احتمالا این واقعیت را شنیده‌اید که حتی دو دانۀ برف هم شکل یکسانی ندارند و هر کدام از آنها طرح منحصر به فرد خودش را دارد. اما احتمالا نمی‌دانید چه کسی اولین بار این موضوع را کشف کرد.
اعتبار کشف این واقعیت عجیب و جذاب را باید متعلق به شخصی به نام ویلسون بنتلی بدانیم؛ یک کشاورز اهل شهر جریکو در ایالت ورمونت آمریکا که در سال 1885 تبدیل به نخستین کسی شد که توانسته با موفقیت از بلورهای منفرد برف عکاسی کند؛ یعنی همان قطعات یخی که در کنار هم دانه‌های برف را می‌سازند.
به گزارش فرادید؛ بنتلی بعد از سال‌ها آزمون و خطا به این مهارت دست پیدا کرد که جزئیات ظریف بلورهای برف را با استفاده از دوربینی که به میکروسکوپ متصل کرده بود در عکس‌هایش نشان بدهد. او در طول عمرش بیش از 5 هزار عکس از این «گل‌های برفی» تهیه کرد و در تمام این مدت هرگز دو تصویر یکسان ندید. عکس‌های او هنوز هم بعد از گذشت این همه سال مسحور کننده‌اند.
هر بلور برف یک ساختار شش‌وجهی یا شش‌گوشه دارد اما در عین حال تک تک آنها با یکدیگر تفاوت دارند زیرا هرکدام از آنها در مسیر مخصوص و منحصر به فرد خودش از آسمان می‌بارد و در این مسیر خاص شرایط جوی متفاوتی را نسبت به سایر دانه‌ها تجربه می‌کند (ولو این که این تفاوت بسیار اندک باشد).
برخی از بازوها یا گوشه‌های این بلورها ممکن است کمی بلندتر و باریک‌تر باشند و برخی دیگر ممکن است کوتاه و تخت به نظر برسند. بعضی وقت‌ها هم حالتی بین این‌ها اتفاق می‌افتد. همین امکان‌های مختلف می‌توانند شمار بی‌نهایتی از اشکال متفاوت را ایجاد کنند.
بنتلی در سال 1925 گفت: «من از طریق مشاهداتم به وسیلۀ میکروسکوپ دریافتم که دانه‌های برف معجزه‌ای در زیبایی هستند؛ باعث شرم بود که ما این زیبایی را نبینیم و ستایشش نکنیم. هر بلور برف یک شاهکار در طراحی است و هیچکدام از این طراحی‌ها دو بار تکرار نمی‌شود. وقتی یک دانۀ برف ذوب می‌شود، آن طرح منحصر به فرد برای همیشه ناپدید می‌شود و آن همه زیبایی بدون اینکه ردپایی از خودش به جا بگذارد از دست می‌رود».
سو ریچاردسون، نوۀ برادرزادۀ بنتلی که رئیس انجمن تاریخ جریکو نیز هست دربارۀ او می‌گوید: «او ذهن یک دانشمند و روح یک شاعر را داشت. این را در نوشته‌هایش هم می‌توانید ببینید. او یادداشت‌های مفصلی دربارۀ هر کدام از عکس‌هایی که می‌گرفت می‌نوشت. او هیچ وقت آموزش رسمی ندیده بود و فقط در خانه پیش مادرش که معلم مدرسه بود درس خوانده بود. مادرش در 15 سالگی یک میکروسکوپ به او داد. بنتلی ابتدا حشرات، گل‌ها و سنگ‌ها را با میکروسکوپش نگاه می‌کرد اما اولین باری که یک دانۀ برف را نگاه کرد کاملا مجذوب آن شد».
بنتلی در سال 1931 در سن 66 سالگی از دنیا رفت اما میراث او در عکس‌های شگفت‌انگیزش همچنان پابرجا باقی مانده است؛ عکس‌هایی که راه را برای چند نسل از عکاسان حوزۀ علم هموار کرده است. در اینجا تعدادی از این عکس‌ها را ملاحظه می‌کنید که به قول خود بنتلی طراحی‌های منحصر به فرد بلورهای زیبای برف را نشان می‌دهند.
