فارس نوشت: سعید حجاریان، یکی از اعضای حلقه سخت جریان اصلاحات در یادداشتی با عنوان «چرا گشت ارشاد مردانه نداریم»، به برخی از مسائل فقهی و دینی پرداخت. اما در این یادداشت، آیات قرآن را متناسب با میل خود، نه بر اساس حقیقت قرآن، تفسیر کرده و به دفاع از ساواک پرداخته است.
فارس نوشت: سعید حجاریان، یکی از اعضای حلقه افراطی جریان اصلاحات در یادداشتی با عنوان «چرا گشت ارشاد مردانه نداریم»، به برخی از مسائل فقهی و دینی پرداخت. او در ابتدای یادداشت خود نوشته است: «جامعه ایران پیوسته در وضعیت اعتراضی-جنبشی به سر می‌برد». این درحالی است که جامعه ایران همواره در ثبات قرار دارد و بعد از چند ماه تلاش بی‌وقفه جریان اصلاحات به همراه براندازان خارج نشین برای به آشوب کشاندن ایران، امروز نیز جامعه ایران در ثبات و آرامش قرار دارد.
او سپس به عنوان گزارش خود بازگشته و گفته است که با توجه به آنکه تراشیدن ریش حرام است، چرا گشت ارشاد برای مردان نیست و چرا گشت ارشاد مردانی را که ریش خود را تراشیده اند، متذکر نمی‌کند. این درحالی است که در روز‌هایی که گشت ارشاد حضور داشت، مردانی که پوشش نامناسب داشتند، مورد تذکر قرار می‌گرفتند.ای کاش حجاریان قبل از اینکه این یادداشت را بنویسد، سری به ون‌های گشت ارشاد زده بود تا گزارشش خلاف واقع نباشد.
حجاریان در اینجا دست به یک مغالطه زده است. تراشیدن ریش هم‌تراز با کشف حجاب نیست که بخواهیم بگوییم چرا برای یکی گشت ارشاد است و برای دیگری نیست. قرار نیست که حکومت هر آنچه که حرمت دارد را متذکر شود. حجاب و پوشش نیز از آنجایی که مسئله‌ای اجتماعی است و نمود اجتماعی بسیار بالایی دارد، مورد ملاحظه قرار گرفته و همانگونه که گفته شد، زن و مرد هم ندارد. گشت ارشاد هم زنان بدون پوشش را مورد تذکر قرار می‌داد و هم مردان را. اگر گشت ارشاد، زنان را به خاطر اصلاح صورت مورد تذکر قرار داد، آنگاه حجاریان حق دارد بپرسد چرا مردانی که ریش خود را تراشیده اند، مورد تذکر قرار نمی‌گیرند!
حجاریان در ادامه گزارش، اینکه برای تراشیدن ریش مردان گشت ارشاد نداریم را، دلیلی بر مردسالارانه بودن دانسته است. اینکه براساس کدام منطق تراشیدن ریش را به مرد سالاری ربط داده است، به جای خود. اما در مورد ادعای مردسالاری بودن خانواده‌ها، قضاوت را برعهده خود مخاطبان می‌گذارم.
کار حجاریان به جایی رسیده که در انتهای گزارش، به دفاع از ساواک و کمیته ضد خرابکاری که مردم ایران را شکنجه می‌کرد، پرداخت و گفت: «زنان دین‌دار را با پتویی بر سر شکنجه می‌کردند و زنان غیردین‌دار را بدون حجاب و در کمیته مشترک از حق انتخاب پوشش، متناسب با ایدئولوژی‌شان بهره‌مند بودند.» در اینجا حجاریان را به خواندن تاریخ شکنجه‌های ساواک و مردانی که زنان دین‌دار را بدون حجاب مورد شکنجه قرار می‌دادند، ارجاع می‌دهم.
