P ۵۲ به عنوان چراغی از نوآوری، الهام بخش رویاپردازان و مهندسان زنده می‌ماند و در عین حال P ۵۲ گوهری فراموش‌شده باقی می‌ماند که برای همیشه در تاریخ خودرو حک شده است و گواهی بر تلاش پایدار برای برتری خودرو در صنعت خودروسازی است.
صفحات تاریخ مملو از طرح اتومبیل‌هایی است که هرگز ساخته نمی‌شوند و Auto Union P ۵۲ یکی از این خودرو‌ها است، گوهری از ذهن فردیناند پورشه. وسیله نقلیه‌ای که اگر به تولید می‌رسید، می‌توانست اولین ابرخودروی جهان باشد.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از topspeed، در سال ۱۹۳۲، اندکی پس از معرفی فرمول جدید برای مسابقات گرندپری، پورشه پروژه بلندپروازانه‌ای را برای طراحی یک اتومبیل مسابقه‌ای آغاز کرد، این مسابقه چیزی شبیه به فرمول یک امروزی بود. این پروژه بر روی بهینه‌سازی قرار دادن اجزای سنگین تا حد امکان نزدیک به مرکز ثقل خودرو تمرکز داشت و در عین حال اطمینان حاصل کرد که مخزن سوخت دقیقاً در وسط خودرو قرار دارد.
چیدمان Auto Union P ۵۲ شامل خنک‌کننده در جلو و به دنبال آن صندلی راننده، مخزن سوخت، موتور و گیربکس دیفرانسیل بود، پیکربندی که هنوز هم خودروهای مسابقه‌ای مدرن را بر آن اساس طراحی می‌کنند. فقط رادیاتور‌ها بعداً در غلاف‌های جانبی ادغام شدند. پورشه که قبلاً روی موتور‌های سوپرشارژ در مرسدس بنز کار کرده بود و حق اختراع میله‌های پیچشی را داشت، این ویژگی‌ها را در P ۵۲ گنجاند.
مفهوم اصلی P ۵۲ که دارای موتور V ۱۶ سوپرشارژر بود، در اوایل سال ۱۹۳۳ تثبیت شد و تنها یک سال تا اجرایی شدن مقررات جدید باقی مانده بود و پورشه نیز برنامه‌های بلندپروازانه تری داشت. او مخفیانه شروع به کار بر روی تبدیل این ماشین مسابقه‌ای به یک ماشین جاده‌ای کرد که بعد‌ها به عنوان Auto Union P ۵۲ شناخته شد.
خودروی جاده‌ای طراحی اساسی خودروی مسابقه‌ای را حفظ کرد، از جمله یک قاب دو لوله، یک محور میل لنگ در جلو و یک محور چرخشی در عقب. پیشرانه بدون تغییر باقی ماند و با موتور ۴.۴ لیتری V-۱۶ سوپرشارژر که ۲۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این طراحی آینده نگر پیش از فراری ۳۶۵ برلینتا Speciale ۱۹۶۶ بود که یک خودروی سه سرنشینه بود و الهام بخش آقای گوردون موری در هنگام طراحی یک هایپرکار نمادین دهه ۹۰ با چیدمان صندلی‌های مشابه شد.
این لیموزین دارای فاصله محوری کمی بیشتر، دو صندلی عقب اضافی و دو در عقب بود که به راحتی پنج سرنشین را در خود جای می‌داد. با این حال، ساخت این لیموزین تا زمانی که نقشه‌های آن در دهه ۱۹۹۰ کشف شد، محقق نشد.
P ۵۲ به گونه‌ای طراحی شده بود که ۲۰۰ اسب بخار قدرت تولید کند و شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت را تنها در ۸.۵ ثانیه به دست آورد. این ارقام حتی با معیار‌های مدرن قابل توجه است و در سال ۱۹۳۴ بی نظیر بودند.
برای در نظر گرفتن لیموزین P ۵۲، ضروری است که آن را با خودرویی از اواسط دهه ۱۹۳۰ که رقیب آن بود، یعنی مرسدس بنز ۵۴۰ K مقایسه کرد. مرسدس ۵۴۰ K یک غول واقعی بود که نزدیک به دو برابر Auto Union اسپورت، وزن داشت.
یکی دیگر از رقبای بالقوه P ۵۲ بوگاتی ۵۷ SC بود که یک خودروی توریستی با موتوری مشابه خودروی گرند پری تایپ ۵۹ بود. از نظر عملکرد، Auto Union P ۵۲ و Bugatti Type ۵۷ SC دو رویکرد متضاد و در عین حال به همان اندازه چشمگیر را نشان می‌دادند. P ۵۲ با موتور V ۱۶ سوپرشارژر خود، قدرت و شتاب قابل توجهی را در زمان خود ارائه می‌کرد و استاندارد‌های جدیدی را در سرعت و چابکی تعیین می‌کرد.
در مقایسه با هم عصرانش، پتانسیل فوق العاده آن را آشکار می‌کنیم. P ۵۲ سطح عملکردی فراتر از دسترس رقبای خود را ارائه می‌داد و آن را در چشم انداز خودروی‌های زمان خود متمایز می‌کند. متأسفانه، Auto Union P ۵۲ هرگز به تولید نرسید، با این حال، میراث P ۵۲ از طریق تیمی که آن را طراحی کرده است زنده ماند. این تیم بعداً پورشه ۳۵۶ نمادین را ایجاد کرد که آغاز تاریخ درخشان پورشه در تولید خودروهای اسپرت بود. کانسپت موتور وسط که توسط P ۵۲ پیشگام شد همچنان بر طراحی‌های پورشه از جمله پورشه۹۱۱ افسانه‌ای تأثیر می‌گذارد.
سال ۲۰۰۰ بود که آئودی خودروی مفهومی Rosemeyer را به نمایش گذاشت، این خودرو نزدیک‌ترین به P ۵۲ بود که با شباهت قابل توجهی نسبت به P ۵۲ طراحی شده بود، اما متأسفانه این کانسپت نیز هرگز قرار نبود به تولید برسد.
آئودی این خودرو را به عنوان ادای احترام به راننده افسانه‌ای جایزه بزرگ «Bernd Rosemeyer» که اتومبیل‌های گرند پری پیکان نقره‌ای Auto Union را رانندگی می‌کرد، ساخت.
Auto Union P ۵۲، اگرچه به عنوان خودرویی که هرگز وجود نداشت، به صفحات تاریخ فرستاده شد، اما همچنان گواهی بر خلاقیت بی حد و مرز و نبوغ مهندسی فردیناند پورشه است. در دورانی که دنیای خودرو هنوز اولین گام‌های خود را به سمت سوپراسپرت مدرن برمی‌داشت، پورشه جرأت داشت رویای خودرویی را ببیند و عملکرد و طراحی را بازتعریف کند. داستان P ۵۲ یکی از فرصت‌های از دست رفته و پتانسیل‌های محقق نشده است، با این حال یادآور روح نوآورانه‌ای است که صنعت خودرو را به جلو سوق داده است.
در حالی که P ۵۲ هرگز جاده را زینت نداد، میراث آن از طریق تیمی که آن را به زندگی بخشیده است، باقی می‌ماند. همین تیم بعداً سفری را آغاز کردند که پورشه ۳۵۶ نمادین را به وجود آورد، خودرویی که نامش برای همیشه با برتری در تولید خودروهای اسپورت همراه خواهد بود. علاوه بر این، طرح پیشگامانه موتور میانی P ۵۲، زمینه را برای نوآوری‌های آینده در دنیای خودرو فراهم کرد و بر طراحی‌هایی تأثیر گذاشت که نمونه‌های آن در پورشه ۹۱۱ افسانه‌ای و خودروهای بی‌شماری دیگر با عملکرد بالا به اوج خود رسید.
P ۵۲ به عنوان چراغی از نوآوری، الهام بخش رویاپردازان و مهندسان زنده می‌ماند و در عین حال P ۵۲ گوهری فراموش‌شده باقی می‌ماند که برای همیشه در تاریخ خودرو حک شده است و گواهی بر تلاش پایدار برای برتری خودرو در صنعت خودروسازی است.
