بازیگران غریبه‌ها را به شکل انسانی به تصویر می‌کشند و نشان می‌دهند که راه رفتن با کفش آنها برای یک کیلومتر چگونه است و به عبارت ساده‌تر به ما نشان می‌دهند که شخصیت‌های مختلف چه زندگی‌هایی دارند.
بازیگران خالقان و محرک‌های شخصیت‌های سینمایی هستند. انرژی کاریزماتیک آنها در خلق شخصیت‌هایی به کار گرفته می‌شود که در نهایت می‌توانند مخاطبان را با فرهنگ جدیدی آشنا کنند. آنچه زمانی باور پذیر کردن بود، اکنون بخشی از واقعیت است. بازیگران در واقع پنجره‌ای به درون زندگی شخصیت‌های ناآشنا باز می‌کنند و تکه‌ای از زندگی آنها را به ما نشان می‌دهند. بازیگران غریبه‌ها را به شکل انسانی به تصویر می‌کشند و نشان می‌دهند که راه رفتن با کفش آنها برای یک کیلومتر چگونه است و به عبارت ساده‌تر به ما نشان می‌دهند که شخصیت‌های مختلف چه زندگی‌هایی دارند. بینندگان خود را در شخصیت‌هایی که این بازیگزان بازی می‌کنند می‌بینند و بدین ترتیب همچنان با آنها همزاد پنداری می‌کنند.
فیلمسازان هالیوودی و مستقل استعداد‌های زیادی را در حوزه بازیگری به وجود آورده اند. بازیگرانی که ناشناخته بودند، تیم سازنده فیلم خود را با عمق احساسات پنهان شان شگفت زده کردند. بازیگران مثل نقش‌هایی که به آنها داده می‌شد راه می‌رفتند و صحبت می‌کردند. آنها از انتظارات کارگردان و فیلمنامه نیز فراتر رفتند. بازیگرانی چنین نادر، برای تماشا چشم نواز، ترانه‌ای از اعتبار و تایید و لحظه‌ای برای تفکر را خلق می‌کردند. اما بازیگرانی با این سبک و قدرت بالای بازیگری گاهی اوقات خیلی زود دنیای ما را ترک می‌کنند. بدین بهانه در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ بازیگر مشهور و برجسته‌ای آشنا کنیم که در اوج جوانی و خیلی زود درگذشتند.
اندی کافمن یک بازیگر کمدی و یک هنرمند مخالف با باور‌های عامیانه بود. سبک غیرقابل پیش بینی کمدی او در مقابل چیدمان سنتی و خط اصلی سینمای کمدی قرار می‌گرفت. کافمن از ضد شوخ طبعی استفاده می‌کرد، با تکیه بر طعنه می‌توانست چیز‌های مشهود یا معمولی را خنده دار کند. او با شخصیت مهاجر خود به نام لاتکا گراواس، در سریال کمدی محبوب تاکسی (Taxi) به شهرت رسید.
یکی دیگر از شخصیت‌های تکرار شونده او تونی کلیفتون بود، یک خواننده با لحن نیشدار و حرف زدن تند که برخی از مردم معتقد بودند یک شخص واقعی است. منطق تقریباً بی معنی و روحیه خودخواهانه‌ای که در پس شخصیت‌های او وجود داشت، باعث شد که به کافمن لقب ضد کمین را بدهند. کافمن به خاطر توانایی اش در انحراف واقعیت و غافلگیر کردن انتظارات از آنچه که خنده دار است و نیست، به یاد آورده می‌شود. بازی‌ها و نقش‌های کمدی کافمن به قدری متفاوت و ضد ساختار مستقر بود که وقتی او در سن ۳۵ سالگی درگذشت، مردم فکر می‌کردند او خودش را به مردن زده است.
آنتون یلچین یک بازیگر روسی – آمریکایی بود که بیشتر به خاطر بازی در نقش ستوان جوان پاول چکوف در راه اندازی مجدد Star Trek شناخته می‌شد. او همچنین نقش کایل ریس جوان را در فیلم Terminator Salvation بازی کرد. یلچین بیشتر در نقش‌های نوجوانانه‌ای ظاهر شده است که با درد‌ها و مشکلات دوران رشد و بلوغ و روان شناسی نوجوانان سر و کار دارد.
شخصیت ترکیبی بیگانه – انسان او، جیکوب کلارک، در مینی سریال‌های علمی – تخیلی Taken یک شخصیت خوددار و متین است که در صورت تهدید به یک شخصیت قوی از لحاظ روانی با قدرت‌های روانشناختی فراانسانی تبدیل می‌شود. یلچین متاسفانه در سن ۲۷ سالگی در یک حادثه عجیب که مربوط به نقصی در خودروی شاسی بلندش بود، جان خود را از دست داد. این بازیگر همچنین با بیماری سیستیک فیبروزیس به دنیا آمده بود و بنیادی خیریه به نام او تاسیس شد.
بروس لی، با نام اصلی لی جون – فن، رزمی کار و بازیگر مشهور آمریکایی – هنگ کنگی بود. او در نوجوانی در مبارزات خیابانی شرکت کرد، اما در ادامه به تمرین بوکس، تای چی و وینگ، چون پرداخت که آن را از استاد بزرگ، ییپ من آموخت. ترکیب این سبک‌های مبارزه‌ای به لی کمک کرد تا فلسفه مبارزه آزاد خود را توسعه دهد که امروزه با نام جیت کان دو شناخته می‌شود و بر هنر‌های رزمی ترکیبی تاثیر گذاشته است. مجموعه تلویزیونی اکشن The Green Hornet تماشاگران آمریکایی را با لی در نقش کاتو، یک کارشناس هنر‌های رزمی آشنا کرد.
فیلم‌های بعدی او، Fist of Fury، The Way of the Dragon و Enter the Dragon، ژانر سینمای اکشن هنگ کنگ را در دهه ۱۹۷۰ در سراسر جهان محبوب کرد و شکاف بین شرق و غرب را پر کرد. انضباط شدید و روانی تکنیک‌های دفاع شخصی او کلیشه‌های آسیایی را کنار زد. لی به نماد ناسیونالیسم چینی و همچنین یک نماد فرهنگ عامه تبدیل شد. بروس لی در سن ۳۲ سالگی، پس از بیهوش شدن در یک جلسه دوبله برای فیلم اژد‌ها وارد می‌شود در اثر ادم مغزی درگذشت.
کریس فارلی یک کمدین و بازیگر سبک کمدی شلنگ تخته بود که کمدی بداهه اجرا می‌کرد. او عضو گروه تئاتر The Second City Theatre در شیکاگو بود. فارلی پس از بازی در تئاتر‌های طعنه آمیز و انتقادی، در سال ۱۹۹۰ به تیم جدید بازیگران برنامه Saturday Night Live پیوست. در آنجا، او یکی از محبوب‌ترین و دوست داشتنی‌ترین شخصیت‌های خود، مت فولی، یک سخنران انگیزشی که در یک ون کنار رودخانه زندگی می‌کند را خلق کرد! فارلی به مدت پنج فصل در SNL حضور داشت.
او فعالیت سینمایی خود را با حضور کوتاهی در فیلم‌های Wayne’s World و Coneheads آغاز کرد که هر دو از طرح‌های SNL الهام گرفته بودند. ا ولین نقش‌های مشهور او با Tommy Boy and Black Sheep بود که فارلی در آن نقش شخصیت‌های ساده لوح بدشانس و دوست داشتنی با جذابیتی پسرانه را بازی می‌کرد. این کمدین فیزیکی با مصرف الکل و مواد مخدر دست و پنجه نرم می‌کرد و بار‌ها به مراکز ترک اعتیاد و توان بخشی مراجعه کرد. سلامتی فارلی، اما همواره رو به وخامت بود و در نهایت او در سن ۳۳ سالگی در اثر اوردوز درگذشت.
دیواین نام هنری و شخصیت درگ کویین بازیگری به نام هریس گلن میلستید بود. هریس به عنوان یک بازیگر شخصیت، صحنه ضد فرهنگی دهه شصت را پذیرفت. دیواین توجه فیلمساز مستقل جان واترز را به خود جلب کرد و به گروه بازیگران او به نام Dreamlanders پیوست. آنها با هم فیلم‌های متفاوت و تجربی مانند Eat Your Makeup ساختند که در آن دیواین نقش جکی کندی، بیوه جان اف. کندی رییس جمهور ترور شده ایالات متحده را بازی کرده، و مدل‌ها را مجبور می‌کند تا آرایش خودشان را بخورند.
بدنام‌ترین نقش برای دیواین، نقش بابز جانسون در فلامینگو‌های صورتی (Pink Flamingos,) بود که در آن ادعا می‌کند او کثیف‌ترین انسان زنده روی کره زمین است. بابز تا آنجا پیش می‌روند که تمایز خود را با مصرف مدفوع تازه سگ اثبات می‌کنند. این فیلم تنها به خاطر این صحنه یک سری طرفدار بسیار وفادار پیدا کرد. دیواین در کلوپ‌های شبانه برنامه اجرا می‌کرد و برای مدت کوتاهی به حرفه موسیقی دیسکویی روی آورد. هریس در نهایت در ۴۲ سالگی به دلیل نارسایی قلبی در خواب درگذشت.
هیث لجر بازیگر استرالیایی بود که در سن ۱۰ سالگی وارد عرصه بازیگری شد. اولین نقش او پیتر پن در یک تئاتر مدرسه‌ای در مدرسه گیلدفورد گرامر بود. او مدرسه را ترک کرد و به طور تمام وقت بازیگری را دنبال کرد و در سریال‌های تلویزیونی استرالیا مانند سریال محبوب Home and Away حضور یافت. نقش آفرینی لجر در کمدی رمانتیک نوجوان آمریکایی، ۱۰۱۰ Things I Hate About You او را به شهرت رساند. نقش‌های اول و پشتیبان او در اوایل دهه ۲۰۰۰ لجر را به یک استعداد قابل توجه تبدیل کرد.
لجر بازی‌های به یاد ماندنی از خود به جای گذاشته است، از جمله یک مهتر مزرعه در A Knight’s Tale که شوالیه می‌شود و چوپان سرخورده‌ای به نام انیس دل مار در Brokeback Mountain. شاید تاثیرگذارترین و ماندگارترین شخصیت او جوکر در فیلم شوالیه تاریکی (The Dark Knight) بوده باشد که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای او به ارمغان آورد. نقش لجر به عنوان دشمن شرور بتمن بر سلامتی ذهنی و جسمی او تاثیر گذاشت. لجر از بی خوابی رنج می‌برد که همراه با دارو‌های تجویزی باعث مرگ او در سال ۲۰۰۸ در سن ۲۸ سالگی شد.
جیمز دین در خانواده‌ای مذهبی در مناطق روستایی ایندیانا بزرگ شد. مرگ مادرش و فشار‌های مالی بر پدرش دوران کودکی او را بغرنج کرد. در طول سال آخر دبیرستان، او با کشیش متودیست، کشیش جیمز دوئرد، رابطه دوستی برقرار کرد. این دوستی بر علایق ورزشی و تمایل دین به تحصیل در رشته هنر‌های نمایشی تاثیر گذاشت. او با مخالفت پدرش با ورود به عرصه بازیگری مواجه شد، موضوعی که دوری او و پدرش از هم را رقم زد. دین قبل از ترک تحصیل یک ترم را در UCLA گذراند، اما بعد از ترک تحصیل، به بازیگری روی آورد.
دین دوران موفقی را در انواع سریال‌های تلویزیونی و اجرا‌های تئاتر آغاز کرد. در همان زمان، او در استودیو بازیگران در نیویورک به تحصیل در سبک متد اکتینگ پرداخت. جیمز دین در اقتباس شرق عدن (East of Eden) با تایید نویسنده جان اشتاین بک به ایفای نقش پرداخت. شناخته شده‌ترین نقش دین در فیلم شورش بدون دلیل (Rebel Without a Cause) است، داستان جیم استارک، نوجوانی سرخورده و بد فهمیده شده که به دنبال راهنمایی از طرف پدرش است. بازی او در این فیلم آخرین بازی او نیز بود، زیرا جیمز دین یک ماه قبل از انتشار این فیلم به دلیل یک تصادف مرگبار جانش را از دست داد. دین تنها پنج سال بود که به صورت حرفه‌ای وارد بازیگری شده بود و در سن تنها ۲۵ سالگی درگذشت.
جان کازال یک بازیگر با تجربه و بااستعداد بود. او به خاطر نقش فردو کورلئونه در فیلم پدرخوانده به شهرت رسید. بازی بی نقص او در این فیلم منجر به حضور او در فیلم بعدی اش با نام مکالمه (The Conversation) در کنار جین هکمن شد و کازال نقش فردو را در قسمت دوم پدرخوانده نیز تکرار کرد.
پسر سرخورده و مغرور یک رئیس مافیایی، در ادامه در فیلم بعدازظهر سگی (Dog Day Afternoon) حضور یافت که در آن کازال نقش یک سارق خشن بانک را بازی می‌کند که وضعیت سلامت روحی مناسبی ندارد. کازال در اواخر دوران حرفه‌ای خود به تئاتر بازگشت تا اینکه به سرطان ریه مبتلا شد. با وجود بیماری شدیدش، کازال تمام صحنه‌های فیلم آخرش، شکارچی گوزن (The Deer Hunter)، را قبل از مرگش در سن ۴۲ سالگی به پایان رساند. کازال نامزد مریل استریپ بود و هر پنج فیلمی که در آنها بازی کرد نامزد دریافت جایزه اسکار شدند.
مریلین مونرو نام هنری نورما جین مورتنسون بود. او کار خود را به عنوان یک مدل آگهی‌های تبلیغاتی برای First Motion Picture Unit در طول جنگ جهانی دوم آغاز کرد. مونرو در کمدی‌هایی The Seven Year Itch و Some Like It Hot نقش بلوند‌های ساده لوح و بلوند‌های جذاب را بازی می‌کرد. جذابیت جنسی همراه با اعتماد به نفس و بازیگوش مونرو او را به نماد جنسی آن سال‌های هالیوود تبدیل کرد.
مونرو در آخرین فیلم خود به نام The Misfits با بازی در نقش یک زن مطلقه در یک درام وسترن معاصر، نقشی متفاوت از نقش‌های قبلی اش ایفا کرد. مریلین مونرو بعد از این فیلم دچار بیماری و اعتیاد شد و قبل از بازگشت به مدلینگ برای مدتی کوتاه، توسط استودیو‌های فیلم سازی و روزنامه‌ها تحت فشار قرار گرفت. مونرو ۳۶ ساله بود که در خانه خود در لس آنجلس به دلیل مصرف بیش از حد باربیتورات‌ها و دارو‌های مُسکن درگذشت.
رومی اشنایدر یک بازیگر آلمانی – فرانسوی بود که بازیگری را با بازی در درام‌های تاریخی آغاز کرد. او در سه گانه اتریشی Sissi در نقش ملکه الیزابت اتریش بازی کرد. اشنایدر پس از ایفای نقش در درام تاریخی فرانسوی Christine، به فرانسه نقل مکان کرد و در آنجا توجه اورسن ولز، کارگردان مشهور هالیوودی را به خود جلب کرد.
او در اقتباسی از رمان محاکمه (The Trial) نوشته فرانتس کافکا، نقش زنی را بازی کرد که با مردی که به جرم نامعلومی محکوم شده بود، ارتباط داشت. اشنایدر برای باقی عمر خود در فیلم‌های فرانسوی بازی کرد که آخرین آنها درام فرانسوی – آلمانی به نام رهگذر (The Passerby) بود. اشنایدر در سن ۴۳ سالگی در آپارتمانش در پاریس بر اثر ایست قلبی درگذشت.
منبع: روزیاتو
