شاهین علاوه بر سگ و گربه‌های بومی و خیابانی، روباه، کلاغ، شاهین، عقاب، اسب، الاغ، مار و… هم می‌گیرد. خودش می‌گوید بسیاری از این حیوانات مربوط به شهرستان‌ها یا تهران هستند که اکثرا مورد حیوان آزاری قرار گرفته‌اند. او در جواب به این سوال که آیا این کار وظیفه سازمان محیط‌زیست است یا نه می‌گوید: «برخی افراد به آتش‌نشانی‌ها زنگ می‌زنند. اما بعضی مواقع آتش‌نشانی می‌گوید از حیطه وظایف ما خارج است. بعضی وقت‌ها هم آتش‌نشانی به محل می‌رود، اما نمی‌تواند کاری از پیش ببرد، چون امکاناتش را هم ندارد.
شاهین ۱۴سال است که به صورت حرفه‌ای زنده‌گیری و امداد و نجات حیوانات انجام می‌دهد. خودش می‌گوید هیچ تحصیلاتی در زمینه حیوانات یا محیط‌زیست نداشته و از روی علاقه به حیوانات به این کار روی آورده است. با این وجود در صفحه اینستاگرام خود تاکید می‌کند که حامی نیست و این کار شغل اوست.
به گزارش هفت صبح، حداقل هزینهای که شاهین برای زنده‌گیری دریافت می‌کند ۸۰۰ هزار تومان است. هر چه گرفتن حیوان سخت‌تر و زمان‌بر‌تر شود هزینه هم بالاتر می‌رود. مسافتی که او برای امداد طی می‌کند هم به هزینه‌ها اضافه می‌کند. برای مثال او برای گرفتن گربه‌ای که ۶ روز بالای پشت بام گیر کرده، وحشی شده، از انسان‌ها فراری است، راه فرار به کانال کولر دارد و داخل تله هم نمی‌رود، تا ۶ ساعت وقت می‌گذارد و ۴ میلیون و پانصد هزار تومان هم هزینه دریافت می‌کند.
شاهین علاوه بر سگ و گربه‌های بومی و خیابانی، روباه، کلاغ، شاهین، عقاب، اسب، الاغ، مار و… هم می‌گیرد. خودش می‌گوید بسیاری از این حیوانات مربوط به شهرستان‌ها یا تهران هستند که اکثرا مورد حیوان آزاری قرار گرفته‌اند. او در جواب به این سوال که آیا این کار وظیفه سازمان محیط‌زیست است یا نه می‌گوید: «برخی افراد به آتش‌نشانی‌ها زنگ می‌زنند. اما بعضی مواقع آتش‌نشانی می‌گوید از حیطه وظایف ما خارج است. بعضی وقت‌ها هم آتش‌نشانی به محل می‌رود، اما نمی‌تواند کاری از پیش ببرد، چون امکاناتش را هم ندارد.
بعضی‌ها هم به سازمان محیط‌زیست زنگ می‌زنند، اما این سازمان اگر هم به محل حادثه برود برای درمان او ممکن است اقدامی نکند یا نتواند حیوان را بدون آسیب رساندن زنده‌گیری کند. نمونه‌اش همین پلنگ قائمشهر.» در بسیاری از کشور‌های دنیا سازمان‌هایی برای نجات حیوانات اگزوتیک یا وحشی وجود دارد و بعد از امداد آنها در همان سازمان تحت درمان قرار می‌گیرند و در صورت امکان رهاسازی می‌کنند.
اگر هم حیوان قادر به ادامه حیات در حیات وحش نباشد در همان سازمان‌ها تا آخر عمرشان زندگی می‌کنند. به گفته شاهین در ایران چنین سازمانی وجود ندارد. او ادامه می‌دهد: «حیواناتی مانند مار پایتون که بومی ایران نیستند را نمی‌توان در طبیعت رها کرد در نتیجه آنها را به سازمان محیط‌زیست تحویل می‌دهیم.
این سازمان هم مار را به باغ وحش‌ها تحویل می‌دهد که متاسفانه شرایط نگهداری در باغ وحش‌ها مناسب نیستند. در برخی موارد پرنده‌هایی مانند شاهین یا عقاب را که امکان بازگشت به طبیعت ندارند را به دست افراد داوطلب، علاقه‌مند و کاربلد می‌سپاریم تا از آنها مراقبت کنند.»
بسیاری از کیس‌هایی که او امداد می‌کند سگ و گربه‌هایی هستند که توسط افراد دچار اعتیاد آزار می‌بینند. یکی دیگر از موارد پرتکراری که برای او پیش می‌آید نجات سگ‌ها از دست شهرداری است. برای مثال در یکی از ویدئو‌های صفحه اینستاگرام او یکی از اهالی محله‌ای در تهران تماس گرفته و درخواست نجات چندین سگ بومی را می‌کند چرا که همسایه‌ها به شهرداری زنگ زده‌اند تا سگ‌های محله را بکشند. شاهین به محل رفته و سگ‌ها را گرفته و به نقاهتگاه‌ها منتقل می‌کند.
به گفته او انجام این شغل مجوز یا پروانه خاصی از یک سازمان یا نهاد نیاز ندارد. اما آنچه اهمیت دارد توانایی مالی تهیه امکانات زنده‌گیری و علاقه به این کار است. او در این باره توضیح می‌دهد: «قیمت توری که من از آن برای زنده‌گیری استفاده می‌کنم نزدیک ۲۰۰ میلیون تومان است.
این تور به هیچ عنوان نه پاره می‌شود، نه می‌پوسد و نه آتش می‌گیرد. یکی دیگر از امکاناتی که گا‌ها برای زنده‌گیری استفاده می‌کنم دارت بیهوشی است. من به این واسطه آشنایی با دامپزشک‌ها و شناختی که آنها از من و شغل من دارند به این وسیله و داروی آن دسترسی دارم در غیر این صورت داروخانه دامپزشکی این تجهیزات را در اختیار افراد قرار نمی‌دهد.»
او از سختی‌های این شغل این‌طور می‌گوید: «این شغل بسیار زمان‌بر است. نه تنها باید به نقاط مختلف تهران بروم و ساعت‌ها در ترافیک بمانم بلکه خیلی از مواردی که با من تماس می‌گیرند از شهرستان‌ها هستند. از طرفی گاهی باید با انسان‌هایی دست و پنجه نرم کرد که همکاری نمی‌کنند یا می‌خواهند جان حیوان را بگیرند. در بسیاری از موارد هم توسط سگ و گربه گاز گرفته می‌شوم و دیگر درمانگاه‌ها من را می‌شناسند. دیدن حیوانات آسیب دیده در وضعیت‌های وخیم از لحاظ روحی هم انرژی‌بر است و تنها علاقه من را به ادامه این کار ترغیب می‌کند.»
