توصیه‌های موجود در رسانه‌های اجتماعی بسیاری از اوقات می‌توانند گمراه‌کننده باشند. به خصوص وقتی پای سلامت در میان است، این نکته اهمیت فوق‌العاده‌ای پیدا می‌کند.
این روز‌ها توصیه‌های رژیمی بیش از حد زیاد شده است. با وجود تمام اطلاعات کاهش وزن (و اطلاعات غلط) موجود در دنیا که از طریق تلفن هوشمندتان به آنها دسترسی دارید، دیگر تفکیک توصیه‌های مبتنی بر شواهد واقعی از شبه‌علم، کار سختی است.
به گزارش فرادید؛ چگونه می‌توانیم در این دنیای مملو از اطلاعات، دروغ را از واقعیت تشخیص دهیم؟ در این مطلب، پرچم‌های قرمزی را در حوزه غذا به شما معرفی می‌کنیم که در تشخیص واقعیت از دروغ به شما کمک خواهند کرد.
هر غذا یا مکملی که ادعا می‌کند به سم‌زدایی بدن شما کمک می‌کند، پرچم قرمز است. کبد و کلیه‌های ما اندام‌های سم‌زدای حرفه‌ای ما هستند و هر چیزی که بخورید آن را تغییر نخواهد داد.
غذا‌های زیادی وجود دارند که برای شما خوب هستند، به این معنا که می‌توانید حجم زیادی از آنها را بخورید. میوه‌ها و سبزیجات جزو این دسته از غذا‌ها هستند. با این حال، چیزی به نام «ابرغذا» وجود ندارد.
فرقی نمی‌کند جزو دسته‌ی «چربی برای شما خوب است» باشید یا «چربی برای شما بد است»، پرسش مهمی که باید بپرسید منبع چربی است.
اگر منبع چربی یک حیوان زمینی باشد و در دمای اتاق جامد باشد، پس چربی اشباع‌شده است. در حالی که اگر منبع چربی ماهی یا گیاه باشد و در دمای اتاق مایع باشد (چربی نارگیل استثنایی نادر است)، پس چربی اشباع‌نشده است.
تمام شواهد نشان می‌دهد بیشتر خوردن چربی‌های اشباع‌نشده در قیاس با چربی‌های اشباع‌شده، اساساً خطر مرگ زودرس را کاهش می‌دهد.
بیشترین میزان شکر مصرفی ما، نیشکر است؛ ماده‌ی پودری سفیدی که با آن پخت و پز می‌کنیم و آن را در چای می‌ریزیم. این ماده از گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است.
شکر عسل یا شیره‌ی افرا یا شهد آگاو چطور؟ این محصولات معمولاً تحت عنوان محصولات طبیعی یا عجیب‌تر، به‌عنوان جایگزین‌های «بدون قند» به بازار عرضه می‌شوند، بنابراین برای ما بهتر هستند. این ادعا‌ها واقعیت ندارند. طعم آنها با شکر متفاوت است، چون یکی از آنها در واقع تولید زنبور عسل است، یکی شیره درخت و دیگری آب کاکتوس غلیظ، بنابراین به طور طبیعی هر یک از آنها طعم متفاوتی به دستور العمل‌های مختلف می‌دهند. اما همگی آنها به دلیل گلوکز و فروکتوز شیرین هستند.
خون ما در pH ۷. کمی قلیایی است (کمتر از ۷ اسیدی، بیشتر از ۷ قلیایی)؛ بنابراین برخی از مردم گمان می‌کنند باید غذا‌های قلیایی بخورند، از جمله نوشیدن آب با pH بالا. هر چیزی که می‌خوریم یا می‌نوشیم از معده عبور می‌کند که با pH ۱.۵ اسیدی‌ترین قسمت بدن است. سپس با ورود به روده کوچک تا PH ۷ خنثی می‌شود.
هیچ چیز خوراکی PH خون ما را تغییر نمیدهد، پس پولتان را برای آب قلیایی و رژیم‌های غذایی هدر ندهید.
این مورد بخشی از فشار جامعه برای خوردن غذا‌های «طبیعی» یا «پاک» است. فرقی نمی‌کند غذا‌ها طبیعی باشند و بسیار فرآوری‌شده، تمام غذا‌ها مملو از مواد شیمیایی هستند، فقط شما نام علمی آنها را نمی‌دانید. برای مثال، آیا باید از «فنیل تیوکاربامید» بترسید، چون نمی‌توانید آن را تلفظ کنید؟ این ماده شیمیایی مسئول طعم تلخ موجود در براسیکا، گیاهان خانواده کلم و خردل است. این قبیل نصیحت‌ها، ترساندن ساده است.
غذا‌های ساده و بسیار خوشمزه زیادی داریم، اما سادگی آنها لزوماً به معنای سالم بودن‌شان نیست. برای مثال، اگر من از پودر پنج ادویه چینی در یک دستور غذا استفاده کنم، احتمالاً یکی از این پنج ماده محسوب می‌شود. با این حال، اگر اجزای پنج پودر ادویه، یعنی بادیان ستاره‌ای، دانه‌های رازیانه، دانه‌های فلفل، میخک و دارچین را جداگانه به یک غذا اضافه کنم، چطور؟ آیا به آن معناست که دستور پخت من بد است، چون بیش از پنج ماده دارد؟
