یکی از سلاح‌هایی که در جنگ‌های مدرن می‌توان به سختی از آن دفاع کرد تانک است. تانک‌هایی که سرعت، حفاظت و قدرت آتش را با هم ترکیب می‌کنند، می‌توانند به سرعت در میدان نبرد حرکت کرده، ضربات را تحمل کرده، با توپ و مسلسل با نیرو‌های دشمن درگیر شده و به عمق خطوط دشمن نفوذ کنند.
تانک‌ها به همان اندازه که قدرتمند هستند، می‌توانند آسیب پذیر نیز باشند؛ حتی نیرو‌های زمینی بدون زره، اما مجهز به سلاح‌های مناسب نیز می‌توانند بزرگ‌ترین و بهترین تانک‌های محافظت شده را از بین ببرند.
به گزارش روزیاتو، چند راه مختلف برای هدف قرار دادن و نابودی تانک‌ها وجود دارد، اما همه آنها شامل نابودی کامل تانک یا از بین رفتن خدمه نمی‌شود.
نابودی فاجعه بار شناخته شده‌ترین روش از بین بردن تانک‌ها است و شامل تخریب فیزیکی تانک به طور کامل است. یک نابودی فاجعه بار معمولاً با نفوذ به کمربند زرهی تانک همراه است که باعث می‌شود آسیب کافی به داخل تانک وارد شود تا به طور موثر آن را از درون نابود سازد. این کار معمولاً با مشتعل کردن سوخت (معمولا گازوئیل یا سوخت جت) یا مهمات توپ اصلی همراه است.
نابودی قدرت آتش زمانی است که سلاح اصلی تانک که معمولاً یک توپ اصلی ۱۲۰ تا ۱۲۵ میلی متری است، قادر به شلیک نباشد. این کار می‌تواند با آسیب رساندن به توپ نیز انجام شود، اگر چه قطر لوله توپ معمولاً ۸ اینچ یا کم‌تر است که هدف قرار دادن آن را دشوار می‌سازد. نابودی‌های ناشی از نابودی قدرت آتش اغلب اتفاقی هستند و به جای نابودی فاجعه بار کامل رخ می‌دهند.
واضح‌ترین راه برای از بین بردن یک تانک، استفاده از یک تانک دیگر است. تانک‌ها می‌توانند به سرعت در میدان نبرد مستقر شوند، که به آنها اجازه می‌دهد به حرکات زرهی دشمن واکنش نشان دهند. یک تانک دارای یک توپ اصلی است که معمولاً قادر به نابود کردن تانک‌های دیگر است و مجهز به زرهی است که اغلب می‌تواند در برابر گلوله‌های ضد تانک دشمن تاب بیاورد. با این حال، قیمت یک تانک و نقش اصلی آن به عنوان یک سلاح تهاجمی، آن را از تبدیل شدن به سلاحی ایده آل برای نابود کردن دیگر تانک‌ها دور می‌کند: یک تانک در حالت دفاعی، دیگر حمله نمی‌کند.
سلاح‌های ضد تانک دوش پرتاب مخصوص پیاده نظام، در طول جنگ جهانی دوم به کار گرفته شده و برای نابودی تانک‌های دشمن، به جای شتاب، از یک واکنش شیمیایی استفاده می‌کردند. سلاح‌هایی مانند Bazooka، M ۷۲ LAW یا FGM – ۱۴۸ Javelin آمریکایی از راکت‌هایی برای حمل خرجی قالب دار به اهداف خود استفاده می‌کنند. سپس این خرج‌ها منفجر شده و جتی از پلاسما ایجاد می‌کنند که در عرض چند میلی ثانیه در زره تانک نفوذ می‌کنند.
برخی از سلاح‌ها مانند LAW بدون قابلیت هدایت هستند، در حالی که جاولین آمریکایی، استوگنا – پی اوکراینی و کورنت روسی همگی دارای سیستم‌های هدایت با دقت ۹۰ درصد هستند. راکت‌های بدون قابلیت هدایت معمولاً حداکثر برد ۲۰۰ متری یا کم‌تر دارند، در حالی که جاولین می‌تواند تا ۲.۴ کیلومتر با تانک‌های دشمن درگیر شود. ماهیت کوچک و سبک بودن سلاح‌های ضد تانک دوش پرتاب به این معنی است که یک نیروی مدافع می‌تواند میدان نبرد را با سلاح‌های زیادی اشباع کرده و برای تانک‌ها دردسر ایجاد نماید.
هلیکوپتر‌های تهاجمی مانند AH – ۶۴ E آپاچی گاردین آمریکایی و ا ف -۵۲ الیگیتور روسی سلاح‌های ضدتانک بسیار موثری هستند که اغلب موشک‌های دوربرد با کلاهک‌های ضدتانک دارای خرج قالبی مانند موشک هلفایر را حمل می‌کنند. هلیکوپتر‌های تهاجمی که در سطح نزدیک به زمین و بالاتر از ارتفاع درختان پرواز می‌کنند می‌توانند به سرعت به گزارش‌های نزدیک شدن تانک‌های دشمن واکنش نشان داده و کمین‌های مرگبار ضد تانک انجام دهند. با این حال، هلیکوپتر‌های تهاجمی در برابر سامانه‌های موشکی زمین به هوا آسیب پذیر هستند: در سیزده ماه جنگ اوکراین و روسیه، دو کشور بیش از ۶۰ هلیکوپتر تهاجمی خود را از دست داده اند که بیشتر آنها بر اثر شلیک از سلاح‌های زمینی بوده است. همچنین هلیکوپتر‌ها بسیار گرانقیمت هستند و برای مثال هر فروند هلیکوپتر AH – ۶۴ E حدود ۳۳.۶ میلیون دلار قیمت دارد.
زره پوش‌های نابودگر تانک (Tank destroyer) معمولاً شامل یک شاسی چرخ دار یا شنی دار سبک مسلح به یک توپ با شتاب گلوله بالا یا موشک ضدتانک هستند. این نابودگران تانک بسیار سریع هستند که به آنها اجازه می‌دهد تا با پیش قراولان نیرو‌های زرهی دشمن مقابله کنند، اما زره سبک شان آنها را در برابر توپ‌های تانک‌ها و توپخانه‌ها آسیب پذیر می‌سازد. یکی از نمونه‌های محبوبی که در جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد، M۱۰ Wolverine نام داشت که به یک توپ ۷۶ میلی متری با شتاب گلوله بالا مجهز شده بود، در حالی که در مورد نمونه مدرن این سلاح‌ها می‌توان از هاموی زره پوش M۱۱۶۷ مجهز به موشک ضد تانک دوربرد TOW نام برد.
در نهایت، مین‌های زمینی یک سلاح ضدتانک عالی هستند. مین‌های ضد تانک معمولاً برای فعال شدن به چند صد کیلوگرم فشار نیاز دارند تا توسط نیرو‌های زمینی و خودرو‌های سبک مورد فعال نشوند و خرج‌های انفجاری آنها می‌تواند تانک‌ها را از کار انداخته یا حتی نابود سازد. مین‌های ضد تانک که تولید آنها در مقیاس انبوه بسیار ارزان و ساده است، می‌توانند منطقه وسیعی از میدان نبرد را پوشش دهند.
