باستان‌شناسان می‌گویند که سه جمجمه آثار فساد دندان را هم در بر دارند که نشان می‌دهد این مردان مرتب کربوهیدارت، احتمالا ذرت، مصرف می‌کرده‌اند. یکی از جمجمه‌ها حاوی سنگ یشمی است که در دندان کارگذاشته شده است.
بیش از ۱۰۰۰ سال قبل، چندین مرد مایایی در معبدی که مکزیک مدرن امروزی نامیده می‌شود، گردن زده شدند.
به گزارش راهنماتو، اکنون باستان‌شناسان جمجمه‌های آنها را استخراج کرده‌اند و به کمک آنها توانسته‌اند بینش تازه‌ای درباره فرهنگ و بهداشت مایاها، که زمانی در گستره پهناوری در آمریکای لاتین ساکن بودند، به دست آورند.
این بقایا در سایت باستانی مورال-ریفورما در جنگلی در جنوب‌شرقی مکزیک پیدا شدند. ۵ جمجمه به همراه قطعاتی از استخوان‌های دیگر در عمق ۳۰ سانتی‌متری زمین دفن شده بودند. همه آنها به مردانی در فاصله سنی ۱۷ تا ۴۵ سال تعلق دارند.
باستان‌شناسان بر اساس علامت‌های برشی که روی استخوان‌ها ایجاد شده است، تشخیص دادند که حداقل سر دو عدد از این مردان در اواخر دوران کلاسیک، که از سال ۶۰۰ تا ۹۰۰ میلادی دوام آورد، در معبدی که در آن نزدیکی قرار داشته، قطع شده است.
درضمن، ۵ مورد از جمجمه‌ها کشیده و دراز شده بودند که نشان می‌دهد سر این مردان در سنین پایین به صورت مصنوعی تغییر شکل داده شده است. این روش که به کمک آتل انجام می‌شد، با سطوح بالای جامعه مایا مرتبط بود.
برطبق مطالعه‌ای که در نشریه علوم مردم‌شناسی منتشر شده است، اصلاح جمجمه احتمالا برای پیش‌گیری از بیماری در میان نوزادان صورت می‌گرفت و تقلیدی از تصاویر خدایان مایا با سر‌های دراز بود.
باستان‌شناسان می‌گویند که سه جمجمه آثار فساد دندان را هم در بر دارند که نشان می‌دهد این مردان مرتب کربوهیدارت، احتمالا ذرت، مصرف می‌کرده‌اند. یکی از جمجمه‌ها حاوی سنگ یشمی است که در دندان کارگذاشته شده است.
اصلاح دندان‌ها نیز در میان مایاها رواج داشت و در میان طبقات مختلف اجتماع رسم بود. برطبق کتاب «دندان مایا‌های باستان»، آنها دندان‌های‌شان را سوهان می‌زدند، سوراخ می‌کردند و گاهی اوقات قطعات تزئینی مثل پیریت یا یشم در آنها کار می‌گذاشتند.
بقایای بیش‌از ۴۰ مایا در جریان کاوش‌های فصلی اخیر در این محوطه باستانی پیدا شده است.
