شاید باورش سخت باشد که بزرگ‌ترین کارخانه تولید دارو در ایران کارش را در خانه‌ای قدیمی در سه‌راه امین‌حضور تهران آغاز کرد. در روزگاری که شیوع بیماری‌های واگیردار قربانی می‌گرفت و قیمت دارو‌های خارجی نیز بالاتر از توان مردم بود، جوانی تحصیل‌کرده برای تاسیس کارخانه تولید دارو آستین همت بالا زد.
به دکتر غلامعلی عبیدی لقب «پدر صنعت داروسازی ایران» داده‌اند. لقبی برازنده برای جوانی که سراسر شور و عشق به وطن بود و گام‌های بلندی برای کارآفرینی و تولید دارو در کشور برداشت. عبیدی سال ۱۲۹۹ در محله مولوی به دنیا آمد و پس از گذراندن دوران مدرسه در همین محله، سال ۱۳۲۲ در رشته داروسازی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد.
به گزارش همشهری آنلاین، او در همان سال نمایندگی فروش یکی از داروسازی‌های خارجی را گرفت، اما از آنجا که برای تولید دارو و نیز کارآفرینی برای جوان‌های وطن دغدغه داشت، به جای وارد کردن دارو، بستری برای تولید دارو در تهران فراهم کرد. تولید دارو نیاز به تحصیلات تکمیلی داشت، بنابراین عبیدی برای تحصیل به فرانسه سفر کرد و پس از بازگشت به تهران و اجاره کردن خانه‌ای قدیمی در سه‌راه امین حضور، نخستین دارو‌های خود را با بکارگیری ۲۵ نیروی کار با تولید قرص و شربت ضد بیماری‌های انگلی روانه بازار کرد.
دکتر عبیدی درسال ۱۳۳۷ نخستین پروانه داروسازی خود را از وزارت بهداری وقت دریافت کرد که با راه‌اندازی یک کارخانه مدرن در محله قلهک و کارآفرینی برای ده‌ها جوان تحصیل‌کرده دیگر همراه بود. اگرچه دارو‌های تولیدی این لابراتوار با کیفیت و ارزان بود تا قشر ضعیف جامعه نیز از آن بهره‌مند شود، اما عبیدی شخصا برای عرضه این دارو‌ها به مناطق محروم کشور سفر می‌کرد تا دارو‌ها آسان‌تر به دست ساکنان این مناطق برسد. دکتر عبیدی که کار خود را در دوران جنگ جهانی دوم و وضعیت نابسامان دارو در ایران آغاز کرده بود، با شروع جنگ تحمیلی و تحریم‌های ناجوانمردانه، توانست گام‌های مهمی برای تامین نیاز‌های دارویی کشور بردارد.
عبیدی سال ۱۳۵۲ خط تولید کارخانه را با هدف توسعه تولید ملی به زمینی به مساحت ۱۵ هزار متر مربع در منطقه ۲۱ و محدوده جاده مخصوص کرج منتقل کرد تا زمینه کارآفرینی برای جوان‌های تحصیل‌کرده بیشتری فراهم شود. این کارآفرین برجسته پس از چند دهه تلاش و مجاهدت علمی برای کارآفرینی و تامین داروی مورد نیاز کشور در ۲۸ شهریور ۱۳۸۳ چشم از جهان فروبست.
