کیو لی از چین به مغولستان گریخت. سپس راهی کره جنوبی شد و در نهایت در سال ۲۰۰۷ به لندن رسید جایی که اکنون در آنجا مستقر است. اکنون او در حال مبارزه برای یافتن خواهرش "چئول اوک" یکی از ۶۰۰ فراری است که دو ماه پیش از چین به کره شمالی اخراج شدند. از زمانی که حکومت تحت رهبری "کیم جونگ اون" او و شهروندان دیگر کره‌ای مانند وی را "تبهکار" و "خائن" قلمداد کرده ترس افرادی، چون او درباره بازگردانده شدن اجباری به کره شمالی افزایش یافته است.
فرارو- "کیم کیو لی" پس از یک دهه فرار، گرسنگی و ازدواج اجباری خود را "خوش شانس‌ترین زن جهان" می‌داند. داستان فرار افرادی از کره شمالی مانند او غیر معمول نیست. پس از جان سالم به در بردن از قحطی فاجعه باری که در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی کره شمالی را نابود کرد او به چین گریخت و هفت سال در آنجا باقی ماند. او درباره تجربه اولیه خود در چین به نشریه بریتانیایی "مترو" می‌گوید:"زمانی که برای نخستین بار به چین رفتم زبان چینی متوجه نمی‌شدم. بنابراین، نمی‌دانستم واسطه چه می‌گوید آیا در حال مذاکره برای فروش من است یا خیر".
به گزارش فرارو به نقل از مترو، بسیاری از زنان کره شمالی که فروخته شده اند در نهایت با خشونت خانگی مواجه شدند و اغلب نمی‌توانستند از محله خود فرار کنند. این یکی از دلایلی است که کیو لی خود را خوش شانس می‌داند. پس از فرار او به یک مرد چینی نژاد فروخته شد که سه سال از او بزرگتر بود. خانواده آن مرد رفتار خوبی با او داشتند و حتی به او کمک کردند تا در رستورانی در تیان جین در نزدیکی پکن شغلی پیدا کند.
کیو لی از چین به مغولستان گریخت. سپس راهی کره جنوبی شد و در نهایت در سال ۲۰۰۷ به لندن رسید جایی که اکنون در آنجا مستقر است. اکنون او در حال مبارزه برای یافتن خواهرش "چئول اوک" یکی از ۶۰۰ فراری است که دو ماه پیش از چین به کره شمالی اخراج شدند.
از زمانی که حکومت تحت رهبری "کیم جونگ اون" او و شهروندان دیگر کره‌ای مانند وی را "تبهکار" و "خائن" قلمداد کرده ترس افرادی، چون او درباره بازگردانده شدن اجباری به کره شمالی افزایش یافته است. حکومت کره شمالی، خروج بدون اجازه شهروندان اش از کشور بدون دریافت مجوز را جرم و "خیانت به ملت" قلمداد می‌کند و مجازات آن را اعدام یا بازداشت در اردوگاه‌های کار اجباری تعیین کرده است. فراریان در آنجا با چشم انداز شکنجه روبرو می‌شوند. زنان مورد خشونت جنسی و جنسیتی و سقط جنین اجباری قرار می‌گیرند.
خبرنگار "مترو" از طریق منابع مطلع از وجود پنج گذرگاه مرزی در استان‌های جیلین و لیائونینگ مطلع شده که از آن برای بازگرداندن افراد فراری به کره شمالی استفاده می‌شود. این گذرگاه‌ها عبارتند از داندونگ به سینوئیجو، چانگبای به هیسان، هلونگ به موسان، تومن به اون سونگ و هون، چون به کیونگ وُن.
همان طور که کارگروه عدالت انتقالی (TJWG) سازمان حقوق بشری مستقر در سئول فاش ساخته این مسیر‌ها گذرگاه‌هایی هستند که در آن اتوبوس‌ها و ون‌هایی که به شدت محافظت می‌شدند صد‌ها فراری را در پوشش تاریکی به کره شمالی منتقل می‌کردند.
صد‌ها نفر هنگام تلاش برای فرار به کره جنوبی و سایر کشور‌ها در جستجوی آزادی بازداشت شدند. چئول اوک تا حد زیادی به اعتبار خواهر بزرگ ترش یکی از معدود افرادی است که مردم کره شمالی او را می‌شناسند اخیرا به کشورشان بازگردانده شده اند. او پس از فرار در سن ۱۴ سالگی در اوج قحطی در سال ۱۹۹۸ میلادی در شهری در استان جیلین در شمال شرقی چین ساکن شد.
او مانند کیو لی مجبور به ازدواج با یک مرد چینی شد ازدواجی که توسط یک قاچاقچی انسان ترتیب داده شد و بعداً یک دختر به دنیا آورد. او در ۲۵ سال گذشته عاشق خانواده اش شد، اما به دلایل نامعلومی ناگهان در تاریخ ۵ آوریل(۱۶ فروردین) قبل از تولد نوه اش دستگیر شد. آخرین باری که کیو لی با خواهر کوچک ترش صحبت کرد در تاریخ ۴ آوریل(۱۵ فروردین) بود قبل از آن که او خانه را ترک کند و بازداشت شود. چئول اوک پس از بازگشت به کشور با مجازات شدید، کار اجباری، کمبود غذا و عدم دسترسی به دارو در صورت بیماری مواجه خواهد شد.
علاوه بر این، مقام‌های کره شمالی اهمیتی نمی‌دهند که زندانیان در زندان زندگی کنند یا بمیرند. از زمان بازگشت به کشور هیچ ارتباطی با فراریان برقرار نشده است. مکان و وضعیت رفاهی آنها هم چنان نامشخص است و مکان نگهداری آنان را می‌توان سیاهچاله‌های اطلاعاتی در کره شمالی توصیف کرد.
هویت آنان نیز ناشناخته است اگرچه انتظار می‌رود بیش از ۷۰ درصد آنان زن باشند. هر دو دولت چین و کره شمالی از اظهار نظر یا تایید اطلاعات مربوط به اخراج اخیر خودداری ورزیده اند. این امر پس از آن صورت می‌گیرد که دولت کیم جونگ اون در ماه آگوست(مرداد) از بازگشایی مرز‌ها خبر داد مرز‌هایی که در آغاز پاندمی کووید-۱۹ مسدود شده بودند.
نگرانی‌های جدی مبنی بر بازگرداندن ۱۵۰۰ نفر دیگر به کره شمالی در ماه‌های آینده وجود دارد. با این وجود، چین هرگز کسانی را که فرار می‌کنند به عنوان فراری نشناخته است و در عوض آنان را مهاجر اقتصادی می‌نامد. کاتریونا مرداک وکیل دادگستری بریتانیایی در حوزه حقوق بشر می‌گوید اقدامات این چنینی در داخل کره شمالی پشت در‌های بسته رخ می‌دهند.
او می‌گوید: "ناپدید شدن‌های اجباری، خانواده‌های افراد مفقود شده را آزار می‌دهد". این به معنای غم و اندوه مطلق یک زندگی محبوس در یک بازداشتگاه چینی با بازگرداندن اجباری به کشور کره شمالی است جایی که به احتمال زیاد به عنوان مجازات فرارشان سرنوشتی وحشتناک را تحمل خواهند کرد.
او می‌افزاید: "توجه جامعه بین المللی به مسائل غزه و روسیه و اوکراین معطوف شده و نقض سیستماتیک حقوق بشر در کره شمالی بی وقفه ناشناخته باقی مانده است".
