انسان می‌تواند حداکثر دمای بین ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل کند، اما پس از رسیدن به این دما، بدن یک وضعیت «استرس گرمایی» را تجربه می‌کند؛ وضعیتی که باعث گیجی، حالت تهوع، سرگیجه، سردرد و غش می‌شود.
بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً توسط محققان دانشگاه روهمپتون بریتانیا انجام شد، بدن انسان دارای یک آستانۀ «دمای بحرانی بالا» است و پس از آن انسان دچار برخی علائم از جمله گیجی می‌شود.
به گزارش یورونیوز، به گفته دانشمندان انسان می‌تواند حداکثر دمای بین ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل کند، اما پس از رسیدن به این دما، بدن یک وضعیت «استرس گرمایی» را تجربه می‌کند؛ وضعیتی که باعث گیجی، حالت تهوع، سرگیجه، سردرد و غش می‌شود و اختلالات جدی در فعالیت‌های بدن بوجود می‌آید.
متیو پترسون، پژوهشگر فوق دکترا در رشته فیزیک آب و هوا در دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «طی چند دهه گذشته، دما در اروپا نسبت به شرایط پیش از صنعتی شدن حدود دو درجه افزایش یافته است و این تقریباً دو برابر میانگین جهانی است.»
پروفسور لوئیس هالسی، محقق دانشکده زندگی و سلامت در دانشگاه روهمپتون که در این تیم تحقیق حضور داشت، می‌گوید که او و همکارانش برای پیدا کردن حداکثر دمای قابل تحمل توسط بدن، ایمنی کسی را به خطر نینداخته‌اند.
او با اشاره به آزمایشی که در سال ۲۰۲۱ میلادی روی چهار مرد و سه زن انجام شد، می‌گوید: «ما برای رسیدن به نتیجه، افزایش سرعت متابولیسم در بدن را ثبت کردیم. سرعت متابولسیم در بدن هر انسان نشان می‌دهد که بدن هر فرد برای ادامه کار، چقدر انرژی مصرف می‌کند؟»
وقتی هوا گرم است، بدن ما به راه‌های مختلفی برای خنک کردن و کاهش دمای درونی خود متوسل می‌شود؛ از جمله تعریق و افزایش سرعت حرکت خون در نزدیکی پوست.
هالسی و همکارانش دریافتند که وقتی هوا گرم است، سرعت متابولیسم یا همان سرعت سوخت و ساز بدن نیز افزایش می‌یابد که به نوبه خود باعث افزایش دمای بدن می‌شود؛ با این وجود بدن تنها زمانی داغ می‌شود که اختلال در عملکرد‌های آن آغاز شود.
به گفته پروفسور هالسی، میزان این داغی نیز «در هر کس متفاوت است» و واکنش افراد به گرما، می‌تواند بسته به سن، جنس و شرایط پزشکی هر فرد متفاوت باشد.
او می‌گوید: «سرعت متابولیسم در بدن برخی از افراد تا ۴۰ درجه افزایش نمی‌یابد، اما در ۵۰ درجه افزایش می‌یابد.»
او می‌افزاید: «تمام تلاش بدن این است که دمای مرکزی خود را تغییر ندهد و بطور کلی اگر این دما یک یا دو درجه افزایش یابد، آسیبی به بدن اکثر مردم وارد نمی‌شود. بطور مثال دمای مرکزی بدن برخی از دوندگان ماراتن تا ۴۲ درجه افزایش می‌یابد که به دلیل دویدن در یک محیط گرم بوده است...، اما حتی دوندگان ماراتن نیز در دمای ۴۴ درجه احساس ناراحتی می‌کنند و دیگر انعطاف‌پذیر نیستند. نوزادان و افراد مسن از آسیب‌پذیرترین افراد در برابر گرمای شدید هستند، زیرا سیستم قلبی عروقی هر دو به خوبی به دمای بالا پاسخ نمی‌دهد.»
پروفسور هالسی می‌گوید وقتی بدن شما بیش از حد گرم شود، ماهیت پروئین‌های بدن شروع به تغییر می‌کند و عملکردشان متوقف می‌شود و رشته‌های عصبی نیز به خوبی کار نمی‌کنند.
این کار روی قلب تأثیر می‌گذارد، زیرا قلب به خودی خود یک عضله است. این کار می‌تواند منجر به ایجاد یک ریتم غیرطبیعی در فعالیت قلب شود و درنتیجه خون به طور موثر در سراسر بدن پمپاژ نشود و درنهایت سطح اکسیژن در بدن کاهش یابد.
اگر سطح اکسیژن بویژه در مغز کاهش یابد، آنگاه فرد بطور جدی دچار مشکل خواهد شد و گاه این وضع به مرگ می‌انجامد.
پروفسور هالسی می‌گوید در دنیایی که در حال گرم شدن است، یافته‌های آنها درباره حداکثر دمای قابل تحمل توسط هر فرد، ارزش زیادی دارد.
