انرژی خورشیدی یک منبع انرژی پاک و تجدیدپذیر است که به کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای کمک می‌کند. با این حال، زباله‌های خورشیدی، که پنل‌های خورشیدی فرسوده یا معیوب هستند، یک چالش زیست‌محیطی بالقوه به شمار می‌روند.
پنل‌های خورشیدی از مواد مختلفی ساخته شده‌اند؛ از جمله شیشه، سیلیکون، فلزات و پلاستیک. این مواد می‌توانند در صورت دفع نادرست به محیط زیست آسیب برسانند.
به گزارش تجارت‌نیوز، دنیا در حال یک تلاش بزرگ برای استفاده از انرژی خورشیدی است. اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی این پنل‌ها خراب می‌شوند؟
حدود ۱۲ سال پیش، شخصی به نام آنیک آنکتیل در آزمایشگاه ملی بروکهیون در نیویورک کار می‌کرد. او در حال تحقیق در مورد تأثیر محیطی انرژی خورشیدی بود و علاقه‌مند بود این انرژی تجدیدپذیر را پایدارتر کند.
به نقل از grist، در سال ۲۰۱۶، آژانس بین المللی انرژی‌های تجدیدپذیر گزارشی منتشر کرد و اعلام کرد که در چند دهه آینده جهان می‌تواند تا ۷۸ میلیون تن زباله خورشیدی را مشاهده کند.
با پیشرفت خورشیدی، این برآورد در طول سال‌ها نوسان کرده است. آزمایشگاه ملی انرژی‌های تجدیدپذیر پیش‌بینی می‌کند که زباله‌ها می‌توانند بین ۵۴ تا ۱۶۰ میلیون تن متریک برسند.
وی گفت: «با نگاهی به پنل‌های خورشیدی باید به این فکر کنیم که وقتی آن‌ها فرسوده می‌شوند، چه اتفاقی برای آن‌ها خواهد افتاد.»
برای درک بازیافت خورشیدی، بسیار مفید است که بدانید پنل‌ها از کجا شروع می‌شوند.
اکثر پنل‌های خورشیدی در چین ساخته می‌شوند. آن مستطیل‌های آبی که نور خورشید را به برق تبدیل می‌کنند، با ورق‌های بزرگ شیشه و پلیمر پلاستیکی با کیفیت بالا پوشانده شده‌اند. این مستطیل‌ها معمولاً از سیلیکون ساخته شده‌اند که اساسا یک شکل خالص از شن و ماسه است. پنل‌ها همچنین می‌توانند حاوی مس، نقره و فلزات دیگر باشند. یک قاب آلومینیومی آن را کنار هم نگه می‌دارد.
در گزارش مرکز منابع حقوق بشر و کسب و کار مستقر در لندن آمده است که آمریکا از جمله کشور‌هایی است که در تأمین محافظت از محیط زیست و نیروی کار برای کارگران استخراج معدن ناکام مانده است و ظاهراً منجر به تعدادی تخلفات مانند آلودگی آب آشامیدنی شده است.
بیشترین تعداد نصب‌های خورشیدی در دهه گذشته انجام شده است و این نرخ پیش‌بینی می‌شود که ادامه یابد، زیرا به دلیل تشویقات فدرال، فناوری جدید و تقاضای بالاتر، هزینه آن کاهش می‌یابد. بسیاری از این پنل‌ها برای حداقل ۲۵ تا ۳۰ سال طراحی شده‌اند و می‌توانند برای مدت زمان بسیار بیشتری برق تولید کنند. در نهایت، این موضوع تجمع می‌یابد و ما نیاز به دفع آن‌ها خواهیم داشت.
بازیافت خورشیدی چالش برانگیز است، زیرا پنل‌ها برای دوام در فضای باز ساخته شده‌اند. آن‌ها همچنین می‌توانند حاوی مقادیر کمی از فلزات سنگین مانند سرب باشند که خلاص شدن از شر آن‌ها را پیچیده‌تر می‌کند. اکثریت قریب به اتفاق پنل‌ها در محل‌های دفن زباله دور ریخته می‌شوند. فقط حدود ۱۰ درصد بازیافت می‌شوند.
آزمایشگاه ملی انرژی‌های تجدیدپذیر پیش‌بینی می‌کند که بازیافت پنل‌های خورشیدی بین ۱۵ تا ۴۵ دلار هزینه دارد، اما دور انداختن آن فقط چند دلار است. انتقال پنل‌ها به مراکز بازیافت عامل دیگر بازیافت نکردن پنل‌ها است. انتظار می‌رود با پیشرفت فناوری، انباشت زباله و افزایش تقاضا برای مواد، صنعت بازیافت خورشیدی رشد کند.
انرژی خورشیدی عموماً انتشارات بسیار کمتری نسبت به انرژی‌های تجدیدناپذیر تولید می‌کند. ارزیابی NREL در سال ۲۰۲۱ نشان داد که انتشارات خورشیدی حدود ۴ درصد زغال سنگ، ۵ درصد نفت و ۹ درصد گاز طبیعی است و اگرچه مقدار پیش‌بینی‌شده زباله‌های خورشیدی در سطح بین‌المللی ممکن است زیاد به نظر برسد، اما هنوز بسیار کمتر از میزان زباله‌هایی است که سالانه در سطح جهان دور می‌ریزیم.
با این حال، برخی از کارشناسان نگران هستند که نگرانی در مورد زباله‌های خورشیدی می‌تواند بر تلاش‌ها برای کاهش انتشار کربن تأثیر بگذارد.
انیک آنکتیل، پروفسور ایالت میشیگان، فکر می‌کند که اکنون زمان بسیار خوبی برای کشف چگونگی حرکت رو به جلو است. او گفت که انرژی خورشیدی عالی است، اما اگر صنعت طرح جدیدی ایجاد کند که به محل دفن زباله ختم نشود، چه؟
وی گفت: ما می‌توانستیم بهتر عمل کنیم.
زباله‌های خورشیدی یک چالش زیست‌محیطی بالقوه هستند. با این حال، با پیشرفت فناوری و اقدامات دولت و صنعت، می‌توان این چالش را برطرف کرد.
