میدان اعدام یکی از ۵ میدان قدیمی تهران است که در زمان قجر‌ها ساخته شد و پیش از آن که به میدان اعدام معروف باشد، آن را به نام «پاقاپوق» می‌شناختند.
به گزارش همشهری‌آنلاین، میدانی که در زمان قاجار در حاشیه جنوبی شهر قرار داشت و بعدها، جایگزین سبزه میدان در اعدام گاه مجرمان شد.
میدان اعدام فقط قتلگاه قاتل‌ها نبوده است. حکم شلاق مجرمان هم در کنار دیگر احکام قضایی در این میدان اجرا می‌شد. آن روز‌ها میان این میدان تپه‌ای خاکی قرار داشته که بر روی آن ستون گرد آجری کوتاهی را ساخته بودند که بر روی این ستون “قاپوق” قرار داده می‌شد، تخته‌بَند یا قاپوق وسیله‌ای بود در قدیم که برای تنبیه و شکنجه و یا ثابت نگه داشتن فرد قبل از سر بریدن به کار برده می‌شد و مجرمان را در آن سر می‌بریدند و مردم هم برای دیدن در پای آن جمع می‌شدند همین امر سبب شده بود تا این میدان را از ابتدا “پاقاپق “نامگذاری کنند.
در وسط این میدان خاکی سکویی گرد از آجر ساخته بودند که در مرکزش تیر بلند چوبی نصب شده بود. میر غضب و عواملش محکومین به مرگ را در حضور تهرانیانی که در میدان گرد آمده بودند، با طناب از این چوب (دار) حلق‌آویز می‌کردند.
