خال‌هایی که عمق زیادی دارند، ممکن است برداشت آنها با فرورفتگی‌های مختصری همراه باشد. البته این اتفاق اکثرا زمانی رخ می‌دهد که پزشک با بی‌دقتی سعی دارد کار را در یک جلسه تمام کند. رفع این فرورفتگی با راهکار‌هایی همچون دستگاه پلکسر، لیزر یا به‌کارگیری سابسیژن امکان‌پذیر است.
برداشتن خال با چه روندی انجام می‌شود؟ آیا این کار عوارضی هم در پی دارد؟ برخی افراد نسبت به خال‌ها و ضایعاتی که روی پوست‌شان شکل می‌گیرد، بی‌تفاوت هستند، اما گروهی دیگر ممکن است با کنجکاوی به‌دنبال منشا آن باشند.
این‌ها معمولا افرادی هستند که نسبت به زیبایی ظاهر خود حساس‌اند و در جستجوی راهی هستند تا از شر این ضایعات خلاص شوند، اما سوالی که مطرح می‌شود، این است که آیا روند از بین‌بردن خال‌ها خطری در پی دارد؟
در این مقاله به‌طور مفصل راجع‌به این موضوع صحبت کردیم. امیدواریم این گفته‌ها مفید واقع شوند.
محوکردن خال‌ها با برداشتن آنها به‌طور کلی خطرناک نیست. البته اگر این فرایند تحت‌نظر و تخصص دکتر برداشتن خال در چارچوب استاندارد‌ها انجام شود. در غیر این صورت باید منتظر عواقب نامطلوب آن بود. حالا که بحث به اینجا کشید، اجازه دهید بگوییم که چارچوب این استاندارد‌ها در چه مواردی خلاصه می‌شود.
* ضدعفونی‌کردن: پیش از شروع فرایند، پوست ناحیه مورد نظر را با محلول ضدعفونی‌کننده از میکروب‌ها پاک‌سازی کرده تا منجر به ایجاد عفونت نشود.
* استریل‌بودن ابزارها: جهت پیشگیری از انتقال هرگونه عفونت به ناحیه برداشت خال، ابزار و وسایل کار باید استریل‌شده باشند.
* مراجعه به پزشک: همان‌طور که مستحضرید، خال‌های بزرگ و خال‌هایی که در نواحی حساس نزدیک به چشم، دهان و محیط تناسلی هستند، برای برداشته‌شدن نیاز به تخصص و تجربه پزشک دارند.
زمانی که به دلایل زیباشناختی از وجود خال‌های روی صورت یا بدن خود ناراضی هستید، ممکن است به فکر برداشتن آن بیفتید. با اینکه در اغلب اوقات خال‌ها بی‌ضرر هستند، اما برداشتن آنها یکی از اقدامات زیبایی و روش‌های درمانی است که رواج زیادی بین طرفداران خود دارد.
نمی‌توان گفت از بین‌بردن خال‌ها با تکنیک‌های درمانی مختلف عوارض دارند. ما فقط شاهد آثاری هستیم که برخی ماندگارند و برخی دیگر پس از چند هفته بهبود می‌یابند. این آثار به اشکال زیر مشاهده می‌شوند:
پس از برداشتن خالی که روی صورت و بدن وجود دارد، ردی از قرمزی بر جای می‌ماند که بهبود آن با توجه به عمق ضایعه، ۲ الی ۶ هفته به طول می‌انجامد. اگر بیش از این مقدار طول کشید، پزشک از دستگاه IPL جهت تسریع در روند بهبود استفاده می‌کند.
معمولا خال‌هایی که در نواحی مقعر وجود دارند، برداشتن آنها به بهترین نحو ممکن بدون ایجاد هیچ‌گونه ردی صورت می‌گیرد، اما خال‌هایی که در نواحی محدب هستند، امکان ایجاد اسکار ناشی از برداشتن آن بیشتر است که البته این موضوع به مهارت پزشک و نحوه ترمیم پوست توسط او بستگی دارد.
خال‌هایی که عمق زیادی دارند، ممکن است برداشت آنها با فرورفتگی‌های مختصری همراه باشد. البته این اتفاق اکثرا زمانی رخ می‌دهد که پزشک با بی‌دقتی سعی دارد کار را در یک جلسه تمام کند. رفع این فرورفتگی با راهکار‌هایی همچون دستگاه پلکسر، لیزر یا به‌کارگیری سابسیژن امکان‌پذیر است.
احتمال وقوع این اتفاق خیلی کم است، اما به صفر نمی‌رسد. این مشکل برای خال‌هایی رخ می‌دهد که از روی گردن، سینه و فک برداشته می‌شوند. ترمیم چنین ضایعه‌ای با تزریق کورتون و دستگاه پلکسر امکان‌پذیر است.
خال‌هایی که برداشته می‌شوند، هرگز به ضایعه بدخیمی تبدیل نخواهند شد. البته این مسئله زمانی صدق می‌کند که خال‌ها از همان ابتدا سرطانی نباشند. درواقع اگر نمونه‌برداری و بررسی به‌شکلی تخصصی و پاتولوژیک انجام نشود و آن را با خال ساده اشتباه بگیرند، احتمال عود و گسترش سرطان زیاد خواهد بود. خال‌های سرطانی با نام‌های ملانوما، سلول سنگفرشی SCC و اکتینیک کراتوزیس شناخته می‌شوند.
از این چند سطری که در این بخش خواندید قطعا فهمیده‌اید که تجربه یک پزشک چقدر می‌تواند در شیوه‌ای که تجویز می‌کند، بر زیبایی و سلامت فرد تاثیرگذار باشد. بنابراین؛ اگر می‌خواهید جلسه درمانی موفقیت‌آمیزی داشته باشید، ابتدا باید در انتخاب پزشک دقیق و حساس عمل کنید. در این راستا دکتر برداشتن خال در تهران، چنانچه ساکن این شهر هستید، انتخابی ایده‌آل برای دستیابی به نتیجه‌ای است که از درمان خود می‌خواهید.
قدیمی‌ها معتقد بودند که اگر خال را با نخ محکم ببندیم، خون به آن نمی‌رسد و به مرور زمان خشک می‌شود و می‌افتد. شاید این روش برای خال‌های آویزان کارآمد باشد، اما نمی‌توان از احتمال عفونت‌های پس از آن چشم‌پوشی کرد. اگر به یاد داشته باشید، در عنوان‌های ابتدایی اشاره کردیم که برداشت خال باید در چارچوبی خاص انجام شود.
نخ‌ها قادر به بریدن پوست هستند و زخم حاصل از این بریدگی ممکن است بزرگتر از زخم ناشی از جراحی باشد. بنابراین؛ نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که به روش‌های تهاجمی خانگی پایبند نباشید چراکه تشخیص سلول‌های غیرطبیعی و بدخیم امری خارج از عهده شماست.
یکی از دغدغه‌های افراد هنگام قرارگرفتن تحت فرایند‌های درمانی، ترس از دردناک‌بودن آن است. اما جای نگرانی نیست، با وجود بی‌حسی‌های موضعی برداشت خال اصلا برایتان دردناک نخواهد بود.
مگر اینکه بخواهید از روش سوزاندن یا جراحی استفاده کنید که در این صورت احتمال تجربه خفیفی از درد وجود خواهد داشت که معمولا بین ۲۴ الی ۴۸ ساعت به طول می‌انجامد و شما می‌توانید برای تسکین آن از ایبوپروفن استفاده کنید.
برداشتن خال از متداول‌ترین شیوه‌های درمانی و زیبایی‌بخش است که به محوشدن ضایعه‌های پوستی که در اصطلاح پزشکی (نووس) نام دارد، منجر می‌شود. این فرایند با روش‌های جراحی، لیزر، برشی، تراشه‌ای، پانچ و کرایو صورت‌پذیر است که هرکدام پروسه منحصربه‌فرد خود را دارند.
البته جراحی روشی است که رواج کمتری دارد چراکه امروزه متخصصان زیبایی به‌دنبال کشف راه‌هایی غیرتهاجمی هستند که بدون هیچ‌گونه درد، خونریزی و عوارض جانبی انجام شود و تا حد زیادی هم در این مسیر موفق بودند.
منبع: پارسینه
