ایمیل‌های رد و بدل شده در سال ۲۰۱۸ میان راش و یکی از مطرح‌ترین کارشناسان صنعت دریانوردی، «راب مک‌کالم»، نشان از بی‌توجهی مدیرعامل شرکت اوشن‌گیت به هشدار‌های ایمنی دارد که در آنها وقوع یک «فاجعه» برای زیردریایی تایتان پیش‌بینی شده بود.
«استاکتن راش»، مدیرعامل شرکت «اوشن‌گیت» که خود در میان پنج جان باخته زیردریایی تایتان است، بار‌ها هشدار‌هایی که نسبت به ایمنی این زیردریایی کوچک و استفاده از بدنه کربنی برای ساخت آن دریافت کرده بود را نادیده گرفته و آنها را «بی‌پایه» خوانده بود.
به گزارش ایسنا به نقل از بی بی سی، ایمیل‌های رد و بدل شده در سال ۲۰۱۸ میان راش و یکی از مطرح‌ترین کارشناسان صنعت دریانوردی، «راب مک‌کالم»، نشان از بی‌توجهی مدیرعامل شرکت اوشن‌گیت به هشدار‌های ایمنی دارد که در آنها وقوع یک «فاجعه» برای زیردریایی تایتان پیش‌بینی شده بود.
شبکه خبری بی بی سی با استناد به مشاهداتش گزارش کرده است، در سری ایمیل‌های رد و بدل شده میان راب مک‌کالم و استاکتن راش، مک‌کالم بار‌ها هشدار داده بود که با فرستادن گردشگران به اعماق دریا راش عملا مشتریان خود را به خطر می‌اندازد. در این هشدار‌ها توصیه شده که استفاده از تایتان باید فورا تعلیق شود و تا زمان اخذ گواهینامه رسمی از یک آژانس مستقل، تایتان به زیر آب نرود.
در پاسخ به این درخواست‌ها استاکتن راش به مک‌کالم پاسخ داده بود که از «اصرار و تلاش عوامل دخیل در صنعت (اعماق‌نوردی) که به بهانه مباحث ایمنی می‌خواهند مانع نوآوری‌ها شوند، خسته شده» است.
مک‌کالم می‌گوید که بحث داغ و پرتنش او با راش در این سری ایمیل‌ها در نهایت با تهدید وکلای شرکت اوشن‌گیت به اقدام قانونی علیه مک‌کالم، پایان یافته بود.
در یکی از این ایمیل‌ها مک‌کالم در سال ۲۰۱۸ به راش نوشته بود: به نظر من تو خودت و مشتریانت را در یک روند خطرناک قرار می‌دهی و در مسابقه برای رسیدن به تایتانیک، همان اشتباهی که موجب غرق شدن تایتانیک شد را مرتکب می‌شوی، همان باور معروف که می‌گفت: (تایتانیک) غرق نشدنی است.
در پاسخ به این ایمیل‌ها راش که حالا نام او به عنوان یکی از پنج قربانی سانحه تایتان در رسانه‌ها منتشر شده از «بیزاری و خسته شدن خود نسبت به انتقاد‌ها و هشدار‌ها درباره ایمنی تایتان» می‌گوید.
در یکی از این ایمیل‌ها راش می‌گوید: گوش من پر است از این آه و ناله‌های بی‌اساس که من کسی را بالاخره به کشتن خواهم داد ... این‌ها را من توهین به خودم خطاب می‌کنم.
راب مک‌کالم در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفته است بار‌ها از شرکت اوشن‌گیت خواسته بود که قبل از انجام تور‌های گردشگری اعماق‌نوردی برای اخذ مجوز‌ها و گواهینامه‌های رسمی اقدام کنند. تایتان هیچگاه گواهی رسمی کنترل از آژانس‌های شناخته شده مرتبط دریافت نکرده بود.
راب مک‌کالم در یک ایمیل هشدار داده بود که «تا زمانی که یک زیردریایی تست‌های ایمنی و طبقه‌بندی را برای سفر به اعماق دریا نگذرانده و تایید نشده باشد نباید آن را به زیر آب فرستاد.
مک‌کالم در جایی دیگر به استاکتن راش نوشته است: من به شما التماس می‌کنم که تمام تمرکز خود را روی تست‌ها و آزمون‌های ایمنی دریایی بگذارید و با نتایج آنها هم با احتیاط و محافظه‌کاری فراوان برخورد کنید. من برای کارآفرینی و نوآوری شما بسیار احترام قائلم، اما باید بگویم که شما به طور بالقوه، دارید همه صنعت (اعماق‌نوردی در زیر آب) را به خطر میاندازید.
چند روز بعد راش، مدیرعامل شرکت اوشن‌گیت در ایمیلی به مک‌کالم از اقدامات و تصمیمات شرکت خود دفاع کرده و و از واکنش مک‌کالم به شدت انتقاد کرده است.
شرکت اوشن‌گیت که استاکتن راش آن را در سال ۲۰۰۹ راه‌اندازی کرده بود به مشتریان اغلب متمول خود تور‌های گردشگری به اعماق دریا ارایه می‌داد از جمله سفر کاوشگرایانه برای بازدید از بقایای کشتی تایتانیک که بهای بلیت آن ۲۵۰ هزار دلار بود.
این گزارش حاکیست که این شرکت درباره رد و بدل شدن ایمیل‌ها میان مدیرعامل خود و راب مک‌کالم، یکی از برجسته‌ترین کارشناسان صنعت دریانوردی، واکنشی نشان نداده است.
بدنه کربنی تایتان تردید‌های فراوانی به وجود آورده بود
کارشناسان فراوانی پیش از حادثه دلخراش تایتان که درون پاشی یا انفجار از درون (Implosion) عنوان شده، درباره نحوه نوآوری در ساخت این زیردریایی ابراز تردید کرده بودند از جمله استفاده از فایبرکربن در بدنه آن.
در سال ۲۰۱۸ در یکی از ده‌ها ایمیل‌هایی که راب مک‌کالم به همراه چندین کارشناس دیگر به راش نوشته بودند، نسبت به یک سانحه «فاجعه بار» هشدار داده شده بود.
مک‌کالم که خود او هم یک شرکت اقیانوس‌نوردی و کاوشگری در اعماق دریا دارد به بی‌بی‌سی گفته که دیگر شرکت‌ها و افراد فعال در صنعت دریانوردی و سفر‌های گردشگری-اکتشافی «سال‌ها» بود که تلاش می‌کردند راش را متقاعد کنند برنامه خود را به دو دلیل متوقف کند: یکی این که فایبرکربن، ماده قابل قبولی برای ساخت بدنه نیست و دوم این که این تنها زیردریایی در جهان بود که بدون طی کردن تست‌ها و کسب گواهی از مراکز ایمنی مستقل و معتبر به اعماق دریا می‌رفت.
زیردریایی‌ها می‌توانند با گذراندن تست‌های مختلف اصطلاحا «کلاسه» شوند. این کار را سازمان‌های مشخصی انجام می‌دهند نظیر سازمان حمل و نقل دریایی آمریکا (ABS) یا سازمان جهانی ارزشیابی (DNV) که در نروژ مستقر است یا مرکز ثبت و ارزشیابی لویدز.
این به معنای آن است که زیردریایی باید از تست‌ها مختلف که بر اساس استاندار‌های گوناگون تعیین شده‌اند با موفقیت عبور کند تا گواهی و شرایط کلاسه شدن را پیدا کند. با این حال، گذراندن این تست‌ها اجباری نیست.
به همین علت هم سانحه دلخراش تایتان ممکن است دولت‌ها و سازمان‌های دریانوردی را به بازبینی مجدد درباره اجباری کردن چنین آزمون‌هایی و وضع مقررات سختگیرانه‌تر وادار کند.
احتمال پیدا شدن اجساد سانحه زیردریایی کم است
همچنین روز گذشته متخصصانی که در جستجوی زیردریایی گمشده تایتان بودند، اعلام کرده اند که ممکن است هرگز نتوانند اجساد پنج نفری را که در این سانحه جان باخته‌اند، پیدا کنند.
به نوشته اسپوتنیک، کارشناسان می‌گویند فشار زیاد آب در کف دریا و قطعات لاشه کشتی تایتانیک عملیات جستجو را بسیار دشوارتر می‌کند.
در همین حال، براساس گزارش‌ها، نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا تنها چند ساعت پس از شروع غواصی تایتان در روز یکشنبه، صدای «یک ناهنجاری صوتی مبنی بر انفجار از درون» را ثبت کرده بود.
یک مقام دولتی آمریکا به سی بی اس نیوز گفت که این اطلاعات بلافاصله به گارد ساحلی ایالات متحده منتقل شده بود و آنها از آن برای تعیین حدودی محدوده جستجو استفاده کرده بودند. هنوز مشخص نیست که چرا این اطلاعات زودتر به صورت علنی منتشر نشده است.
بنا بر اعلام بی بی سی، کارشناسان معتقدند که صدای درون‌پاشی توسط سیستم‌های شنود سونار دوربرد مخفی و محرمانه نیروی دریایی آمریکا که از زمان جنگ سرد کار گذاشته بود، شنیده شده است.
جزئیات دقیق نحوه فعالیت این شنود‌های دریافتی همچنان محرمانه است؛ اما یک وب سایت نیروی دریایی ایالات متحده کاربری آنها را «تشخیص، تعیین محل و ردیابی زیردریایی‌ها و جمع آوری اطلاعات صوتی و هیدروگرافی» توصیف می‌کند.
با این حال بلومبرگ نوشته است که یک مقام ارشد نیروی دریایی گفته این نیروی نظامی «به صورت قطعی» از وقوع فاجعه مطمئن نبوده و به همین دلیل اطلاعات مربوط را به گارد ساحلی منتقل کرد و تصمیم گرفته شد تا ماموریت جستجو و نجات ادامه یابد تا «تمام تلاش برای نجات جان افراد داخل زیردریایی تایتان انجام شود.»
زیردریایی تایتان با پنج سرنشین روز یکشنبه برای سفر به عمق دریا و بازدید از بقایای کشتی تایتانیک به آب انداخته شد و مدتی کوتاه پس از آن، تماس آن با کشتی مادر قطع شد.
