این ساختمان که در شهر فوکوکای ژاپن ساخته شده، هم یک معماری مدرن شهری است و هم مثل یک تپۀ پوشیده از جنگل؛ ترکیبی فوق‌العاده که انگار دو موضوع متضاد را با هم آشتی داده است.
طرح اِکراس فوکوکا (ACROS Fukuoka) راه‌حل تازه و قدرتمندی را برای یک مشکل رایج شهری پیشنهاد کرده است: آشتی دادن ساختمان‌سازی با نیاز عموم مردم به فضای سبز. طرح فوکوکا هر دو نیاز را در یک سازه با خلق یک مدل نوآورانه‌ی کشاورزی-شهری برآورده می‌کند.
به گزارش فرادید، پروژۀ ACROS Fukuoka قدرتمندترین ترکیب فرم‌های شهری و پارک است. نمای شمالی آن یک نمای شهری زیبا با یک ورودی رسمی، مناسب ساختمانی در مشهورترین خیابان در منطقه مالی فوکوکا است. اما نمای جنوبی آن پارکی است که در امتداد یک سری باغ پلکانی امتداد دارد و ارتفاع کامل ساختمان را پوشش می‌دهد. یک حوضچه باشکوه هم رو به روی این بنا احداث شده است.
در زیر پانزدهمین تراس این ساختمان حدود یک میلیون فوت مربع فضای چندمنظوره قرار دارد که حاوی سالن نمایش، موزه، یک صحنه تئاتر با ۲۰۰۰ صندلی، تسهیلات کنفرانس، اداره‌های دولتی و خصوصی همینطور چندین سطح زیرزمینی پارکینگ و فضای خرده فروشی است.
این سایت تازه‌ترین طرح بزرگ در فوکوتای مرکزی است. شهر تصمیم گرفت سایت را در سرمایه‌گذاری مشترک با شرکت‌های خصوصی توسعه دهد. در این طرح، یک توسعه‌دهنده‌ی تجاری زمین را به مدت شصت سال اجاره می‌کند و یک ساختمان در آن می‌سازد. بخشی از فضای ساختمان به عملیات عمومی و شهری اختصاص داده می‌شود و فضای باقیمانده درآمدزا خواهد بود.
معمار این طرح نگران اثر این ساخت و ساز بر پارک مرکزی تنجین بود؛ تنها فضای سبز باز در آن بخش از شهر. تا حد امکان، معمار قصد داشت تمام زمینی را که این سازه از شهر میگیرد، برای شهروندان فوکوکا نیز مفید فایده باشد. این ماموریت برای حصول موفقیت‌آمیز آشتی میان این دو پیشنهاد متضاد، به امیلیو آمباس سپرده شد. این دو پیشنهاد متضاد عبارت بودند از: دوبرابر کردن اندازه پارک و در عین حال، قرار دادن یک سازه نمادین قدرتمند در مرکز شهر فوکوکا.
هر طبقه تراس دارای مجموعه‌ای از باغ‌ها برای مدیتیشن، تمدد اعصاب و فرار از ازدحام شهر است، در عین حال، تراس بالایی به یک کلاه‌فرنگی بزرگ تبدیل شده و نمای بی‌نظیری از خلیج فوکوکا و کوه‌های اطراف آن دارد. مجموعه‌ی استخر‌های پلکانی روی تراس‌ها با جت‌های آب‌پاش رو به بالا به هم متصل می‌شوند تا یک آبشار نردبان‌مانند ایجاد کنند که صدای محیط را پوشش دهد. این استخر‌ها مستقیماً بالای تالار مرکزی شیشه‌ای درون ساختمان قرار دارند که نور پراکنده را وارد فضای داخلی می‌کند.
طرف مقابل ساختمان که رو به مهمترین خیابان مالی فوکوکا است متشکل از شیشه‌های راه‌راه و طبقات زاویه‌داری است که رهگذران زیر خود را منعکس می‌کنند. نمای ساختمان با طبقات متوالی طوری به نظر می‌رسد که به سمت بیرون شیب دارد و جلوه‌ی سایه‌بان روی پیاده‌رو را ایجاد می‌کند. لایه‌های پلکانی نهایی در بالا، جلوه‌ی یک قرنیز بزرگ ۴۵ درجه را در لبه خیابان ایجاد می‌کنند که معرف ورودی عمومی است و در عین حال شخصیت شهری ساختمان را تقویت می‌کند.
این طرح، پارک و ساختمان را جدانشدنی کرده است. ساختمان همان زمینی را به شهر پس می‌دهد که از آن گرفته است و به یک ساختار شهری بزرگ اجازه می‌دهد به صورت همزیستی با منابع ارزشمند فضای عمومی باز وجود داشته باشد.
