌کشند، درها را بر هم می‌کوبند و شاید استدلال‌های عجیبی از قضایا را بیان می‌کنند و بیشتر از حالت معمول خارج می‌شوند. بهتر است به جای اینکه به این مسائل توجه کنید، توجه خود را به نحوه برقراری ارتباط با آنان معطوف کنید.
به گزارش فرارو؛ ممکن است هنگام صحبت با آن‌ها موضوعات خاصی مانند مسائل جنسی، دارو و الکل در ذهنتان ایجاد شود. با این وجود مسئله حائز اهمیت این است که در مورد نحوه ارتباط بر قرار کردن با نوجوانتان بیشتر فکر کنید تا روز به روز بر نگرانی‌تان افزوده نشود. اگر بتوانید با آنان ارتباطی نزدیک برقرار کنید، قطعاَ بیان «موضوعات بزرگ‌تر» برای شما بسیار ساده‌تر خواهد بود.
به جای اینکه نوجوانتان را برای یک صحبت و مکالمه رسمی آماده کنید، بهتر است از راه‌های ارتباطی ساده‌تر بهره ببرید. آن‌ها را تشویق کنید تا به شما در تهیه غذا کمک کنند و در صورت انجام این کار سر صحبت را باز کنید و مطمئن شوید که حداقل هفته‌ای یک‌بار به فعالیتی می‌پردازید که این فرصت را برای آن‌ها ایجاد می‌کند تا بتوانند با شما صحبت کنند. صرف غذا به صورت خانوادگی یک شیوه ایده‌آل برای باز کردن سر صحبت است.
همه ما دوست داریم که صحبت‌های‌مان شنیده شوند؛ اما بسیاری از ما زمان زیادی برای گوش دادن به دیگران نداریم. اگر نوجوان ما می‌خواهد صحبت کند، زمان خود را صرف گوش دادن به آنچه می‌گوید و با زبان بدن بیان می‌کند، کنید. توجه کامل خود را کاملا بر آن‌ها متمرکز کنید.
بهتر است فرض کنید که نوجوانتان دلیلی برای اقدامات خود دارد و از آن‌ها در مورد آن سوال کنید. مهم است که ذهنیت خود را در مورد اینکه چرا این سوال را انتخاب کرده‌اید، حفظ نمایید و سعی کنید فرایند تفکری آن‌ها را درک کنید. سعی کنید از هرگونه قضاوت درباره آن‌ها بپرهیزید، این امر به آن‌ها کمک خواهد کرد تا دیگران را محکوم یا قضاوت نکنند.
درست مثل فرزندان جوانتان مهم است که فرض نکنید چه اتفاقی قرار است بیفتد و یا چه اتفاقی افتاده است. به طور خاص بهتر است از بیان سوالات هدایت کننده و منظوردار بپرهیزید، درعوض سوالاتی مانند «آیا به من می‌گویی چه اتفاقی رخ داده است؟» یا «آیا همه چیز خوب پیش می‌رود؟» را مطرح کنید.
برای این که نوجوان اجازه مداخله در مشکلات شخصی‌اش را به شما بدهد، به او بفهمانید نگرانش هستید و قصد کمک دارید. شما در آنجا حضور دارید تا به نوجوانتان کمک کنید. از او بپرسید آیا مشکلی در تکالیف، مدرسه و یا در برخورد با دوستان خود دارد؟ حتی در صورتی که آن‌ها در تلاش برای نشان دادن هویت خود باشند، نوجوان باید بداند که هنوز برای کمک به او در کنارش حضور دارید. بهتر است از سوالاتی که در ادامه آورده شده است، استفاده کنید:
• «آیا می‌توانم کمکت کنم؟»
• «آیا کاری هست که من بتوانم برایت انجام بدهم؟»
این‌گونه سوالات مسئله را روشن می‌کند و به شما اجازه می‌دهد تا نوجوانتان تصمیم بگیرد آیا می‌خواهد شما را در جریان بگذارد یا خیر.
بسیاری از ما احتمالا متوجه این امر شده‌ایم که انجام اشتباهات علت اصلی یادگیری‌مان بوده‌اند، بسیار موثرتر از آنچه فردی بخواهد شیوه کار را به ما بگوید. نوجوانان دقیقا این‌گونه هستند. به عنوان والدین یک نوجوان بسیار مهم است که به آن‌ها و توانایی‌شان برای حل مشکلاتشان باور داشته باشید. نقش شما این است که به آن‌ها کمک کنید تا مسائل را آن‌طور که فکر می‌کنند، حل کنند. این ممکن است با کمک والدین صورت بگیرد و یا خودشان؛ اما مهم است که به نوجوانتان فضای کافی برای انجامش بدهید و روشن کنید که در صورت لزوم در کنارشان هستید.
والدین حتی می‌توانند اعتماد به نفس آن‌ها را ارتقا بدهند، با بیان جملاتی مانند:
«من می‌دانم که می‌توانی این کار را انجام بدهی؛ زیرا قبلا دیده‌ام که x را انجام داده‌ای.»
«من اطمینان دارم که می‌توانی این موضوع را به تنهایی حل کنی. فراموش نکن که مسئله Y را به تنهایی مدیریت کردی.»
شما همچنان یک الگو برای فرزندانتان هستید. فرزند شما رفتارهای والدینش را الگوبرداری و کپی می‌کند. اگر می‌خواهید رفتارهای خوب مانند استعمال نکردن دخانیات و یا دوری از نوشیدنی‌های الکلی در آن‌ها تقویت شود، باید در ابتدا اطمینان حاصل کنید که رفتار خودتان مناسب است یا خیر. تنها تذکر دادن به آن‌ها کافی نخواهد بود.
اگرچه در برخورد با آنان ممکن است بسیار برافروخته و عصبانی باشید، تمام تلاشتان را کنید تا برخوردتان با نوجوان تند نباشد. خیلی آرام؛ اما با صراحت و صداقت کامل در مورد سیگار کشیدن، افت تحصیلی و… با فرزندتان صحبت کنید و جنبه‌های مثبت و منفی رفتار اشتباهش را به او توضیح بدهید. او باید متوجه شود که راه را اشتباه می‌رود و ممکن است در آینده دچار مشکلات بسیاری شود.
اگر نتیجه مساعدی از گفتگو حاصل نشد، ممکن است نوجوان عصبی و بد اخلاق شود و رفتار تندی با والدین خود داشته باشد. در این شرایط باید به خودتان مسلط باشید و این رفتار او را راهی برای ابراز هیجاناتش تعریف کنید. سعی کنید به سردرگمی و عصبانیت او دامن نزنید و یا دهان به دهانش نشوید.
نمی‌خواهید که آن‌ها دروغ بگویند! در حالت ایده‌آل می‌خواهید احساساتشان نسبت به هر چیزی را با شما در میان بگذارند؛ اما ممکن است این‌گونه نباشد؛ به‌ویژه زمانی که می‌دانند کاری را که انجام می‌دهند، اشتباه است. بهتر است از بیان سوالات مستقیم درباره موضوعات خاص اجتناب کنید، مگر اینکه برای شنیدن پاسخ دروغین آماده باشید. تنها سوالات باز را مطرح کنید تا بتوانید به پاسخ دست بیابید.
به یاد داشته باشید که نوجوانان شما دیگر به فردی بالغ تبدیل شده‌اند. آن‌ها دیگر یک کودک خردسال نیستند و احتمالا روی این مسئله بسیار حساس هستند. مهم است که به آن‌ها احترام بگذارید و زمان و فضای کافی را برای برقراری ارتباط به آن‌ها بدهید.
منبع: skillsyouneed
