روند توسعه‌ی شهری به شدت چشم‌انداز ما را تغییر می‌دهد. سطوح طبیعی و نفوذ پذیر با سازه‌های غیر قابل نفوذ مانند ساختمان‌ها و جاده‌ها جایگزین می‌شوند. این امر باعث ایجاد چیزی می‌شود که اقلیم شناسان آن را «جزایر گرمایی شهری» می‌نامند که مناطقی در داخل شهر‌ها هستند که دمای بسیار بالاتری را در مقایسه با مناطق روستایی مجاور تجربه می‌کنند.
تنها کسری از ثانیه طول می‌کشد تا دچار یک سوختگی بسیار جدی شوید. دکتر کوین فاستر (Kevin Foster)، مدیر مرکز سوختگی آریزونا در فینیکس، می‌گوید: آسفالت و بتن زیر نور مستقیم خورشید اغلب می‌توانند در گرمترین روز‌ها به دمای ۸۲ درجه سانتیگراد برسند.
به گزارش ایسنا، هواشناسان پیش‌بینی می‌کنند که موج گرمای دیگری این هفته در فونیکس وجود خواهد داشت. این پس از آن است که سرویس ملی هواشناسی ایالات متحده اعلام کرد که این شهر در ماه ژوئیه به مدت ۳۰ روز متوالی تحت دمای بالای ۴۳ درجه سانتیگراد بوده است.
در سراسر اروپا، رکورد دمای بالا در تابستان امسال شکسته شده است و انتظار می‌رود که امواج گرمای بزرگ در بیشتر نقاط جهان تا ماه اوت ادامه داشته باشد.
با توجه به دمای بالا در فونیکس، پزشکان بیماران زیادی را که بر اثر افتادن روی زمین یا لمس سطوحی که بسیار گرم‌تر از دمای ثبت شده هوا بودند، دچار سوختگی شده بودند، درمان کردند.
دمای سطح نقش مهمی در گرم شدن محیط اطراف دارد و همچنین در طول پدیده‌های گرمایی شدید خطری برای سلامتی ایجاد می‌کند.
در طول موج‌های گرما، مقدار قابل توجهی از انرژی خورشید توسط سطوحی که در معرض پرتو‌های آن هستند جذب و منعکس می‌شود و این منجر به افزایش قابل توجه دمای آنها می‌شود.
این سطوح گرم سپس گرمای خود را به هوای اطراف منتقل می‌کنند و دمای کلی هوا را افزایش می‌دهند.
در حالی که برخی از سطوح نفوذپذیر و مرطوب، مانند چمن یا خاک، گرمای کمتری جذب می‌کنند، سایر مصالح ساختمانی مانند آسفالت یا بتن قادرند تا ۹۵ درصد انرژی خورشید را جذب کنند که سپس به جو اطراف بازتاب می‌شود.
در روز‌هایی که دماسنج ۳۸ درجه‌ی سانتیگراد را نشان می‌دهد، این دما به دمای هوا اشاره دارد که هواشناسانان معمولا برای اندازه‌گیری آن بیش از یک متر بالاتر از سطح زمین را اندازه می‌گیرند.
با این حال، در آن دما، سطوحی مانند آسفالت یا بتن می‌توانند به دمای بالاتر از ۶۵ درجه‌ی سانتیگراد برسند که این دما می‌تواند باعث سوختگی پوست شود. آگاهی در مورد این دمای سطح و انجام اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از صدمات، اهمیت زیادی دارد.
روند توسعه‌ی شهری به شدت چشم‌انداز ما را تغییر می‌دهد. سطوح طبیعی و نفوذ پذیر با سازه‌های غیر قابل نفوذ مانند ساختمان‌ها و جاده‌ها جایگزین می‌شوند. این امر باعث ایجاد چیزی می‌شود که اقلیم شناسان آن را «جزایر گرمایی شهری» می‌نامند که مناطقی در داخل شهر‌ها هستند که دمای بسیار بالاتری را در مقایسه با مناطق روستایی مجاور تجربه می‌کنند.
این موارد مناطقی هستند که جمعیت زیادی دارند. به گفته‌ی آژانس محیط زیست اتحادیه اروپا، نزدیک به نیمی از مدارس و بیمارستان‌های اروپا در جزایر گرمایی شهری واقع شده‌اند و با بدتر شدن اثرات تغییرات آب و هوایی، جمعیت آسیب‌پذیر در معرض افزایش دمای تهدیدکننده‌ای قرار می‌گیرند.
براساس گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، میانگین دمای هوای سالانه‌ی شهری با یک میلیون نفر یا بیشتر می‌تواند یک تا سه درجه سانتیگراد گرم‌تر از مناطق اطراف باشد. در یک شب صاف و آرام، این اختلاف دما حتی می‌تواند به ۱۲ درجه سانتیگراد در مقایسه با مناطق روستایی برسد.
جزایر گرمایی شهری به دلیل ترکیبی از عوامل ایجاد می‌شوند. فضا‌های سبز و پوشش گیاهی نقش حیاتی در کاهش دمای سطح از طریق تبخیر و تعرق دارند. گیاهان آب را به سمت هوای اطراف رها می‌کنند و گرمای محیط را دفع می‌کنند.
در این میان، هندسه‌ی شهری با ساختار‌های بازدارنده اش، گرما را در شب به دام می‌اندازد. علاوه بر این، سطوح شهری در مقایسه با پوشش طبیعی زمین، گرمای بیشتری را جذب و ذخیره می‌کنند و دما را بیشتر افزایش می‌دهند. درک این عوامل به ما کمک می‌کند تا شهر‌های خنک‌تر و پایدارتری ایجاد کنیم.
تصاویر ماهواره‌ای حرارتی نمایه‌های حرارتی شهر‌ها را نشان می‌دهند، مناطقی که بر اساس مناظر محلی دما‌های گرم‌تر و سردتر را تجربه می‌کنند. تفاوتی که پارک‌ها در دمای شهر‌ها ایجاد می‌کنند نشان دهنده‌ی تعادل حیاتی بین توسعه شهری و فضا‌های سبز است که به کاهش دمای بالا کمک می‌کند. حتی فضا‌های سبز کوچک نیز می‌توانند تفاوت ایجاد کنند.
