یک کارگر پیمانکاری عسلویه حرف نهایی را می‌زند: «نمایندگانی که در مجلس زیر کولر‌های خنک نشسته‌اند و در مورد خودرو‌های شاسی بلند و رانت‌ها صحبت می‌کنند یا دغدغه‌ی انتخابات بعدی را دارند، آیا یک روز فقط یک روز می‌توانند جای ما باشند؟ می‌توانند عطش سنگین و گرمازدگی را وقتی تمام لباس‌هایشان سیاه و پُر از دوده است و عرق مثل سیل از تمام اندام‌هایشان سرازیر شده، در گرمای ۵۰ درجه جنوب تحمل کنند و نگران تمدید قرارداد و اجاره خانه باشند؟
ایلنا نوشت: چرا نیرویی که سه یا پنج سال سابقه کار دارد و جان و جوانی را در کارگاه گذاشته حالا باید آزمون بدهد؛ ما بخشنامه و نظارت و جذبِ کنکوری نمی‌خواهیم؛ ما برچیده شدن بساط پیمانکاری‌ها را می‌خواهیم.
«تحمل تبعیض در شرایط تورمی از همیشه دشوارتر است به خصوص اینکه قرار بود در پاییز و زمستان سال قبل طرح ساماندهی تصویب و پیمانکاران حذف شود، اما همچنان وعده می‌دهند و هنوز تصویب این طرح در خم یک کوچه مانده است…»
کارگران پیمانکاری پارس جنوبی که در این گرمای سختِ ۵۰ درجه در فضا‌های باز و زیر نور تند آفتاب جنوب کار می‌کنند، از به تاخیر افتادن نشست نهایی بررسیِ «طرح ساماندهی استخدام کارکنان دولت» ابراز نارضایتی می‌کنند. نمایندگان مجلس گفته‌اند به دلیل بررسی برنامه هفتم توسعه، نشست نهایی بررسی ایرادات و رفعِ ابهاماتِ طرح ساماندهی حداقل تا نیمه تیرماه به تعویق می‌افتد.
«بیش از یکسال است که این ماه و آن ماه می‌کنند»؛ محمد کارگر پیمانکاری یکی از فاز‌های پارس جنوبی است که معتقد است این دست و آن دست کردنِ نمایندگان مجلس و به سرانجام نرسیدن تصویب طرح ساماندهی نشان از این دارد که مخالفت‌ها جدی است؛ او یک سوال اساسی مطرح می‌کند: «می‌خواهم از اعضای هیات رئیسه مجلس بپرسم چه زمانی در چه تاریخی واقعاً این طرح مصوب و برای اجرا به نهاد‌های مختلف ابلاغ می‌شود؟ به ما تاریخ دقیق بگویند…»
او اضافه می‌کند: متاسفانه تنها چیزی که در بیش از یکسال گذشته از نمایندگان و به خصوص اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس شنیده‌ایم این است که «کارگران نگران نباشند انشالله به زودی طرح ساماندهی مصوب می‌شود»؛ این به زودی کی فرا می‌رسد؟!
کارگران پیمانکاری نفت و گاز در عسلویه و بندر امام و خارک و همینطور آن‌هایی که روی سکو‌های نفتی مشغول به کارند، می‌گویند هنوز تبعیض‌های مزدی برقرار است؛ هنوز رسمی‌ها چند برابر پیمانکاری‌ها حقوق می‌گیرند و هنوز در عرصه‌های بسیاری حتی در سالن‌های غذاخوری و کمپ‌های استراحت، بی‌عدالتی جریان دارد: نظام طبقاتیِ نفت همچنان پابرجاست!
این کارگران از گرمازدگی همکارانشان در فضای باز در تابستان بسیار داغِ امسال می‌گویند و از اینکه گاهاً حقوق‌ها به موقع پرداخت نمی‌شود و همچنان پیمانکاران همه جا حضور دارند و گویا اصلاً خیال رفتن ندارند.
یکی از این کارگران این شرایط را «غیرقابل تحمل» توصیف می‌کند و می‌گوید: دو سال است به اسم تصویب طرح ساماندهی، ما را در انتظار گذاشته‌اند و دو سال است که هیچ کاری برای رفع تبعیض و ناعدالتی نکرده‌اند؛ آیا واقعا می‌توانند پیمانکاران قدرقدرت را از میان بردارند؛ آیا سرشاخ شدن با آنها اساساً ممکن است؟
در ماه‌های اخیر، مخالفت‌های بسیاری از جانب سازمان امور استخدامی، رئیس و معاونان این نهاد، با طرح ساماندهی و به طور مشخص حذف پیمانکاران ابراز شده است؛ مخالفت‌هایی که وجوه مختلف داشته است؛ از یکسو با بخشنامه، قصد دارند «نظارت بر پیمانکاران» را به جای «حذف پیمانکاران» بنشانند و از سوی دیگر، مدعی می‌شوند که جذب نیرو‌ها و قرارداد مستقیم شدن آنها به همین سادگی‌ها ممکن نیست؛ باید نظام ارزشیابی و امتحان و کنکور در کار باشد!
اما کارگران پیمانکاری و قراردادی و اعضای پویش سراسری طرح ساماندهی با این تبلیغاتِ سوء و این مخالف‌خوانی‌ها مقابله کرده‌اند: «اگر نیرو‌های شاغلِ فعلی بی‌کیفیت و بدون مهارت هستند، چرا به آنها کار واگذار شده؛ چطور به نیرو‌هایی که اصلی‌ترین چرخ‌ها را در صنایع مادر مانند نفت و گاز به گردش درمی‌آورند و بار اصلی کار بر دوش آنهاست، بی‌سواد و بی‌کیفیت می‌گویند؛ چرا وقتی پای کار کردن است، نیرو‌ها خوب و به درد بخورند، اما وقتی پای احقاق حق به میان می‌آید، همان نیرو‌ها به کار نمی‌آیند؟!»
«چرا نیرویی که سه یا پنج سال سابقه کار دارد و جان و جوانی را در کارگاه گذاشته حالا باید آزمون بدهد؛ ما بخشنامه و نظارت و جذبِ کنکوری نمی‌خواهیم؛ ما برچیده شدن بساط پیمانکاری‌ها را می‌خواهیم»؛ یکی از اعضای پویش طرح ساماندهی با بیان این جمله از عقب افتادن مدام تصویب طرح انتقاد می‌کند و می‌گوید: آیا طرحی که به سرنوشت میلیون‌ها نفر بستگی دارد، کم اهمیت است؛ چرا هر لایحه و برنامه‌ای که به مجلس می‌آید، اول طرح ساماندهی را معلق می‌کنند؛ نمایندگانی که برای جنجال شاسی بلند‌ها یا بخشنامه وزارت کشور ساعت‌ها وقت می‌گذارند، چرا کار حذف پیمانکاران را یکسره نمی‌کنند و به انشالله و ماشالله گفتن بسنده کرده‌اند؟
در چنین شرایطی اعضای پویش طرح ساماندهی از راه افتادنِ کارزاری اینترنتی با هدف اعتراض به سوگیری‌ها و عملکرد سازمان امور استخدامی خبر می‌دهند؛ کارزاری که امروز هزاران امضا پای آن است و هدفش، تغییر رویکرد سازمان استخدامی‌ست که به گفته‌ی رامین اناری (نماینده کارگران شرکتی و قراردادی) «اگر این سازمان مخالف طرح ساماندهی است، باید رئیس آن برکنار شود نباید یک فرد در مقابل منافع میلیون‌ها فرد بایستد؛ آنهم افرادی که در سخت‌ترین شرایط و با کمترین حقوق زحمت می‌کشند و هر ماه در این تشویش و اضطرابند که شاید پایان ماه قراردادشان دیگر تمدید نشود و همین حقوق ناچیز را از آنها ببُرند!»
یک کارگر پیمانکاری عسلویه حرف نهایی را می‌زند: «نمایندگانی که در مجلس زیر کولر‌های خنک نشسته‌اند و در مورد خودرو‌های شاسی بلند و رانت‌ها صحبت می‌کنند یا دغدغه‌ی انتخابات بعدی را دارند، آیا یک روز فقط یک روز می‌توانند جای ما باشند؟ می‌توانند عطش سنگین و گرمازدگی را وقتی تمام لباس‌هایشان سیاه و پُر از دوده است و عرق مثل سیل از تمام اندام‌هایشان سرازیر شده، در گرمای ۵۰ درجه جنوب تحمل کنند و نگران تمدید قرارداد و اجاره خانه باشند؟ اگر یک روز، جایشان با ما عوض می‌شد، کار را از این ماه به ماه بعدی عقب نمی‌انداختند.»
