(ویدیو + عکس) کورنت؛ سلاح روسی که همه از آن وحشت دارند!

کورنت (Kornet) یک سلاح هدایت شونده ضد تانک روسی است. در جهان غرب این سلاح به نام‌ای تی-۱۴ (AT-۱۴) یا اسپریگان (Spriggan) شناخته می‌شود. کورنت توسط دفتر طراحی تجهیزات کی بی پی (KBP Instrument Design Bureau) توسعه یافته است. این موشک ضد تانک به دلیل برد بسیار زیاد خود مشهور است.

به گزارش عصرایران، به عنوان نمونه، موشک ضد تانک اف جی ام-۱۴۸ جاولین برد موثر ۲.۵ کیلومتری دارد، در شرایطی که کورنت-ئی اصلی بیشینه برد ۵.۵ کیلومتری را ارائه می‌کند. اما به رغم برد طولانی تر، کورنت روسی از نظر هدایت به اندازه جاولین آمریکایی پیشرفته نبود.

برای پیشی گرفتن از سامانه‌های رقیب، دفتر طراحی تجهیزات کی بی پی سامانه کورنت را ارتقا داد. نسخه بهبود یافته کورنت-ئی ام دارای بیشینه برد تقریبا دو برابر بیشتر از نسل قبلی خود است.

سر جنگی هیت پشت سر هم موشک ضد تانک کورنت نیز بسیار ترسناک است. با قطر ۱۵۲ میلیمتر، این یکی از بزرگترین و قدرتمندترین موشک‌های هدایت شونده ضد تانک محسوب می‌شود. این ویژگی به منظور شکست دادن زره واکنشی انفجاری در تانک‌های مدرن غربی مانند لئوپارد ۲ و ام ۱‌ای ۱ آبرامز مد نظر قرار گرفته است.

آشنایی با موشک هدایت شونده ضد تانک ۹ کی ۱۳۳ کورنت

موشک ضد تانک ۹ کی ۱۳۳ کورنت برای نخستین بار در سال ۱۹۹۴ از خط تولید خارج شد. این سلاح به عنوان جایگزینی برای سلاح ۹ کی ۱۱۳ کونکورس (در جهان غرب به نام‌ای تی-۵ یا اسپندرل شناخته می‌شود) در نظر گرفته شده بود.

کورنت در سال ۱۹۹۸ خدمت خود در ارتش روسیه را آغاز کرد. عملکرد خوب این سلاح موجب شده تا کشور‌هایی که حتی به طور سنتی مشتری جنگ افزار‌های روسی نبوده اند، از به خدمت گرفتن موشک ضد تانک کورنت استقبال کنند.

به عنوان یک موشک هدایت شونده ضد تانک برای نیرو‌های زمینی، کورنت توسط یک تیم دو نفره مدیریت می‌شود. اما با توجه به شرایط امکان استفاده از آن توسط یک نفر نیز وجود دارد. تیم دو نفره برای حمل لوله پرتاب مسلح به یک موشک توسط یک نفر و حمل سامانه کنترل آتش و دوربین دید در روز و شب روی سه پایه قابل تنظیم توسط نفر دیگر استفاده می‌شود.

لوله پرتاب بالاتر از سامانه کنترل آتش قرار می‌گیرد، از این رو خدمه سلاح می‌توانند در حالت خمیده یا درازکش پشت پوشش از آن استفاده کنند.

سابقه استفاده از موشک ضد تانک کورنت

نخستین مورد گزارش شده از درگیری موشک کورنت با نیرو‌های دشمن در عراق و طی تهاجم به رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۳ باز می‌گردد. اگرچه شواهد تصویری از این درگیری وجود ندارند، اما کورنت‌های عراقی در زمینگیر کردن دو تانک ام ۱‌ای ۱ آبرامز و یک زره پوش ام ۲ بردلی موفق بودند.

موشک ضد تانک کورنت در سال ۲۰۰۶ و طی درگیری بین رژیم صهیونیستی و نیرو‌های حزب الله لبنان بار دیگر در کانون توجه قرار گرفت. نیرو‌های حزب الله از این سلاح برای زمینگیر کردن تانک‌های مرکاوا رژیم صهیونیستی استفاده کردند.

طی درگیری جاری بین روسیه با اوکراین و همچنین رژیم صهیونیستی با حماس، بار دیگر استفاده از موشک‌های کورنت علیه وسایل نقلیه زرهی مورد توجه قرار گرفته است.

ویژگی‌های موشک هدایت شونده ضد تانک کورنت

کورنت برای درگیری با انواع مختلف اهداف شامل خودرو‌های زرهی پیاده نظام، تانک ها، استحکامات، و هواگرد‌هایی که در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند، طراحی شده است. از این سامانه می‌توان در محیط‌های الکترونیکی و جمینگ، هر ساعت از شبانه روز و شرایط مختلف آب و هوایی استفاده کرد.

سامانه کورنت در چندین نوع موجود است. نوع کورنت/کورنت-ئی به سر جنگی هیت پشت سر هم با توانایی نفوذ در زره با ضخامت ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ میلیمتر مجهز شده است. کورنت-ام/کورنت-ئی ام یک نسخه دوربرد با سر جنگی هیت پشت سر هم بهبود یافته با بیشینه برد ۸ کیلومتر است.

افزون بر سر جنگی پشت سر هم، کورنت را می‌توان با سر جنگی ترموباریک (انواع ۹ ام ۱۳۳ اف-۱ و ۹ ام ۱۳۳-اف ام ۲) پیکربندی کرد. نوع دیگر شامل سر جنگی سبک‌تر اچ ئی-فرگ با بیشینه برد ۱۰ کیلومتر است.

جدا از سه پایه، سامانه موشکی کورنت امکان نصب روی انواع مختلف خودرو‌ها با استفاده از پرتابگر ۹ پی ۱۶۳-۲ را دارد. این پرتابگر شامل چهار موشک هدایت شونده، یک ردیاب ۱ پی ۴۵-۱، یک دوربین حرارتی ۱ پی ان ۷۹-۱، یک ماژول الکترونیکی و یک ایستگاه اپراتور با فضای ذخیره سازی برای پنج موشک می‌شود.

موشک هدایت شونده ضد تانک کورنت به دلیل ایمنی بالا در برابر جمینگ مشهور است و برد بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰۰ متر با توانایی نفوذ در زره با ضخامت بین ۱۰۰۰ تا ۱۳۰۰ میلیمتر با توجه به نوع سلاح را ارائه می‌کند.