«شکرگزاری» با صحنه‌های چندش‌آور، هولناک و گاهی حتی خنده‌دارش، از آن فیلم‌هایی است که احتمالا از این به بعد جای ثابتی در فهرست «بهترین اسلشرها» خواهد داشت.
بعد از اینکه آشوب و غوغای یک «جمعۀ حراج» (روز حراج بعد از تعطیلات شکرگزاری) به تراژدی ختم می‌شود، یک دیوانۀ تبر به دست، خون و وحشت را برای شهر پلیموث به ارمغان می‌آورد. در ابتدا به نظر می‌رسد قربانیان او به صورت تصادفی انتخاب می‌شوند اما خیلی زود معلوم می‌شود که این بخشی از یک طرح بزرگتر و بسیار شوم و هولناک است.
به گزارش فرادید؛ این خلاصه‌ای از داستان فیلم شکرگزاری (Thanksgiving) است؛ تازه‌ترین اسلشر هالیوود که با استقبال خوب مخاطبان و منتقدان مواجه شده است. منتقدان این فیلم را به خاطر ترکیب جذاب شوخی‌های خنده‌دار با خشونت‌های خونین ستایش کرده‌اند.
جیمز وایت از امپایر مگزین:
اجزاء این داستان کاملا آشنا و عادی هستند اما آنچه که کلیت فیلم را جذاب و رضایت‌بخش می‌کند، روایت بسیار مفرحی است که با هول و هراس و خشونت در هم آمیخته شده است.
کندایس فردریک از هافینگتون پست:
این فیلم خیلی از ملزوماتی را دارد که این روزها بسیاری از فیلم‌های اسلشر به اندازۀ کافی به آنها نمی‌پردازند؛ «شکرگزاری» سرشار از «شوک» و لبریز از خون و چندش است!
بیلج ابیری از نیویورک مگزین:
اگر بخواهید کلکسیونی از نوجوان‌ها و آدم‌های دیگر را ببینید که به شیوه‌های مختلف سلاخی می‌شوند، فیلم «شکرگزاری» این خواسته را در سرحد کمال برآورده می‌کند!
پاجیبا از داستین رولز:
الی روث (کارگردان) بالاترین سطح خشونت را با حسی از شوخ‌طبعی ترکیب کرده و انرژی و حرارتی به فیلم بخشیده که همۀ تماشاچیان را تا آخر روی صندلی میخکوب می‌کند. این فیلم یک اثر با اهمیت سینمایی نیست اما در عوض بی‌اندازه مفرح است.
سارا وینسنت از کمبریج دِی:
رگ‌ها بریده می‌شوند؛ مردم لگدمال می‌شوند؛ بدن‌ها دریده می‌شوند و استخوان‌ها خرد می‌شوند؛ این فیلم اصلا و ابدا برای کسانی که قلب ضعیفی دارند نیست!
مگان ناوارو از بلادی دیسگاستینگ:
درست مثل آماده کردن شام شکرگزاری، الی روث یک اسلشر خبیثانه، هیجان‌انگیز و چندش‌آور فراهم کرده که از اول تا آخر سرگرم‌کننده است و پایانی دارد که تماشاچیان را کاملا راضی می‌کند.
